อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 989

หลังจากเข้าใจเรื่องที่สวนตระกูลเสิ่นชัดเจนแล้ว ในใจเซียวหลันยวนก็สำนึกเสียใจขึ้นมา

ดังนั้นเขาที่เขาเพิ่งพูดกับฟู่จาวหนิงไปล่ะ? นั่นมันอะไรกัน?

เซียวหลันยวนรู้สึกว่าหน้าของตนเองเจ็บหน่อยๆ ไม่ใช่เพราะแผลเป็นพิษ แต่รู้สึกเหมือนถูกตบจนชา

"เรื่องนี้" เขามองไปทางหลานหรงที่อยู่ไม่ห่างออกไปนัก

หลานหรงใจสั่นวาบ "ท่านอ๋อง ข้าน้อยจะไปตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น"

"นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ คิดว่าตระกูลเสิ่นคงถูกเล่นงานจนตั้งตัวแทบไม่ทัน" ชิ่งอวิ๋นเซียวเอ่ยขึ้น อันที่จริงเขาก็ไม่รู้ความสัมพันธ์ของฟู่จาวหนิงกับตระกูลเสิ่น ยังคิดว่าตระกูลเสิ่นเชิญฟู่จาวหนิงให้เดินทางไกลนับพันลี้มาต้าชื่อเสียอีก เพื่อมารักษาไท่ไท่อาวุโส

เรื่องนี้ก็ปกติดี ถึงอย่างไรเสิ่นเสวียนก็ไปแคว้นเจามาแล้ว และวิชาแพทย์ของฟู่จาวหนิงก็ดีเสียขนาดนั้น

แต่ว่าตอนนี้จุดสำคัญของเซียวหลันยวนไม่ได้อยู่ที่ตระกูลเสิ่นเป็นอย่างไร ที่เขาคิดตอนนี้ก็คือ จะขอโทษฟู่จาวหนิงอย่างไรต่างหาก

หนึ่งคือเขาไม่ใช่แค่ไม่สนใจเรื่องตระกูลเสิ่น สองคือเขายังเข้าใจผิดฟู่จาวหนิงด้วยเรื่องนี้อีก

"รีบไป" เขาพูดกับหลานหรง จากนั้นก็เสริมขึ้นอีกคำหนึ่ง "ถ้าหากตระกูลเสิ่นต้องการความช่วยเหลืออะไร ก็ช่วยพวกเขาอย่างสุดกำลังเสีย"

"ขอรับ"

ฟู่จาวหนิงก้มหน้าดื่มน้ำแกง ยังไม่หันมาสนใจเขา

เซียวหลันยวนกินอะไรก็ไม่รู้รสเลย

ฟู่จาวหนิงกินอิ่มก็ลุกขึ้น พอเห็นการกระทำของนาง เซียวหลันยวนก็ดีดตัวลุกขึ้นตามมา

"กินอิ่มแล้วหรือ?"

"กินอิ่มแล้ว ข้าจะไปรอสาวใช้ข้ากลับมา ทำไมหรือ ท่านอ๋องคิดจะมายุ่งการกระทำของข้าหรือไร?"

"ไม่ใช่ ด้านนอกมันหนาว รอข้างในนี้เถอะ"

"ที่นี่ทำคนอึดอัดจะแย่!"