อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 214

“คือ คือ……”

ลิ้นของพ่อครัวหลวงหวงพันกันหมดแล้ว ไม่สามารถพูดประโยคที่สมบูรณ์ออกมาได้

“คือใคร!”

หยุนหว่านหนิงปล่อยเสียงคำรามดุร้าย พ่อครัวหลวงหวงตกใจจนตัวสั่น “หากยังอ้ำๆอึ้งๆต่อไป ข้าจะตัดลิ้นของเจ้าไปให้สุนัขกิน!”

“คือซุนตาอิ้งข่มขู่ให้บ่าวทำเช่นนี้นางบอกว่าหากบ่าวไม่ทำเช่นนี้ก็จะให้พี่ชายของนางโบยคนในครอบครัวของบ่าวให้ตายบ่าวไม่อยากให้คนในครอบครัวตายและไม่สามารถตายได้เช่นกันดังนั้นบ่าวก็เลย......”

เผชิญหน้ากับการข่มขู่ของหยุนหว่านหนิง พ่อครัวหลวงหวงเปิดเผยตัวผู้อยู่เบื้องหลังออกมาในรวดเดียวโดยไม่หอบหายใจเลย

เท้าของหยุนหว่านหนิงถีบไป พ่อครัวหลวงหวงถูกถีบล้มลงไปบนพื้น และหยุดลงมา

ไม่รู้ว่าตอนเขาพูดสิ้นเปลืองกำลังหรือไม่ แต่หยุนหว่านหนิงและคนอื่นๆฟังแล้วเห็นได้ชัดว่าสิ้นเปลืองกำลังมาก

กลัวแต่ว่าพ่อครัวหลวงหวงจะหายใจไม่ออก ขาดอากาศหายใจตายไปโดยตรง

เห็นได้ชัดว่าพ่อครัวหลวงหวงก็สิ้นเปลืองกำลังมากเช่นกัน หลังจากที่ถูกถีบล้มไปบนพื้น ยังหอบหายใจอย่างบ้าคลั่ง สีหน้าของเขาแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นจากลมหายใจที่รั้งเอาไว้เมื่อครู่นี้

“ดังนั้นแล้ว คือซุนตาอิ้ง?”

หยุนหว่านหนิงมองดูพ่อครัวหลวงหวงที่นอนอยู่บนพื้น ขมวดคิ้วแล้วกล่าวถามขึ้นมา

นึกไม่ถึงว่าจะเป็นนาง? !

หยุนหว่านหนิงยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

พ่อครัวหลวงหวงพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง “ใช่แล้วพระชายาหมิง!”

“เจ้าโกหก!”

หยุนหว่านหนิงมองดูเขาด้วยความโกรธ “ซุนตาอิ้งถูกขังในตำหนักเย็นแล้ว จะสามารถข่มขู่เจ้าได้อย่างไร? !”

นางไม่เชื่อหรอกว่า ตาอิ้งตำแหน่งเล็กๆที่ถูกขังอยู่ในตำหนักเย็นคนหนึ่ง จะยังสามารถข่มขู่พ่อครัวหลวงหวงได้? !”

โม่จงหรานก็รู้สึกว่า เรื่องนี้ยิ่งซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

คิดไม่ถึงว่าเต๋อเฟยถูกพิษ จะดึงซุนตาอิ้งที่ถูกขังในตำหนักเย็นเมื่อนานมาแล้ว เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย

สายตาของเขาเคร่งขรึม ปิดปากเอาไว้ไม่พูดอะไร

โม่เยว่มองดูเขาครู่หนึ่ง กล่าวออกมาอย่างมีความหมายชวนให้ขบคิด “เสด็จพ่อ เห็นได้ชัดว่าซุนตาอิ้งท่านนี้มีความสามารถอยู่บ้าง ดูท่า ตำหนักเย็นก็ไม่สามารถขังนางเอาไว้ได้!”

คำพูดของเขา มีความหมายที่ลึกซึ้งอย่างอื่น

แล้วโม่จงหรานจะฟังไม่ออกได้อย่างไร?

