อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 814

ตอนนี้บาดเจ็บเข้าแล้ว แล้วยังฟื้นฟูไม่ได้เร็วอีกด้วย

"ทำอย่างไรดี? ท่านอาจจะเดินไม่ได้ถึงสามวันเลย" ฟู่จาวหนิงรู้สึกผิดจนไม่รู้จะขอโทษอย่างไรแล้ว

ช่วงสำคัญเช่นนี้ คนเขายังต้องเข้าวังอีกนะ

เซียวหลันยวนไม่เคยเห็นฟู่จาวหนิงดูรู้สึกผิดขนาดนี้มาก่อน

เห็นท่าทางนี้ของนางเขากลับรู้สึกว่าน่ารักดี ยิ่งไปกว่านั้นฟู่จาวหนิงแบบนี้ยังดูมีความเป็นมนุษย์กว่าหน่อย รู้สึกใกล้ชิดกับเขาขึ้นมาอีกหน่อย

ปกติแน่นอนไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่นางทำอะไรก็ดีไปเสียทุกเรื่อง แข็งแกร่ง เก่งกาจ ดูแล้วทำเป็นมันทุกอย่าง สิ่งนี้ทำให้เซียวหลันยวนรู้สึกว่าตนเองต้องพยายามอย่างมาก ถึงจะสามารถยืนอยู่ข้างกายนางได้อย่างมั่นใจ

ยอดเยี่ยมเกินไป เจิดจ้าเกินไป

ตอนนี้ในที่สุดนางก็ดูมีความเป็นหญิงแล้ว มีความลนลานอยู่ไม่สุขที่หญิงสาวอายุประมาณนี้ควรจะมี

เซียวหลันยวนมองแล้วดูสดใหม่เหลือเกิน และยังรู้สึกใจอ่อนเอามากๆ

ตอนนี้จู่ๆ ก็รู้สึกชอบฟู่จาวหนิงขึ้นไปอีกหลายเท่า

หลังจากนี้ถ้าพวกเขาอยู่ด้วยกัน เขาจะแย่ให้นางแสดงสีท่าทีอย่างนี้ออกมาบ้าง คงจะสนุกน่าดู

"สามวันเดินไม่ได้หรือ?" เขาจงใจทำสีหน้าแข็งทื่อ จากนั้นก็ก้มหน้าลงมองขาตนเอง นิ่งงันไป

ท่าทีเช่นนี้ของเขาทำให้ฟู่จาวหนิงรู้สึกผิดมาก

"ทำอย่างไรดี? เข้าวังครั้งนี้ปฏิเสธไม่ได้แล้วด้วยกระมัง? เมื่อครู่ตอนที่ข้าลมลงไปน่าจะเลี่ยงข้าของท่านออกจึงจะถูก"

"ไม่สิ ข้าควรจะปฏิกิริยาเร็วกว่านี้ พลิกมือดึงท่านไว้จนไม่ล้มลงไป ต่อให้ล้มลงไป ข้าก็ยังรีบสลับตำแหน่งเป็นเบาะรองให้ท่านได้"

เซียวหลันยวนแทบจะเสแสร้งต่อไม่ไหวแล้ว จะยอมให้นางรู้สึกผิดอย่างนี้ไปได้อย่างไรกัน?

"อย่าพูดไร้สาระ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน