อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 920

"ท่านลุงไล่ข้าหรือ?" อวี๋อวี่เวยตกตะลึง

"เจ้าโตเป็นสาวแล้ว เอาแต่อยู่ที่นี่มันไม่ใช่เรื่อง บ้านเจ้าเองก็ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเสียหน่อย ปู่ย่าพ่อแม่พี่น้องก็อยู่กันหมด น่าจะกลับไปอยู่ได้แล้ว พอกลับไป พวกเขาก็จะช่วยเจ้าเลือกคู่ครองให้เอง เจ้าอยู่ที่นี่ไม่มีใครทำเรื่องพวกนี้เป็น"

ถึงอย่างไรเขาก็ทำไม่เป็น

แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยคิดจะข้ามหน้าคนตระกูลอวี๋ ข้ามหน้าแม่ของนาง แล้วไปเลือกคู่ครองให้กับนาง

ยิ่งไปกว่านั้น อวี๋อวี่เวยตั้งแต่เด็กก็แผนการเยอะ ชอบมาคุยกับเขาแต่ก็ทำตัวลับๆ ล่อๆ พอเขามองไปก็หลบสายตา นิสัยนี้เขาไม่ชอบ

เขาก็แค่พยายามในฐานะผู้อาวุโสให้นางเติบโตขึ้นอย่างปลอดภัยในบ้านตระกูลเสิ่นเท่านั้น ไม่ได้สนใจเรื่องอื่น

และช่วงนี้เรื่องที่อวี๋อวี่เวยทำก็ทำให้เขาผิดหวังมาก

"ท่านลุง ข้าไม่อยากแต่งงาน" อวี๋อวี่เวยลนขึ้นมา

น่าจะเพราะเห็นสภาพของแม่ตนเองในตระกูลอวี๋จนชิน เดิมทีคุณหนูใหญ่ตระกูลเสิ่นก็ถือว่าสูงส่งอยู่ และควรจะมีความหยิ่งทะนง แต่เสินหว่านอยุ่ในตระกูลอวี๋กลับต้องกล้ำกลืนฝืนทนเหมือนภรรยาคนเล็กเสียอย่างนั้น กระทั่งพ่อนางมีภรรยาน้อยห้าหกคน ก็ยังไม่กล้าขัดขึ้นสักคำ

นางเคยกลับไปมาแล้ว และเห็นเสินหว่านนั่งซักเสื้อชั้นในให้กับภรรยาผู้น้อยคนหนึ่งที่โดนลมเป็นหวัดมากับตา

นั่นเป็นสิ่งที่ภรรยาผู้น้อยจงใจทำ แต่เสินหว่านก็ยังกล้ำกลืน

อวี๋อวี่เวยรู้สึกว่าพอแต่งงานไปคนก็จะเปลี่ยนไปด้วย ถ้าต้องให้นางมาทำเรื่องเหล่านี้ นางไม่มีทางไปทำหรอก

อยู่ในบ้านตระกูลเสิ่น ตั้งแต่เด็กจนโตไม่มีใครกล้ารังแกนาง ตอนนั้นเรื่องแต่งงานพอนางรู้สึกว่าไม่ดีนึกจะถอนก็ถอนเลย

ออกไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอะไร ก็มีแต่คนเคารพนาง คนไม่น้อยยังล้อมหน้าล้อมหลังมาคุยกับนาง

แม้ว่าตระกูลเสิ่นจะถูกองค์จักรพรรดิกดดันไว้ แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีหน้ามีตาอยู่

ยิ่งไปกว่านั้น อูฐที่ผอมจนตายก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า ตระกูลเสิ่นขณะที่เสิ่นเสวียนยังไม่ตายไม่มีทางตกต่ำถึงขีดสุด คนมากมายล้วนไม่กล้ามากำเริบเสิบสานต่อนหน้าบ้านตระกูลเสิ่น

ไม่เหมือนตระกูลอวี๋ ตระกูลอวี๋ตอนนี้ถึงแม้จะมีเงิน แต่อยู่ต่อเหน้าพวกสูงศักดิ์เหล่านั้นแค่ผายลมก็ยังไม่ใช่เลย

ถ้านางเป็นคุณหนูตระกูลอวี่ พวกเหล่าฮูหยินหรือลูกคุณหนูขุนนางใหญ่เหล่านั้นมีหรือจะมาชายตามองนาง?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน