อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 82

พอขึ้นรถม้าอีกครั้ง ไห่ฉางจวิ้นก็เอาแต่พิจารณาตัวฟู่จาวหนิง

"นี่ เจ้าเป็นวิชาแพทย์ด้วยหรือ วิชาแพทย์เจ้าดีแค่ไหน?"

ฟู่จาวหนิงไม่ตอบ

ไห่ฉางจวิ้นพอเห็นท่าทางนี้ของนางก็รู้สึกโมโหเล็กๆ ฟู่จาวหนิงคนนี้ไม่น่าคบเลยจริงๆ!

"เช่นนั้นเจ้าบอกข้าถึงชื่อจริงของคุณชายซือถูหน่อยสิ เขาเป็นใครกัน"

ฟู่จาวหนิงมุมปากยกขึ้น "ไห่ฉางจวิ้น หน้าเจ้าหายเจ็บแล้วหรือ? ลืมเรื่องที่โดนข้าตบไปก่อนหน้าแล้วหรือไรกัน? เจ้าคิดว่าพวกเรามีความสัมพันธ์แบบที่นั่งคุยกันดีดีได้ด้วยหรือ?"

ไห่ฉางจวิ้นคนนี้สมองน่าจะมีปัญหา

"แล้วก็ หลังจากกลับไปทางที่ดีย้ายออกจากบ้านตระกูลฟู่เสีย บ้านตระกูลฟู่ไม่ใช่พี่สาวเจ้าจะมาทำตัวเป็นเจ้าของบ้านได้"

พอกลับไปนางจะไล่พวกบ้านต่างๆ ในตระกูลฟู่ออกไปให้หมด ถ้าไห่ฉางจวิ้นคิดจะดึงเซียวหลันยวนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ก็เลิกคิดเรื่องพักอยู่ในบ้านนางได้เลย ถึงตอนนั้นสามคนมาพัวพันวุ่นกันใหญ่แน่

"เจ้า!"

ไห่ฉางจวิ้นพอเห็นฟู่จาวหนิงพูดจบแล้วหลับตาลงไม่สนใจนางอย่างเห็นได้ชัด ก็ร้องฮึกขึ้นมา หมุนตัวกลับไปทางหน้าต่างมองความคึกคักบนถนนแทน

พอถึงจวนอ๋องเจวี้ยน ชิงอีก็รออยู๋ที่ประตูแล้ว

"พระชายา แม่นางไห่"

"ท่านอ๋องของพวกเจ้าล่ะ?" ฟู่จาวหนิงถาม "ข้ามีเรื่องจะคุยกับเขา"

"ท่านอ๋องอยู่ต้มน้ำชาอยู่ในศาลากลางสวน ข้าจะพาพระชายากับแม่นางไห่ไปพบ"

ฟู่จาวหนิงพิจารณาชิงอีผาดหนึ่ง "อ๋องของพวกเจ้านี่ก็มีไมตรีจิตเสียเหลือเกิน"

ลากสังขารร่างที่ป่วยออกมาต้อนรับไห่ฉางจวิ้นด้วยตนเองเลย