อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 81

"แม่นาง วิธีการยึดกระดูกของเจ้านี่ยอดเยี่ยมเสียจริง"

แม้จะเป็นแค่หญิงสาวคนหนึ่ง แต่ก็ทำเขานับถือเลยทีเดียว

ฟู่จาวหนิงยิ้มๆ ตอนนี้จึงอุ้มเป่าเอ๋อร์ขึ้นมา หญิงสาวอายุน้อยก็รีบลุกขึ้นมาเช่นกัน เอ่ยขอบคุณกับนางไม่หยุด

"แม่นาง บุญคุณของท่านครั้งนี้ วันหลังข้าจะไปตอบแทนอย่างดีถึงบ้านเลย บ้านของท่านอยู่ที่ใดหรือ ข้า"

"ฮูหยิน หัวใจของเด็กไม่ค่อยจะดีนัก เจอกระตุ้นมากๆ ไม่ได้ ตอนนี้ขาเองก็บาดเจ็บ ท่านรีบพาเขากลับบ้านไปพักผ่อนเถิด"

ฟู่จาวหนิงตัดบทนาง จากนั้นก็มองไปที่หมอชรา "ส่วนเรื่องที่จำเป็นต้องรู้ หมอท่านนี้ก็น่าจะรู้อยู่ สู้ท่านเชิญเขากลับไปด้วยกัน แล้วให้เขาอธิบายกับท่านดีดีดีกว่า"

นางไม่มีเวลาจะติดตามคนเจ็บไปที่บ้านได้

หมอชราไม่ได้ดูถูกนางเพราะเห็นนางเป็นหญิงสาวอายุน้อย แล้วยังให้ยืมผ้าพันแผลโดยไม่พูดอะไรอีก น่าจะเป็นคนดีอยู่

หญิงสาวอายุน้อยพอได้ยินนางพูดเช่นนี้ ก็รู็สึกปวดใจกับลูกจริงๆ ขอบคุณกับนางปะหลกๆ จากนั้นก็รับตัวเด็กไป

คนเดินถนนที่หกล้มทางนี้อีกหลายคนอันที่จริงไม่ได้เป็นอะไรมา แต่พวกเขาพอเห็นฟู่จาวหนิงช่วยเด็กไว้ก็ล้อมตัวกันเข้ามา

"แม่นาง เจ้าเองก็ดูให้พวกข้าหน่อยสิ! เมื่อครู่ข้าก็ล้มจนเอวบิดแล้ว"

"แม่นาง ดูให้ข้าก่อน ข้าเจ็บเท้า"

แม่นางคนนี้ไม่เก็บเงินค่ารักษาด้วย พวกเขาพบเข้าแล้ว!

คนเหล่านี้จะล้อมฟู่จาวหนิงเอาไว้ ฟู่จาวหนิงเหลือบมองพวกเขาผาดหนึ่ง รีบเดินตรงไปยังรถม้าจวนอ๋อง "ไปเถอะ"

"พวกท่านไปที่โรงหมอดูอาการได้" ซือถูไป๋ขวางคนเหล่านั้นไว้ ให้ฟู่จาวหนิงขึ้นรถม้า

ไห่ฉางจวิ้นมองเขา "คุณชาย ท่านชื่ออะไรหรือ พักอยู่ที่ไหนกัน? ข้าตอนนี้กำลังจะไปจวนอ๋องเจวี้ยน ท่านอยากไปด้วยกันไหม?"

"จวนอ๋องเจวี้ยน?" ซือถูไป๋ดวงตาเปล่งประกาย