อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 981

"ตอนนั้นคุณชายซือถูกำลังพูดกับพระชายาอยู่ในเรือน คุณชายซือถูพบตัวข้าน้อย หลังจากข้าน้อยปรากฏตัวเขาก็เข้าขวางพระชายาไว้ข้างหลังทันที"

เซียวหลันยวนพอได้ยินตรงนี้ ก็รุ้สึกใจดิ่งขึ้นมาอีกที

ดังนั้น พวกเขาเข้ากันได้ดีอยู่หรือ?

"เพราะเรื่องที่ท่านอ๋องมายังเมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อจะเอิกเกริกไม่ได้ ดังนั้นข้าน้อยจึงเชิญให้พระชายาเข้ามาพุดคุยด้วย บอกว่าท่านอ๋องมาที่นี่แล้ว พระชายาก็ตามข้าน้อยออกมาทันที"

เขาพยายามบรรยายเรื่องให้เรียบง่ายที่สุดแล้ว

ก็น่าจะประมาณนี้

"เรียกสืออีกับสือซานเข้ามา" เซียวหลันยวนหลังจากได้ยินก็รู้สึกว่าเหมือนแช่อยู่ในไหน้ำส้ม

ความรู้สึกนี้รุนแรงเป็นพิเศษ เขาก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดรุนแรงขนาดนี้มาก่อน

"คารวะท่านอ๋อง"

สืออีกับสือซานเหมือนรู้ว่าเซียวหลันยวนจะถามอะไรพวกเขา จึงเล่าเรื่องของพวกเขาที่เกิดขึ้นในต้าชื่อออกมาจนหมด

"พระชายารักษาไท่ไท่อาวุโสตระกูลเสิ่น ตอนนี้ก็รักษาขาของท่านผู้เฒ่าเสิ่นด้วย ผู้อาวุโสทั้งสองชอบนางมาก"

"พระชายาไม่ได้ปิดบังเรื่องที่ตนเองแต่งงานแล้วในบ้านตระกูลเสิ่นเลย บอกกับคนในบ้านตระกูลเสิ่นตลอดว่าตนเองแต่งงานแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม คนบ้านตระกูลเสิ่นก็ดูไม่เชื่อเอาเสียเลย"

พูดถึงจุดนี้ สืออีกับสือซานก็รู้สึกน่าขัน "ท่านอ๋อง ผู้เฒ่ารองตระกูลเสิ่นยังคิดจะบอกเรื่องพระยาชาให้กับคนที่อายุหนุ่มสุดในบ้านตระกูลเสิ่นของพวกเขาด้วยนะ ต่อมายังบอกว่ามีร้านรวงอยู่ในเมืองหลวงจักรพรรดิ ถึงตอนนั้นจะเรียกคนหล่อเหลาในเมืองหลวงจักรพรรดิเข้ามา ให้พระชายาได้เลือกเองอีกด้วย"

ชิงอีถลึงตาค้าง หันหน้าแข็งๆ ไปทางเซียวหลันยวน

เจ้าโง่ทั้งสองคน เห็นว่าท่านอ๋องขำไปด้วยไหมล่ะนั่น?

"แต่ว่า ท่านอ๋อง ข้าน้อยรู้สึกว่ายังต้องคอยระวังซือถูไป๋ไว้หน่อย ความทะเยอทะยานของชายหนุ่มต่อตัวพระชายาของซือถูไป๋กางแผ่ออกมาอย่างชัดเจนเลย"

"ถูกต้อง เมื่อครู่เขายังจะยกเรือนของตนเองให้พระชายาอยู่เลย แล้วตัวเขาจะไปอยู่กับคนอื่น"

ซือถูไป๋

ดีเสียเหลือเกิน

เซียวหลันยวนแอบขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

ซือถูไป๋ไม่สนใจจริงๆ หรือว่านางเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนแล้ว? หรือจะบอกว่า การแย่งไปจากมือคนอื่น มันยิ่งทำให้เขาชื่นชอบเป็นพิเศษกัน?