อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 962

กระทั่งปู่ของเขาก็ยังพยักหน้าอย่างอดไม่อยู่ แสดงออกมาว่าเสี่ยวเอ่อร์พูดถูกต้อง

"องค์หญิงใหญ่ได้รับการคุ้มครองจากสวรรค์ มีโชคลาภยืนยาว พวกเราพาท่านย่าไปเชิญให้องค์หญิงใหญ่ประทานพรให้ ท่านย่าจะต้องดีขึ้นมาแน่ แต่ถ้าหากไม่เข้ามาในเมืองหลวงจักรพรรดิก่อน องค์หญิงใหญ่กลับมาวันนั้นพวกเราคงไปไม่ถึงด้านหน้าเพื่อรับโชคแน่ พวกเรายังต้องหาคนมาช่วย"

พวกเขาได้ยินว่าคนที่จะไปรับโชคลาภมีมากมายมหาศาลเลย

ใครก็อยากไปรับโชคภาพจากองค์หญิงใหญ่กันทั้งนั้น แต่องค์หญิงใหญ่จะหยุดอยู่ที่ปลายถนนนั้นแค่ครู่เดียว ถ้าหากไม่มีช่องทางระดับหนึ่ง เบียดตัวเข้าไปไม่ได้แน่นอน

"เชิญหมอใหญ่ให้เข้าไปดูอาการก่อนแล้วค่อยไปวังจักรพรรดิก็ยังไม่สาย เช่นนี้เองก็ไม่เสียเวลาล่าช้าด้วย" ซือถูไป๋พอได้ยินคำพูดพวกเขาก็รู้สึกไม่อยากเชื่อหน่อยๆ แต่ก็ยังอยากจะลองเตือนดู

"ไม่ ไม่เชิญหมอใหญ่ พวกเรารวมเหรียญทองแดงเอาไว้หมดแล้ว" เสี่ยวเอ่อร์ตอบ

ถ้ายังเชิญหมอใหญ่แล้วยังจัดยาต่อ นั่นมันต้องจ่ายเงินอีกเท่าไรกัน? พวกเขาเดิมทีก็รวมเงินเพื่อเข้าเมืองหลวงไว้แล้ว ถ้ายังต้องจ่ายอีกมันก็ไม่จำเป็นจริงๆ

เสี่ยวชิ่นพอได้ยินคำพูดของปู่หลานคู่นี้ก็รู้สึกไม่อยากเชื่อขึ้นมา

"พวกเขาทำไมจึงเป็นเช่นนี้กัน? เชิญหมอใหญ่มามันดูน่าเชื่อถือกว่าไม่ใช่หรือ?"

นางยังไม่เชื่อว่ายันต์รักษาของนักพรตอะไรนั่นจะรักษาได้ ถึงแม้ตอนนี้จะมีคนไม่น้อยที่เชื่อถือในเรื่องโชคร้าย ความตื่นตระหนก ไปแตะโดนอะไรที่สกปรกมาพวกนี้ แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะมาน่าเชื่อถือกว่าหมอใหญ่นี่นา

แต่ปู่หลานเสี่ยวเอ่อร์สองคนก็เหมือนเชื่อสนิทใจ ไม่เชือ่ถือหมอใหญ่เลยแม้แต่น้อย

"พวกเราก็ต้องการเงินอีก ได้ยินว่าโรงยาทงฝูของพวกท่านรับหมอตี๋อยู่ ให้มาช่วยทดลองยาอะไรนั่นโดยให้เงินถึงห้าสิบตำลึง คุณชาย ท่านรับข้าไว้เถิด จะยาอะไรข้าก็ลองให้หมด" เสี่ยวเอ่อร์คว้าชายเสื้อซือถูไป๋อ้อนวอน

ฟู่จาวหนิงฟังคำพูดนี้ก็อดมองไปทางซือถูไป๋ไม่ได้

ทดลองยา?

ทดลองยาอะไร?

โรงยาทงฝูต้องการรับเด็กที่สุขภาพแข็งแรงอายุสิบขวบขึ้นไปเพื่อมาทดลองยาหรือ?

ให้ห้าสิบตำลึง นี่เป็นจำนวนไม่น้อยเลย เอาพวกเขามาทดลองยาอะไรกันแน่?