อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 822

ตรงข้ามคือเซียวหลันยวนกับฟู่จาวหนิง

ดวงตาของนางเบิกโพลง สีหน้าชะงักด้วยความสนใจ

"องค์หญิงหนานฉือเดินทางมาไกล แล้วยังนำน้ำใจมาให้กับแคว้นเจาอีก เหล่าขุนนางที่รักยิ่ง มา ข้าจะชูแก้วขึ้นพร้อมพวกท่าน ต้อนรับองค์หญิงหนานฉือ"

องค์จักรพรรดิยกแก้วสุราขึ้นมาก่อน คนอื่นเองก็ชูแก้วยืนขึ้นมา

"ยินดีต้อนรับองค์หญิงหนานฉือ องค์หญิงเหน็ดเหนื่อยมาตลอดทางเสียแล้ว"

คนทั้งหมดล้วนพูดขึ้นพร้อมกัน ชูกแก้วสุราขึ้นเคารพ

ตอนที่คนทั้งหมดลุกขึ้นยืน มีอ๋องเจวี้ยนเท่านั้นที่ไม่ยืน ฟู่จาวหนิงเดิมทีก็คิดจะยืน แต่เซียวหลันยวนกุมมือของนางไว้ ไม่ให้นางลุกขึ้น

นางจึงแค่ชูแก้วขึ้น

เซียวหลันยวนไม่ยกแก้วด้วยซ้ำ มือหนึ่งกุมฟู่จาวหนิงไว้ มืออีกข้างยันโต๊ะไว้ กดลงไปที่หน้าผาก

ทำท่าเหมือนยังไม่ทันดื่มสุราแต่ก็ทนฤทธิ์สุราไม่ไหวแล้วอย่างไรอย่างนั้น ดูแล้วเหมือนคนที่ป่วยหนักเอามากๆ

โต๊ะนี้ของพวกเขาก็ชัดเจนเป็นพิเศษ

องค์จักรพรรดิเอ่ยขึ้นมาทันที

"อ๋องเจวี้ยน พระชายาอ๋องเจวี้ยน พวกเจ้าทำไมไม่เคารพองค์หญิงล่ะ? องค์หญิงเป็นแขกคนสำคัญที่เดินทางมาไกลเลยนะ"

แต่ว่า พอเขาเห็นหน้าตาฟู่จาวหนิงอย่างชัดเจนก็อดตกตะลึงไม่ได้

ฮองเฮาเห็นมือซ้ายเขาที่ไม่ได้ถือแก้วกำกำหมัดแล้วคลายออกอีกครั้ง ในใจนางก็แทบจะสำรอก มองตามไปทางฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงคนนี้! จะแต่งตัวให้สวยมาเพื่ออะไรกัน?!

องค์จักรพรรดิก่อนหน้านี้ชอบบอกว่าหญิงสาวอ่อนแออย่างฟู่จาวหนิงไม่มีอะไรน่าสนใจ แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? นั่นมันน้องสะใภ้ของเขานะ!

"พระชายาอ๋องเจวี้ยนวันนี้ก็งดงามจริงๆ" ฮองเฮาเอ่ยกับองค์หญิงหนานฉือ "องค์หญิง นี่คือพระชายาอ๋องเจวี้ยนแห่งแคว้นเจาของเพวกเรา ฟู่จาวหนิง ท่านลองดู ด้วยความงามเช่นนี้ของพระชายาอ๋องเจวี้ยน จะเรียกเป็นพี่น้องกันกับท่านได้หรือไม่?"

ให้พระชายาอ๋องเจวี้ยนกับองค์หญิงหนานฉือเป็นพี่น้องกัน นั่นมันหมายความว่าอย่างไร? ไม่ใช่จะบอกให้องค์หญิงหนานฉือแต่งเข้าจวนอ๋องเจวี้ยนหรอกหรือ? ถึงจะเป็นพี่น้องกันได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน