อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 988

"ไปรับสาวใช้คนนั้นมาหรือขอรับ?"

"ไม่งั้นจะเรื่องอะไรล่ะ?"

เซียวหลันยวนสายตาประดุจใบคมมีด ฟาดผ่าออกไป

"ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้! พระชายาท่านอย่าเพิ่งโกรธเลย ท่านกินข้าวก่อนเถิด"

ชิงอีรีบวิ่งออกไป

คนของตระกูลเสิ่นจะต้องคิดว่าพวกเขาบ้าแน่ๆ ส่งคนไปแปปเดียว ไม่ทันไรก็กลับมารับแล้ว

ก็นั่นล่ะ พวกเขาบ้าไปแล้ว

พอเห็นเซียวหลันยวนให้ชิงอีไปรับเสี่ยวชิ่น ไฟโกรธของฟู่จาวหนิงก็เหมือนจะลดลงมาหน่อยแล้ว

นางมองไปทางเซียวหลันยวน ตอนที่เห็นหน้ากากนั่นก็เกือบจะพูดออกมาอีกแล้ว แต่ก็ยั้งไว้ทัน

ถึงอย่างไรเขากับนางก็ขีดเส้นกั้นแล้วนี่ เมื่อครู่ยังไม่ยอมออกจากห้องทะเลาะกับนางข้ามกำแพงอยู่เลย ถ้านางพูดมากไปจะกลายเป็นยุ่งไม่เข้าเรื่องหรือเปล่า?

เซียวหลันยวนตอนที่นางมองเข้ามาก็เอียงหน้าหน่อยหนึ่ง

แม้จะสวมหน้ากากอยู่ แต่เขาก็ยังคิดจะเบี่ยงครึ่งหน้านั้นออกด้วยสัญชาตญาณ

"ท่านอ๋อง ข้ามาขอข้าวกินด้วย" ชิ่งอวิ๋นเซียวนั่งลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ เขาเปิดไหสุราที่กอดไว้นั่นออก กลิ่นสุราที่รุนแรงลอยออกมาทันที

กระทั่งเซียวหลันยวนยังอดเอียงมองไม่ได้ "นี่คือสุราที่พวกเจ้าจะใช้ในพิธีหรือ?"

"ก็แค่สุราที่อยากจะให้องค์หญิงใหญ่ชมออกมาเท่านั้น สุรานี้ยังไม่มีชื่อเลย เตรียมจะให้องค์หญิงใหญ่ได้ลิ้มลองแล้วตั้งชื่อให้กับมัน"

ชิ่งอวิ๋นเซียวเทสุราให้พวกเขา "เอามาให้ท่านอ๋องกับพระชายาลองชิมก่อน"

"สุราแรงแค่ไหน?" เซียวหลันยวนถาม

"ก็พอประมาณ เพราะต้องให้องค์หญิงใหญ่ชิม ดังนั้นจึงเหมาะกับหญิงสาว"

เซียวหลันยวนตอนนี้จึงนำจอกสุราวางไว้หน้าฟู่จาวหนิง

"ข้าดื่มได้ไหม?" เขาถามฟู่จาวหนิง พอเห็นนางทำหน้าเย็นชา เขาก็เสริมมาอีกคำหนึ่ง "เจ้าเคยบอกว่าต้องทำตามหมอสั่ง"

โอ๋ ตอนนี้ยกมานางเป็นหมอคนหนึ่ง แล้วจะทำตามขั้นตอนเสียอย่างนั้น

ฟู่จาวหนิงตอบแบบไร้สีหน้า "แก้วสองแก้วได้อยู่"

"เช่นนั้นข้าลองชิมหน่อย" เซียวหลันยวนเทลงมาเต็มจอกสุรา ดื่มลงไปรวดเดียว

"ท่าน..."