ตำหนักเย็น คือสถานที่ที่ห่างไกลและรกร้างที่สุดในวังหลัง

ผู้ที่ถูกกุมขังอยู่ข้างใน ล้วนเป็นนางสนมผู้ถูกทอดทิ้งที่กระทำความผิด หรือไม่ก็ไม่เป็นที่ชื่นชอบโปรดปรานแล้ว หรือไม่ก็พวกรนหาที่ตายทั้งนั้น

ทั้งสี่ทิศของตำหนักเย็น ล้วนมีองครักษ์รักษาการณ์ทั้งนั้น

หลายปีมานี้ ยังไม่เคยมีตัวอย่างที่นางสนมผู้ถูกทอดทิ้งหนีออกมาได้

แต่ว่าซุนตาอิ้ง......

ไม่เพียงแต่หนีออกมาเท่านั้น แต่ยังสามารถข่มขู่พ่อครัวหลวงหวงได้อีกด้วย? !

หากไม่ใช่เพราะมีคนอยู่เบื้องหลังนาง ก็คือ......มีปริศนาอย่างอื่น!

สบตาเข้ากับสายตาที่เย็นยะเยือกของหยุนหว่านหนิง พ่อครัวหลวงหวงตกใจจนอดตัวสั่นขึ้นไม่ได้ “พระชายาหมิง ที่บ่าวพูดมาล้วนเป็นความจริงทั้งนั้น! ซุนตาอิ้งเป็นคนข่มขู่บ่าวจริงๆ!”

“เหตุใดซุนตาอิ้งถึงต้องทำร้ายเสด็จแม่ด้วย?”

หยุนหว่านหนิงถามขึ้นมาอีก

“เพราะว่า เพราะว่า......ซุนตาอิ้งบอกว่า เป็นเพราะพระชายาหมิงกับนางมีความขัดแย้งกัน!”

พ่อครัวหลวงหวงกล่าวตอบอย่างตัวสั่นงันงก “ยังมีครั้งก่อน นางไม่สามารถกลายเป็นผู้หญิงของฝ่าบาทได้ดั่งใจปรารถนา กลับทำให้เต๋อเฟยเหนียงเหนียงฉวยโอกาสได้รับความโปรดปรานใหม่อีกครั้ง ดังนั้นนางจึงรู้สึกโกรธแค้นเต๋อเฟยเหนียงเหนียงในใจ!”

เหตุผลข้อนี้ ก็ค่อนข้างจะสมเหตุสมผลอยู่

หยุนหว่านหนิงกอดอกเอาไว้ เลิกคิ้วมองดูเขา “ทำไมเจ้าถึงได้รู้ชัดเจนเช่นนี้?”

“บ่าว......”

สายตาของพ่อครัวหลวงหวงเริ่มหลบเลี่ยงขึ้นมาอีกครั้ง

เห็นดังนั้น หยุนหว่านหนิงเดาได้ในทันที เกรงว่าระหว่างเขากับซุนตาอิ้ง ยังมีความลับอะไรที่ไม่สามารถให้ใครรู้ได้อยู่อีก!

“พูดมา!”

นางเหยียบเท้าไปบนหน้าอกของพ่อครัวหลวงหวง

“พุด”

พ่อครัวหลวงหวงกระอักเลือดออกมา กล่าวตอบอย่างสิ้นเปลืองกำลัง “บ่าวพูดแล้ว ขอพระชายาโปรดเมตตาด้วย!”

เห็นว่าเขาเริ่มตาเหลือกแล้ว หยุนหว่านหนิงถึงได้เก็บเท้ากลับมา “ก่อนจะตอบใช้สมองคิดดูก่อน ข้าจะให้โอกาสเจ้าเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากว่าเจ้าตอบผิดไป......”

ปลายนิ้วมือของนาง เปล่งแสงเย็นเล็กน้อย

พ่อครัวหลวงหวงเพ่งมองอย่างตั้งใจ กลับเป็นเข็มเงินที่ยาวและบางเล่มหนึ่ง!

“ข้าจะใช้ร่างกายของเจ้า ฝึกฝนการฝังเข็มเป็นอย่างดี!”