อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 836

"ใช่แล้ว ข้าจะไปหายา ยิ่งไปกว่านั้นอาจารย์ของข้ายังไปหายาอีกที่หนึ่งด้วย ข้าได้ยินว่าทางนั้นเจอกับยาดีดีมากมาย ข้าต้องไปหาเขาเสียหน่อย ถ้าสามารถหายาที่มีประโยชนืกับการฟื้นฟูผิวหนังได้ หลังจากนี้ก็อาจจะรักษาหน้าตาของอายวนจนสมบูรณ์ได้ก็เป็นได้"

"นั่น เช่นนั้นก็ต้องไป สมควรไปน่ะสิ"

"เพียงแต่ไปครั้งนี้คงไม่ได้กลับมาเร็วนัก"

"เจ้าไปเถอะ อายวนทางนี้ ข้าจะคอยดูแลให้ แต่ว่า เขาตอนนี้เป็นเช่นนี้ เจ้าเองก็ไม่อยู่ในเมืองหลวงด้วย มันจะ..."

มีอันตรายไหม?

ถ้าเผื่อมีเรื่องอะไรขึ้นมา ฟู่จาวหนิงไม่อยู่ ใครจะควบคุมสุขภาพของเขาได้?

"จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นชั่วคราว"

ขอแค่เขาคอยอาบน้ำยาให้ดี ไม่กระตุ้นวิชายุทธ์ อย่าเอาร่างกายไปทำเรื่องนั่นเรื่องนี่ คอยพักฟื้นดีดีก็พอแล้ว

ไทเฮาจะน้อยจะมากก็ยังวางใจไม่ลง

"บางที ถ้าลองให้คนอื่นออกไปหายา?" นางลองถามหยั่งเชิง

"มีใครจะรู้จักยาดีกว่าข้าหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้นอย่างไม่เกรงใจ "ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังรู้อาการป่วยของอายวนดีที่สุดด้วย รู้ว่ายาไหนเหมาะกับเขาที่สุด เป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด เรื่องนี้ต้องเป็นตอนที่เจอยาเท่านั้นจึงจะรู้ ตอนนี้เองยังนึกไม่ออก ถึงอย่างไรก็อาจจะนำมาใช้แทนกันได้"

นั่นก็ใช่

"อา เช่นนั้นก็ไม่มีทางเลือก คงต้องลำบากเจ้าเสียแล้ว"

ฟู่จาวหนิงแอบส่งสายตาให้กับเซียวหลันยวน

ดูเถิด นางฉลาดขนาดไหน หาโอกาสบอกเรื่องที่จะออกจากเมืองหลวงกับไทเฮาได้อย่างชัดเจน

รอจนตอนที่นางต้องไปแล้วจริงๆ จะได้ไม่ต้องมีคนมาคาดเดาลับหลังกันเรื่อยเปื่อย มีเรื่องอะไร ไทเฮาก็น่าจะช่วยจัดการให้ได้

"ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง" ไทเฮามองเซียวหลันยวน จากนั้นก็มองฟู่จาวหนิง "พวกเจ้าสองคนยังไม่ได้ร่วมห้องกันจริงหรือ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน