อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 88

หมอหลวงเฉินพอได้ยินก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที

เขาถูกไปพักในเรือนที่ห่างไกล เมื่อครู่เดิมทีที่ได้ยินว่าฟู่จาวหนิงเข้ามา เขาก็คิดจะมาดูพระชายาอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อย ไม่คิดเลยว่าจะมาได้พอเหมาะพอเจาะเช่นนี้!

คนของไท่ซ่างหวงมาถึงแล้ว!

เป้าหมายที่องค์จักรพรรดิให้เขามารอที่จวนอ๋องเจวี้ยนเขาเข้าใจเป็นอย่างดี นั่นก็คือมาคอยดูว่าคนสนิทของไท่ซ่างหวงทั้งสามคนนั้นเป็นใครกันแน่ แล้วส่งอะไรมาให้แก่อ๋องเจวี้ยน

เดิมทีเขายังกังวลว่าตนเองจะพลาดไป ไม่คิดเลยว่าพระเจ้าจะเข้าข้างเขา เขาเพิ่งจะออกมา คนก็มาถึงเสียแล้ว

"เชิญพวกเขามาที่โถงหน้าเลย"

อ๋องเจวี้ยนเองก็คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะนำมาเร็วเช่นนี้ ลุกขึ้นยืนเตรียมจะตรงไปโถงหน้า แต่เขาที่เพิ่งลุกขึ้นยืนเบื้องหน้าก็ดำมืด จมูกคับยิบ ร่างกายโงนเงน

ฟู่จาวหนิงอยู่ใกล้เขามากที่สุด ตอนที่เขายืนขึ้นก็ลุกขึ้นยืนด้วยสัญชาตญาณ กำลังลังเลว่าจะออกไปก่อนดีไหม หรือว่าจะตามไปดูที่โถงหน้าดี ผลคืออ๋องเจวี้ยนก็ล้มตัวมาทางตนเองแล้ว

มือของนางไวกว่าสมอง ยื่นไปกอดเซียวหลันยวนไว้แล้ว

"ท่านอ๋อง!"

ชิงอีกับหงจั๋วเฝิ่นซิงล้วนร้องตกตะลึง สะดุ้งโหยงกันขึ้นมา

จนฟู่จาวหนิงประคองเซียวหลันยวนไว้อยู่แล้ว พวกเขาจึงค่อยผ่อนใจโล่ง ท่านอ๋องล้มลงไปตรงๆ คงไม่ดีแน่

ทั้งตัวเซียวหลันยวนทับไปบนตัวฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเขาเย็นเยียบไปทั้งตัว แช่จนตัวนางสั่นเลยทีเดียว

"พระชายา ท่านอ๋องเลือดออกจมูกแล้ว" ชิงอีตกตะลึง

เขาเห็นอ๋องเจวี้ยนกระอักเลือดมาหลายต่อหลายครั้ง แต่เพิ่งเคยเห็นเขาเลือดออกจมูกเป็นครั้งแรก! ชิงอีในใจลนลานไปแล้ว

ฟู่จาวหนิงเองก็ใจเต้นเช่นกัน

ว่าจากตามหลักการแล้ว เลือดลมพุ่งพล่าน เลืดมลมปะทุขึ้นจึงจะมีโอกาสเลือดกำเดาไหล แต่ว่าเซียวหลันยวนร่างกายเย็นขนาดนี้ ก่อนหน้านี้ตอนที่นางจับชีพจรให้เขาก็รู้แล้วว่าในร่างกายเขามีพิษอยู่หลายชนิด ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายยังบาดเจ็บถึงรากฐาน อ่อนแอจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว ทำไมจู่ๆ เลือดกำเดาจึงไหลได้กัน?