อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 975

เมืองหลวงจักรพรรดิขอต้าชื่อ หอเมืองมองไกลๆ แล้วดูยิ่งใหญ่เป็นพิเศษ

แตกต่างกับความโบราณของแคว้นเจา สิ่งปลูกสร้างของต้าชื่อดูสง่างามอหังการกว่าอย่างเห็นได้ชัด กำแพงเมืองก็สูงมาก ด้านบนมีทหารคุ้มครองเมืองลาดตระเวณไปมา

ประตูเมืองเปิดอยู่ คนที่เข้าเมืองเข้าแถวเป็นขบวนยาว

พอใกล้ถึงเทศกาลอวยพรสารทฤดู คนที่เข้าเมืองหลวงจึงมากขึ้นจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีอยู่ทุกรูปแบบ รถม้าเองก็แตกต่างกันออกไปด้วย

"ระวังหน่อย! อย่าเบียดกัน!"

ทหารชั้นสูงที่ประตูเมืองทางนั้นตะโกนขึ้นเสียงดัง เพื่อรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อย

ไป๋หู่ขับรถม้า พูดกับฟู่จาวหนิงที่กำลังเลิกม่านรถขึ้นว่า "คุณหนูจาวหนิง ดูท่าจะต้องเข้าแถวอีกนานเลย ไปซื้อขนมมาให้ท่านกินก่อนดีไหม?"

ไม่ไกลจากประตูเมือง มีพ่อพวกค้ามากางแผงอยู่ คอยค้าขายให้กับคนที่เข้าแถวเข้าเมืองที่นี่

เพราะคนเข้าเมืองมีเยอะมาก ขบวนจึงเคลื่อนตัวได้ช้า มีแขกทางไกลบางส่วนที่เร่งเดินทางมานาน ตอนนี้ก็ทั้งหิวทั้งกระหาย ดังนั้นจึงมีคนไม่น้อยส่งคนออกไปหาของกินที่แผงพ่อค้าข้างๆ

นอกประตูเมืองก็ยังคึกคักกันขนาดนี้แล้ว

"ไม่ต้อง ข้ายังไม่ค่อยหิว เดี๋ยวเข้าเมืองแล้วค่อยไปกินแล้วกัน"

คนที่คุ้มครองเมืองก็ร้องเรียกขึ้นมาอีก "ห้ามเบียดแถว วันนี้ถ้าเข้าเมืองไม่ครบก็ค่อยมาใหม่พรุ่งนี้ ยังเหลือเวลาก่อนปิดประตูเมืองอีกหนึ่งชั่วก้านธูป"

ฟู่จาวหนิงมองไปที่ขบวนแถวข้างหน้า ถอนหายใจออกมา

"อีกหนึ่งชั่วก้านธูปน่าจะวนมาถึงพวกเราเข้าไปได้กระมัง?"

ฟู่จาวหนิงเพิ่งจะพูดจบ ในเมืองก็มีทหารคนหนึ่งวิ่งเข้ามา เลียบๆ เคียงๆ มองไล่ตามขบวนแถวเข้ามาทีละคนๆ พอมาถึงตรงหน้าพวกเขาก็ยืนนิ่ง

"ใช่แม่นางฟู่หรือไม่?"

ฟู่จาวหนิงมองไป๋หู่ ไป๋หู่เองก็ไม่รู้จักคนผู้นี้

"ข้าเอง"

"แม่นางฟู่ ท่านเข้าเมืองก่อนได้เลย นายท่านของพวกเราเชิญท่านเข้าไป!" ทหารคนนั้นพิจารณาตัวนางผาดหนึ่ง

เอ๋?

มีคนให้นางเข้าเมืองก่อนได้ด้วย? แซงคิวหรือ?