อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 146

รอแล้วรอเล่าโม่เยว่ก็ไม่มาขอโทษสักที หยวนเป่าจึงแอบกลับไปที่จวนอ๋องอีกครั้งหนึ่ง

แต่ทว่า โม่เยว่กลับไม่ได้อยู่ในจวน

นับตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เขากระทำรุนแรงไว้ที่เรือนทิงจู่ ก็เป็นเวลาสามวันแล้ว

หรูโม่และหรูอวี้ก็ไม่อยู่ มีเพียงหรูเยียนเฝ้าเรือนชิงหยิ่งที่ว่างเปล่าเพียงลำพัง

เมื่อเห็นหยวนเป่า นางก็เข้าไปต้อนรับอย่างดีใจ "คุณชายน้อย เจ้ากลับมาได้อย่างไร? พระชายาก็กลับมาแล้วใช่หรือไม่?"

ปรนนิบัติรับใช้หยุนหว่านหนิงมานานขนาดนี้ หรูเยียนก็ยอมรับนางเป็นเจ้านายด้วยใจจริงแล้ว

แล้วก็จริงใจให้หยวนเป่า ถือว่าเป็นคุณชายน้อยของจวนอ๋อง

"เปล่า"

หยวนเป่าส่ายหัวอย่างหมดอาลัยตายอยาก "พี่หรูเยียน พ่อเก๊คนนั้นของข้าไปไหนล่ะ? เหตุใดข้าค้นหาทั่วทั้งจวนอ๋องแล้ว ก็ยังหาเขาไม่เจอ?"

"อีกทั้งพี่หรูโม่พี่หรูอวี้ก็ไม่อยู่ พวกเขาไปไหนกัน?"

"พ่อเก๊?"

หรูเยียนถูกการเรียกชื่อนี้ทำให้ตกใจ

ใช้เวลาครู่หนึ่งจึงได้สติกลับมา ที่แท้คุณชายน้อยกำลังพูดถึงท่านอ๋อง......

หากท่านอ๋องได้ยินการเรียกชื่อนี้ แน่นอนว่าจะต้องโกรธเจียนตายเลยใช่หรือไม่?

อย่างไรเสียเขาก็รักคุณชายน้อยขนาดนั้น!

หรูเยียนกลั้นรอยยิ้ม และกล่าวอย่างจนใจว่า "เกิดเรื่องขึ้นที่ค่ายเสินจีเล็กน้อย เมื่อสามวันก่อนท่านอ๋องจึงรีบไปจัดการ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมาเลย"

สามวันก่อนหรือ?

นั่นไม่ใช่พอดีกับว่า เขามาหาโม่เยว่เป็นครั้งแรกหรอกหรือ?

มิน่าล่ะรออยู่สามวันเต็ม เขาก็ยังไม่มาขอโทษท่านแม่ และง้องอนท่านแม่อีก

ที่แท้ก็เป็นเพราะว่า เกิดเรื่องที่ค่ายเสินจีอย่างนั้นหรือ?

"เกิดเรื่องอะไรกัน? คาดไม่ถึงว่าจะต้องจัดการถึงสามวันเลยหรือ?"

สีหน้าของหยวนเป่าดูเป็นกังวลเล็กน้อย

เขากับเด็กวัยเดียวกันนั้น เขาเฉลียวฉลาดกว่ามาก

เด็กวัยสามขวบคนอื่นๆ อาจจะยังเล่นดินเล่นโคลนอยู่ แต่หยวนเป่าใส่ใจ"เรื่องใหญ่ในราชวงศ์"แล้ว "เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพ่อเก๊ของข้า?"

"เอ่อ......"

คำถามนี้ทำให้หรูเยียนชะงักเช่นกัน

นางก็อยากไปสอบถามข่าวคราวเช่นกัน แต่เคยถามหรูโม่แล้ว หรูโม่ก็ไม่สามารถบอกอะไรได้เลย

ด้วยเหตุนี้ จึงไม่ได้ถามอะไรอีกเลย

"เจ้าก็ไม่รู้หรือ?"

หรูเยียนส่ายหัว "ข้าไม่ทราบจริงๆ"

หยวนเป่ารู้สึกผิดหวัง "ถ้าอย่างนั้น ข้าจะไปดูที่ค่ายเสินจีสักหน่อย!"

"อย่าเลย!"

หรูเยียนคว้าเขาไว้ และกล่าวอย่างเคร่งเครียดว่า "ได้ยินมาว่าเรื่องของค่ายเสินจี มันเกี่ยวข้องกับอ๋องหยิง! ถ้าเจ้าไปในตอนนี้ ถ้าถูกคนของอ๋องหยิงเห็นเข้าจะทำอย่างไร?"

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่แน่ใจประวัติชีวิตที่แท้จริงของหยวนเป่า

แต่ด้วยใบหน้านี้ของเขาที่ละม้ายคล้ายกับโม่เยว่ 70-80% ใครๆ ก็คิดว่าเขาเป็นบุตรชายของโม่เยว่!

ในเวลานี้ หรูเยียนไม่สามารถให้เขาไปเสี่ยงอันตรายได้!

"อีกอย่างหนึ่ง ค่ายเสินจีมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา มีกับดักมากมายอยู่ด้านใน เด็กน้อยเพียงคนเดียวอย่างเจ้า จะเข้าไปมั่วๆ ได้อย่างไร?"

หรูเยียนส่ายหัวอย่างจนปัญญา "นี่ไม่ใช่เรื่องที่เด็กอย่างเจ้าจะต้องเป็นกังวลนะ!"

"ข้าอายุ 3 ขวบแล้ว! ไม่ใช่เด็กขวบสองขวบ ที่ไม่รู้ประสีประสาอะไร"

หยวนเป่าเป็นเด็กแก่แดด เรียนรู้ท่าทางของกู้ป๋อจ้งที่เอามือไพล่หลัง และทำเสียงไม่พอใจเดินออกจากเรือนชิงหยิ่งไพล่ไป

เห็นเช่นนั้น หรูเยียนก็รู้สึกตลกขบขัน

รีบตามไป และนำหยวนเป่าไปส่งที่ตระกูลกู้

......

ตระกูลกู้

หยุนหว่านหนิงเอนตัวลงนอนอยู่ใต้ต้นซากุระ

ฉับพลันลมที่พัดโชยเข้ามา ดอกซากุระก็โปรยปราย แม้แต่ถ้วยชาที่อยู่ในมือ ก็ยังมีกลีบดอกไม้ลอยอยู่ หยุนหว่านหนิงรู้สึกสดชื่น มีท่าที"ท้อแท้ใจ"เสียที่ไหนกัน?

ว่ากันว่าไม่ควรสัมผัสแสงแดดในวสันตฤดู

การสัมผัสแสงแดด จะทำให้ใบหน้ามีฝ้ามีกระ