อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 160
“พระชายา พระชายา...”
บ่าวรับใช้รีบปิดประตู ตามไปอย่างตะลีตะลานทำอะไรไม่ถูก
แต่หยุนหว่านหนิงกับซ่งจื่ออวี๋เดินไวมาก พอถึงหน้าห้องหนังสือหยุนหว่านหนิงก็เพียงเคาะประตูพอเป็นมารยาท จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไปเลย
ซ่งจื่ออวี๋ตามเข้าไปด้วย ประตูห้องหนังสือที่ทำใหม่ถูกปิดลง
โม่เยว่กำลังหารือกับขุนนางใหญ่สองสามคนเรื่องค่ายเสินจี
และคำสั่งเมื่อก่อนหน้านั้นของโม่จงหราน ที่ให้เขาแก้ไขเรื่องการเก็บเกี่ยวของประชาชนให้ได้...
เมื่อเห็นหยุนหว่านหนิงเข้ามา เขาก็ขมวดคิ้ว “ไม่มีอนุญาตจากข้า ใครให้เจ้าเข้ามา”
“ข้าก็ไม่ได้อยากเข้ามา แต่ตอนนี้มีเรื่องใหญ่ต้องการหารือกับเจ้า”
เมื่อขุนนางใหญ่ทั้งหลายเห็นพวกเขาสองสามีภรรยาต่างใส่กัน หลังจากมองหน้ากันแล้วก็ลุกขึ้นยืนอย่างรู้สถานการณ์ “ท่านอ๋อง พวกกระหม่อมขอลาก่อน”
เมื่อนั้นโม่เยว่จึงเห็นซ่งจื่ออวี๋ที่อยู่ข้างหลังหยุนหว่านหนิง
สายตาโม่เยว่พลันเคร่งขรึม ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม “หยุนหว่านหนิง นี่เจ้าหมายความว่าอะไร”
“จะประกาศศึกกับข้าหรือ”
เขาก็คาดเดาในทันทีเหมือนกัน ว่าหยุนหว่านหนิงคิดจะเลี้ยงผู้ชายจริงๆ
“ไม่นับว่าประกาศสงคราม แต่เป็นการทำข้อตกลง”
หยุนหว่านหนิงนั่งลง ส่งสัญญาณให้ซ่งจื่ออวี๋นั่งลงด้วย “ถ้าข้าช่วยเจ้าแก้ไขวิกฤตในครั้งนี้ได้ เจ้าจะตอบแทนข้าอย่างไร”
“อ้อ?”
โม่เยว่นึกสนใจขึ้นมา “เจ้าลองว่ามาก่อน ว่าเจ้าจะแก้ไขอย่างไร”
“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ถึงอย่างไรข้าไม่เพียงแต่ช่วยเจ้าแก้ไขวิกฤติได้ แต่ยังจะช่วยเจ้าโค่นโม่หุยเฟิงด้วย”
เพียงคำพูดนี้ สายตาโม่เยว่ก็วูบไหวไม่หยุด
เขาไม่ได้สงสัยว่าหยุนหว่านหนิงจะไม่มีความสามารถ
แต่เพราะเขารู้ดีกว่าใคร ว่านางผู้นี้มีความสามารถเหลือล้ำต่างหาก!
กลอุบายในหัวของนาง หากนำออกมาใช้หมด ต้องทำให้เมืองหลวงร้อนเป็นไฟแน่นอน!
“เจ้าอยากให้ข้าตอบแทนเจ้าอย่างไร”
“อย่างแรก ไม่ว่าเวลาใด สถานการณ์ใด ก็ห้ามใช้หยวนเป่าข่มขู่ข้า รวมถึงความปลอดภัยในชีวิตของหยวนเป่า และการมีอยู่ของเขาก็ห้ามบอกใครเด็ดขาด”
หยุนหว่านหนิงเอ่ยอย่างเห็นเป็นสำคัญ
บุตรชายคือทุกสิ่งทุกอย่างของนาง!
ไม่ว่าเมื่อไร นางก็ต้องคุ้มครองความปลอดภัยของหยวนเป่า!
โม่เยว่คิดไม่ถึง ว่าเงื่อนไขแรกของนางก็คือหยวนเป่า
เขาพยักหน้ารับปากจากใจจริง “ได้ ข้ารับปากเจ้า”
หยวนเป่าไม่ใช่บุตรชายของหยุนหว่านหนิงเพียงคนเดียว แต่เป็นบุตรชายของเขาด้วย!
“สอง ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ไหนก็ห้ามสงสัยในตัวข้า! ที่ข้าทำทุกอย่างต่อให้ไม่ทำเพื่อเจ้า ก็ทำเพื่อหยวนเป่า! ข้ายังคำเดิม เจ้าลงเรือลำเดียวกับข้า ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า”
เรื่องนี้ยากจะรับปากอยู่นิดๆ...
โม่เยว่มองนางด้วยสายตาลึกซึ้ง “ได้”
เพื่อหยวนเป่า เขายินดีเชื่อนาง
“สาม ก่อนหน้านี้เราตกลงกันแล้ว ข้าจะวางแผนให้เจ้า เจ้าต้องคุ้มครองความปลอดภัยให้ข้า”
“ไม่มีปัญหา”
ข้อนี้ โม่เยว่รับปากอย่างรวดเร็วฉับไว
เพราะได้ความช่วยเหลือจากหยุนหว่านหนิงระยะนี้ ค่ายเสินจีจึงพัฒนารวดเร็วมาก กระทั่งว่าเขายังได้รับความสำคัญจากเสด็จพ่อ เบียดโม่หุยเฟิงตกอันดับ
“สี่ นับจากนี้ห้ามเจ้าพูดถึงคนที่รักแต่มิได้เคียงคู่ ผู้เคียงคู่มิได้รัก หรือฉินซื่อเสวียฉินซื่อซวงอะไรนั่นกับข้าอีก!”
หยุนหว่านหนิงกัดเขี้ยวเคี้ยวฟันเอ่ย “ตอนนี้ข้ายังไม่อยากเล่นงานนางตาย”
“แต่ถ้าเจ้าบีบข้ามาก ก็ไม่แน่ว่าจะทำให้นางไม่ได้อยู่อย่างเป็นสุข! เรื่องนี้ห้ามเจ้าถาม! ไม่ว่าข้าจะทำอะไรกับนาง ก็เป็นบุญคุณความแค้นส่วนตัวระหว่างข้ากับนางเท่านั้น!”
โม่เยว่รู้ว่า ฉินซื่อเสวียมีบุญคุณความแค้นส่วนตัวกับหยุนหว่านหนิงไม่น้อย
อีกอย่าง ฉินซื่อเสวียจะเป็นจะตายก็ไม่เกี่ยวกับเขาสักนิด
ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า “ข้ารับปากเจ้า”
ครั้งนี้ที่พวกเขามีปากเสียง ทำสงครามประสาทมาเกือบจะเดือนนี้ก็เพราะฉินซื่อเสวีย
โม่เยว่เองก็ไม่อยากให้สถานการณ์เช่นนี้ดำรงต่อเหมือนกัน
“ห้า!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อนงค์ใจพระชายาราชสีห์