อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 191
ชื่อเสียง ‘ดาวหายนะ’ ของโม่หุยเฟิงแพร่สะพัดในเมืองหลวงแล้ว
หยุนธิงหลานยังไม่ทันคิดวิธีช่วยเหลือโม่หุยเฟิง ไหนเลยจะรู้ว่าตัวเองก็ประสบกับปัญหาเช่นกัน ชื่อเสียงเหม็นโฉ่ทั่วตลาดแล้ว
ตั้งแต่หัวตลาดยันท้ายซอยล้วนกำลังวิพากษ์วิจารณ์เรื่อง ‘คุณหนูรองหยุนท้องก่อนแต่ง’
“อะไรนะ! ท้องก่อนแต่ง!”
หยุนธิงหลานฟังการรายงานของคนรับใช้ โมโหจนใบหน้าและลำคอแดงก่ำ “อยู่ดีๆ ทำไมถือลือว่าข้าท้องก่อนแต่งได้! ข้าท้องก่อนแต่งที่ไหนกัน!”
หากบอกว่านางมีอะไรกับโม่หุยเฟิงยังแล้วไป
แต่กลับลือว่านางท้องก่อนแต่ง!
ถ้าข่าวลือนี้แพร่ออกไป ต่อไปนางต้องมองหน้าคนไม่ติดแน่!
หยุนธิงหลานโมโหขว้างปาแจกันทั่วพื้นก็ยังไม่คลายโมโห!
แต่นางยังไม่ทันระบายอารมณ์เสร็จ สาวใช้อีกคนหนึ่งก็กระหืดกระหอบวิ่งกลับมารายงาน “คุณหนู คุณหนู เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ!”
“ตอนนี้ในเมืองหลวงไม่เพียงแต่มีข่าวลือว่าท่านท้องก่อนแต่ง ยังบอกว่าท่านทำแท้งด้วยเจ้าค่ะ!”
“อะไรนะ!”
หยุนธิงหลานปากอ้าตาค้าง “เจ้าพูดอีกทีสิ!”
“ทำแท้ง?!”
อะไรก็พูดออกมาได้จริงๆ!
สมัยนี้กล่าวหาคนไม่มีความผิดจริงๆ ดังนั้นคนพวกนี้คิดจะพูดอะไรก็พูด?
“ข้ายังไม่เคยท้องเลย จะเอาเด็กมาจากที่ไหน!”
หยุนธิงหลานเดือดดาลจนตัวสั่น
เนื่องจากเรื่องของหยุนธิงธิง นางเฉินถูกหยุนเจิ้นซงลดตำแหน่งไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว กลายเป็นอี๋เหนียงของจวน ไม่ใช่ฮูหยินหยุนผู้สูงส่งในปกติอีก
นางถูกกักบริเวณอยู่ในเรือนนอน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ถูกปล่อยออกมา
ต่อให้หยุนธิงหลานอยากหาคนปรึกษาเรื่องนี้ก็ไม่มี
นางเคยคิดจะไปปรึกษากับหยุนเจิ้นซง
แต่เพราะเรื่องของโม่หุยเฟิง ตอนนี้หยุนเจิ้นซงจึงกำลังร้อนใจอยู่ ถ้านางไปตอนนี้อีก...แถมยังเอาเรื่องวุ่นวายใจพวกนี้ไปรบกวนเขา ไม่แน่ว่าวันนี้นางอาจถูกสั่งสอนด้วยก็เป็นได้
ตอนนี้ คิดว่าควรคลี่คลายวิกฤตนี้อย่างไรก่อนจะดีกว่า!
หยุนธิงหลานกัดฟันแน่น แก้มเกร็งหนัก “สืบ! ไปสืบให้ชัดเดี๋ยวนี้ ข่าวลือเรื่องนี้มาจากไหนกันแน่!”
“หาตัวมันให้พบ ข้าจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ!”
นางทำหน้าดุดัน
แต่น่าเสียดาย หยุนธิงหลานยังไม่ทันสืบตัวการที่อยู่เบื้องหลัง ข่าวนี้ก็เป็นดั่งสายลมพัดโบก แพร่ไปทั่วเมืองหลวงแล้ว
แม้แต่ฮองเฮาจ้าวก็ได้ข่าวแล้วเช่นกัน
“ท้องก่อนแต่ง? ทำแท้ง?!”
นางขมวดคิ้วมุ่น “นี่เป็นคำพูดของไอ้บัดซบที่ไหน!”
ถ้าหยุนธิงหลานท้องลูกของโม่หุยเฟิง ก็คือเรื่องดีเทียมฟ้า ทำไมถึงทำแท้งเล่า!
จางหมัวมัวมองนางด้วยความระมัดระวัง “เหนียงเหนียง ข่าวลือบอกว่า คุณ คุณหนูรองหยุนทำแท้ง แต่มิได้บอกว่าเป็นของอ๋องหยิงนี่เพคะ!”
“ไม่ใช่ของเฟิงเอ๋อร์? แล้วเป็นของใคร!”
ฮองเฮาจ้าวมองจางหมัวมัวด้วยความดูแคลน “หรือว่า ยังจะมีคนอื่นอีกหรือ!”
นางรู้ว่าหยุนธิงหลานมีใจกับโม่หุยเฟิง
ให้นางกล้าอย่างไร ก็คงไม่กล้าหักหลังโม่หุยเฟิงกระมัง
“เหนียงเหนียง มิใช่บ่าวพูดมาก”
จางหมัวมัวก้มหน้า เอ่ยอย่างมีระเบียบ “บ่าวได้ยินมาว่า ระยะก่อนอ๋องหยิงไปชายแดน คุณหนูรองหยุนเจ็บใจที่ถูกทิ้งให้ว้าเหว่ จึง...กับบ่าวไพร่...”
อย่างไรจางหมัวมัวก็พูดคำว่า ‘ลักเล่น’ สองคำนี้ไม่ออก
นางยังไม่ทันกล่าวจบ ฮองเฮาจ้าวก็เข้าใจความหมายของนางทันที
“อ้อ? ยังมีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ!”
“เพคะ เหนียงเหนียง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อนงค์ใจพระชายาราชสีห์