หยุนหว่านหนิงส่ายหัว "วันนี้ข้าไม่ได้เข้าวัง ไม่รู้เรื่องนี้"
"เสด็จพ่อโยนซุนตายิ่งกลับไปที่ตำหนักเย็นต่อ! แต่บ่ายวันนี้ ก็สั่งให้คนตีนางตายโดยตรงเลย! "
โม่เฟยเฟยกล่าวอย่างลึกลับ
"ซุนตายิ่งตายแล้ว?!"
หยุนหว่านหนิงตกตะลึงไปเล็กน้อย
ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทุกครั้งที่นางเข้าไปในวังก็คือ "ซุนซันฝู”" แต่ซุนตายิ่งนี้ยังไม่ทันได้หยิ่งผยองกี่เดือน ก็ตายไปเช่นนี้แล้ว?!
นางยังไม่มีโอกาสเรียกนาง "ซุนเหนียงเหนียง" คำหนึ่งเลย
"อืม"
โม่เฟยเฟยพยักหน้า "เมื่อคืนนี้ข้าคิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าเรื่องนี้มันผิดปกติ"
"ดังนั้นข้าจึงจงใจหลอกซุนตายิ่ง ข้าบอกว่าเจ้าอย่าคิดว่าข้าไม่รู้คนที่อยู่เบื้องหลังเจ้าคือเสด็จแม่(ฮองเฮาจ้าว,พวกท่านอ๋องกับองค์หญิงล้วนต้องเรียกฮองเฮาว่า เสด็จแม่)! เจ้าถือว่ามีเสด็จแม่ค่อยสนับสนุน จึงกล้าวางอำนาจบาตรใหญ่ในวังนี้"
"จากนั้นล่ะ?"
หยุนหว่านหนิงอยากรู้อยากเห็น
โม่เฟยเฟยกางมือออก "แน่นอนว่านางไม่ยอมรับ!"
"ข้าก็นึกคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง เพราะช่วงนี้หยุนธิงหลานกําลังตั้งครรภ์ จึงได้เป็นที่สนใจเป็นอย่างยิ่ง เสด็จแม่(ฮองเฮาจ้าว)จะไม่สร้างปัญหาใดๆ ในเวลานี้แน่นอน"
หยุนหว่านหนิงเห็นด้วย สายตาที่มองดูนางนั้นมีความชื่นชมเล็กน้อย
อีนังหนูนี้เติบโตขึ้นแล้ว ฉลาดกว่าที่นางคิดไว้นิดหน่อย……
"ข้าวิเคราะห์อย่างรอบคอบอีกครั้ง คนในวังที่ไม่ถูกกับเสด็จแม่นั้น ยังมีซูเฟย!"
โม่เฟยเฟยทำเสียงเชอะเบาๆ กำหมัดทั้งสองข้างไว้อย่างแน่น "คนอื่นอิจฉาและชังเสด็จแม่ แต่ก็ไม่กล้าลงมืออย่างโจ่งแจ้ง แต่อิทธิพลทางฝ่ายแม่ของซูเฟยนั้นใหญ่โต พ่อของนางก็มีอํานาจอย่างมากในราชสำนัก"
"จึงทำให้ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่ถูกกับเสด็จแม่ทุกๆ อย่าง"
หยุนหว่านหนิงและโม่เยว่มองหน้ากัน
เดิมทีพวกเขาทั้งสองก็เดาว่า เรื่องนี้ต้องเกี่ยวพันกับซูเฟยอย่างแน่นอน
ตอนนี้ฟังโม่เฟยเฟยพูดแบบนี้แล้ว……หยุนหว่านหนิงก็ให้นางพูดต่อ
"ข้าจึงบอกว่า ในเมื่อคนที่อยู่ข้างหลังเจ้าไม่ใช่เสด็จแม่ ก็ต้องเป็นซูเฟยอย่างแน่นอน!"
