อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 984

ชิงอีใจแอบร้องขมขื่น

แย่แล้ว ดูท่าพระชายาจะชอบสาวใช้ที่ชื่อเสี่ยวชิ่นคนนี้มาก นี่จะไปเรียกร้องความเป็นธรรมแทนเสี่ยวชิ่นแล้วกระมัง?

"เช่นนั้นข้าก็อยากจะถามหน่อย ทำไมจึงชักกระบี่ใส่นาง?"

ฟู่จาวหนิงโมโหแล้วจริงๆ

ที่นางพาเสี่ยวเชิ่นมาไว้ข้างกายได้ แน่นอนว่าต้องเข้ากับเสี่ยวชิ่นเป็นอย่างดี และยังยอมรับความสามารถนิสัยการทำงานของนางด้วย นางจึงพาสาวใช้เช่นนี้มาคนหนึ่ง

"พวกเจ้าส่งนางออกไป มีใครมาถามข้าสักคำไหม?"

เสี่ยวชิ่นเป็นสาวใช้ของนาง แต่ไม่มีใครเข้ามาถามนางสักคน ส่งคนออกไปหน้าตาเฉย นั่นมันสาวใช้ของนางนะ เป็นของนาง!

"พระชายา ตอนนั้น คือ..."

ชิงอีคิดจะอธิบาย แต่พออ้าปากก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

พวกเขาตอนนั้นก็เอาแต่ไม่ควรให้เสี่ยวชิ่นพูดกับท่านอ๋อง ไม่ยอมให้เสี่ยวชิ่นมาเจอพระชายา คิดแต่ว่าท่านอ๋องตอนนั้นได้รับผลกระทบทางจิตใจมากแค่ไหน

ไม่ได้คิดเลยว่าพระชายาจะโกรธ

ทำเหมือนว่าฟู่จาวหนิงจะให้อภัยพวกเขาได้ตลอด คนนิสัยดี พูดด้วยง่าย แต่ไหนแต่ไรไม่เคยวางท่าทีอะไร?

พอเห็นเขาไม่รู้จะพูดอย่างไร ฟู่จาวหนิงก็หัวเราะเย็นชาออกมา

"เพราะคิดว่าท่านอ๋องของพวกเจ้ามันยอดเยี่ยมมากใช่ไหม? คนอื่นไม่ได้มีค่าอะไรแบบนั้นสินะ"

"ไม่ใช่เช่นนั้น พระชายา ท่านอ๋องไม่ได้มีความหมายเช่นนั้น เป็นความผิดของข้าเอง ข้าเองที่ร้อนรนจนทำพลาด พระชายาโปรดลงโทษด้วย"

ชิงอีนั่งชันเข่าลงมาทันที

"อย่า ข้าไม่กล้าหรอก"

ฟู่จาวหนิงยิ่งโกรธขึ้นไปอีก คำอธิบายนี้ทำไมถึงไม่พูดออกมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

"ข้าจะไปถามเซียวหลันยวนเอง"

ตอนที่นางมาถึงด้านนอกห้องเซียวหลันยวน หลานหรงคุ้มกันอยู่ด้านนอก และเห็นนางเดินเข้ามา "พระชายา"

ฟู่จาวหนิงตอนนี้โมโหจัดๆ พอเห็นเขามาขวางหน้าก็เข้าใจผิดทันที คิดว่าเขาจะมาขวางไม่ให้นางเข้าไป