อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 833

"เจ้าเป็นอะไรไป? ไม่ใช่บอกว่าวิชาแพทย์ดีมากหรอกหรือ? รักษาอายวนมาตั้งนาน ทำไมเขากลับอาการหนักขึ้นล่ะ?"

เขาตำหนิฟู่จาวหนิงหน้าแข็ง

หลังจากนั้นพอเห็นฟู่จาวหนิงก็รู้สึกประหม่าขึ้นในพริบตา

นางหลบสายตา ไม่กล้าสบตาตรงๆ กับเขา

องค์จักรพรรดิอดสงสัยไม่ได้ ฟู่จาวหนิงคงไม่ได้ไม่ตั้งใจรักษาเซียวหลันยวนหรอกกระมัง? ถึงอย่างไรตอนนั้นแม่ของนางก็เป็นผู้ต้องสงสัยที่วางยาพิษเซียวหลันยวนนี่ พวกเขาสองคนยังถือว่าเป็นศัตรูกันอยู่

"องค์จักรพรรดิ อาการป่วยนี้ของเซียวหลันยวนรักษายากมาก ร่างกายของเขาแต่ละด้านล้วนอ่อนแอและเจ็บหนัก ตอนนี้ข้าเองก็กำลังอยู่ในขั้นตอนการคลำทางรักษาอยู่ ดังนั้นบางครั้งจึงต้องทดลองยาหลายชนิดอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ยังไม่มีตัวอย่างโรคให้อ้างอิงได้เลย"

สายตาของฟู่จาวหนิงหลบไปแวบเดียวเท่านั้น กลับมาขึงขังตั้งใจอธิบายขึ้นทันที

องค์จักรพรรดิรู้สึกว่าคำอธิบายของนางฟังแล้วเหมือนเป็นเรื่องจริง

"เจ้าพูดมาก็ถูก แต่อายวนเป็นน้องชายข้า และเป็นอ๋องที่สำคัญยิ่งของแคว้นเจา เจ้าต้องระมัดระวังหน่อย และต้องรอบคอบขึ้นอีกหน่อย รักษาให้ดี ต้องรักษาเขาให้ได้!"

องค์จักรพรรดิ ตอนนี้พยายามจะแสดงความรักพี่น้องจุดนี้ออกมา แสดงออกถึงความเจ็บปวดถึงความ "ไม่ไหว" ของร่างกายเซียวหลันยวนในปัจจุบัน แต่ทักษะการแสดงของเขาไม่ได้ดีมาก ดูแล้วแปลกๆ อย่างเห็นได้ชัด

"องค์จักรพรรดิ ข้าทราบแล้ว ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่" ฟู่จาวหนิงตอบ

"เช่นนั้นใบหน้าของอายวนนี่เกิดอะไรขึ้นหรือ?"

เซียวหลันยวนรู้สึกหมดความอดทน มาขวางแล้วเอาแต่คุยกันอยู่ตรงนี้ เห็นได้ชัดว่าอยากจะรู้ว่าเขาพิกลพิการไปแล้วหรือยัง ใกล้จะตายแล้วหรือยัง แล้วก็ไอ้เรื่องที่ครั้งนี้ออกไปได้รับของอะไรมากันแน่ ไท่ซ่างหวงทิ้งอะไรไว้ให้เขา ก็ไม่รีบถามเสียที ชักช้าอืดอาดอยู่นั่น

"ไม่ใช่ว่าในร่างกายเขาก่อนหน้านี้ยังมีพิษที่ชะล้างออกไปไม่หมดหรอกหรือ?"

ฟู่จาวหนิงตอนนี้กลับพูดความจริงกับเขา จริงบ้างหลอกบ้าง องค์จักรพรรดิก็จะเชื่อง่ายขึ้น

ไม่เช่นนั้นคงอธิบายไม่ได้ว่าหน้าของเซียวหลันยวนเกิดอะไรขึ้นกันแน่

พอได้ยินว่ามีพิษ องค์จักรพรรดิก็เกือบจะถอยหลังด้วยสัญชาตญาณ ไม่รู้ว่าพิษนี้มันจะติดต่อกันไหม?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน