อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 957

เสิ่นเสวียนถามท่านโม่ "เช่นนั้นหลังจากตื่นมาทำไมจู่ๆ จึงบอกว่าคุณชายน้อยโม่สลับเทวรูปไปหรือ?"

"ตอนนั้นลุงตงก็รับประกันและอธิบายกับข้ามาตลอดยิ่งไปกว่านั้นยังชี้ออกมาว่าเทวรูปนี้กับตอนที่ข้ารับไปนั้นแตกต่างกัน พอข้ามอง ก็คิดขึ้นมาได้ว่าตอนที่รับจากลุงตงมันไม่เหมือนกันจริงๆ"

ท่านโม่ถอนหายใจ โทสะเริ่มกลับมาอีกครั้ง

"อย่าขยับ ฝังเข็มอยู่นะ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นเรียบๆ คำหนึ่ง ก็ดับความบุ่มบ่ามจะลุกขึ้นมาของเขาลง

คุณชายน้อยโม่ก้มหน้า

"ข้าตอนนั้นก็เชื่อคำพูดของลุงตง จากนั้นเสิ่นหยางก็บอกกับข้าเรื่องหนึ่ง บอกว่าเจ้าลูกทรพีของข้าก่อนหน้านี้ไปที่โถงเซิ่งป๋อ อะแฮ่ม หรือก็คือคู่แข่งของโถงป๋ออวี้ของพวกท่าน พวกท่านเองก็รู้ พวกท่านทำอะไรพวกเขาก็เลียนแบบ คอยท้าทายกับพวกท่านอยู่ตลอด"

"พวกเราไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาอยู่แล้ว" เสิ่นเสวียนเอ่ยขึ้น

"ใช่ ใช่ใช่ ช่างของโรงป๋ออวี้พวกท่านพวกเขาจะมาเทียบได้อย่างไรกัน?"

"คุณชายน้อยโม่หยิบแบบผังการสร้างเทวรูป เอาไปให้โถงเซิ่งป๋อทำมารูปหนึ่งหรือ? ใช่ไหม?" เสิ่นเสวียนถาม

"ใช่แล้ว คุณชายน้อยเสิ่นหยางก็บอกกับข้าเรื่องนี้ ข้าตอนนั้นเข้าใจขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงว่าที่ข้ามาอาละวาดที่นี่ ดันกลายเป็นเรื่องที่เจ้าลูกทรพีของข้าก่อขึ้น ตอนนั้นข้าเองก็โมโหจัดเลย เลือดลมพุ่งขึ้นถึงกลางกระหม่อมเลย!"

"หลังจากนั้นท่านก็สลบไปสินะ" เสิ่นเสวียนเอ่ยขึ้น

"เป็นเช่นนี้เลย"

ลุงตงถอนหายใจ "แต่ตอนนั้นท่านโม่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ดังนั้นทุกคนจึงเข้าใจว่าเขามาทะเลาะกับข้า แล้วโมโหจนสลบไป"

เรื่องราวมันเลอะเทอะขนาดนี้เลยหรือ

ฟู่จาวหนิงเองก็คิดไม่ถึง

ฮูหยินโม่ร้องไห้ทุบเจ้าลูกชายไปหลายที "เจ้าเป็นอะไรไป? เจ้าไปสลับของของพ่อเจ้าทำไมกัน? เจ้าไม่รู้หรือว่าสิ่งที่เขาทำนั่นจะเอาไปถวายให้ในเมืองหลวงจักรพรรดินะ?"

คุณชายน้อยโม่ตาแดงก่ำ "ข้าไม่อยากให้ท่านพ่อส่งของชิ้นนี้ออกไป ก่อนหน้านี้หมอถังพูดเอาไว้ ของชิ้นนี้ถ้าเก็บไว้ในบ้าน เอามาตุ่นแล้วกินเสียหน่อย สามารถยืดอายุได้ ข้าอยากให้พวกท่านได้กินนี่"

พอคำพูดเขาออกมา โม่ฮูหยินก็งงงันไป

ร่างกายท่านโม่ก็แข็งทื่อไป ไม่สนใจเรื่องการฝังเข็มแล้ว เงยหน้าขึ้นมองลูกชาย