สีหน้าของโม่เฟยเฟยมีความตื่นเต้นเล็กน้อย "สีหน้าของซุนตายิ่งเปลี่ยนไปเล็กน้อย ข้ารู้ว่าข้าเดาถูกแล้ว! แม้นางจะไม่ยอมรับ แต่ข้ารู้ว่ามันต้องเป็นซูเฟยแน่นอน! "
คําตอบนี้ ไม่น่าแปลกใจ
หยุนหว่านหนิงรู้ดีว่า ต่อให้พวกเขาไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ โม่จงหรานก็สามารถตรวจสอบความจริงของเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน
"ตอนนี้ซุนตายิ่งได้ตายไปแล้ว เสด็จพ่อก็ไม่มีท่าทีที่จะลงโทษซูเฟย ซึ่งทําให้ข้ารู้สึกโกรธมาก"
โม่เฟยเฟยทำปากจู๋
หยุนหว่านหนิงหัวเราะเบาๆ "เจ้าก็อย่าโกรธไปเลย เมื่อครู่เจ้าก็บอกแล้วไม่ใช่หรือ?ครอบครัวฝ่ายทางแม่ของซูเฟยนั้นมีอิทธิพลมาก ต่อให้เสด็จพ่อจะไม่โปรดปรานนาง แต่ก็จะไม่ทำอะไรนางอย่างง่ายดายแน่นอน"
ยิ่งไปกว่านั้น คราวนี้เต๋อเฟยก็ไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว
ซุนตายิ่งบอกว่านางเป็นคนทำเองทั้งหมด ไม่ได้ดึงซูเฟยเข้ามาพัวพัด้วย
แม้ว่าจะได้รับคําสั่งจากซูเฟยก็ตาม แต่ไม่มีหลักฐาน จะลงมือกับซูเฟยไปมั่วได้อย่างไร?
นางส่ายหัวเบาๆ "อยู่ในตําแหน่งที่สูง ไม่เป็นตัวของตัวเอง"
แม้ว่าโม่จงหรานจะเป็นจักรพรรดิผู้สูงศักดิ์ แต่ก็มีความขมขื่นที่จำใจต้องทำเช่นกัน ในวังนี้คนเยี่ยงซูเฟยก็เป็นคนประเภทที่ขาดไม่ได้อยู่แล้ว
นางไม่เพียงแต่สามารถสร้างสมดุลระหว่างระบอบเผด็จการของฮองเฮา และความโปรดปรานของเต๋อเฟย
แถมยังเนื่องด้วยจากความใหญ่โตของอิทธิพลทางฝ่ายแม่นั้น สามารถรักษาเสถียรภาพของราชวงศ์เก่า และปราบปรามพวกนางสนมที่มีตําแหน่งต่ำในวัง
อย่างไรก็ตาม หากลงมือทำอะไรซูเฟย……
เช่นเดียวกับที่โม่เยว่บอก น้ำผึ้งหยดเดียว
เมื่อหลายปีก่อนตอนซูเฟยเข้าวัง นางเป็นคนที่ไทเฮาคัดเลือกด้วยตนเอง
ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าตอนนี้ไทเฮาจะพักฟื้นอยู่ที่ตำหนักสิงกง และไม่สนใจเรื่องในราชสำนักและในวังอีกต่อไปก็ตาม แต่ตําแหน่งวังของซูเฟยนั้น ก็ยังมั่นคงเช่นเคย
ไทเฮากับตระกูลกู้ ก็มีมิตรภาพกันเล็กน้อยเช่นกัน
ดังนั้นก็ดูแลเอาใจใส่หยุนหว่านหนิงอยู่บ้าง
นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทําไมตอนนั้นโม่เยว่ถึงเข้าใจผิดว่าหยุนหว่านหนิงถูกกักขังบริเวณไว้ที่เรือนชิงหยิ่ง แต่ก็ยังสามารถเรียกร้องกับไทเฮาได้
เข้าใจผิดนางไปจริงๆด้วย!
เพียงว่าตอนโม่เยว่ไปเยี่ยมไทเฮาในตำหนักสิงกง นางตั้งใจพูดถึงหยุนหว่านหนิงเท่านั้น……
หยุนหว่านหนิงคิดในใจว่า ดูเหมือนว่าจําเป็นต้องไปเยี่ยมไทเฮาเหนียงเหนียงท่านนี้สักหน่อยแล้ว
โม่เฟยเฟยพึมพําว่า "เสด็จพ่อจะมีเรื่องยากลำบากใจอะไรได้อีก แต่หลังจากที่ข้าออกมาจากห้องทรงพระอักษร ก็ได้ยินเสด็จพ่อสั่งซูกงกงให้คอยจับตาสังเกตซูเฟยอย่างลับๆ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อนงค์ใจพระชายาราชสีห์
อัพใหม่เถอะค่ะ...
เมื่อไรจะอัพเพิ่มคะ ฮือ รอนานมากแล้วววว...
อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ บทที่ 353 - 430 หายไปไหน หายยาววววมากกกก...
รอตอนต่อไปจ้า...
สนุกดีอ่านแล้วขำ 555...