อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 265

เพียงแค่เห็นมังกรตาเดียวสวมเสื้อผ้าของคนรับใช้ในจวนอ๋องสาม แบกกระสอบไว้บนบ่า และวิ่งเข้าไปหานางราวกับบิน!

“เกิดอะไรขึ้น?! ”

เมื่อเห็นเขาใกล้เข้ามา หยุนหว่านหนิงก็ถามด้วยความประหลาดใจ

“กูหน่ายนายหญิงผู้นี้หลอกยากเย็นเหลือเกิน!”

มังกรตาเดียวหายใจหอบ โยนกระสอบลงบนพื้น เอามือทั้งสองเท้าสะเอวและกล่าวว่า “มองดูอ่อนแอ แต่ทำไมถึงหนักเหมือนก้อนหินเลย! ”

หยุนหว่านหนิง “......เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“กูหน่ายนายคงจะไม่รู้”

มังกรตาเดียวนั่งลงบนพื้นและเล่าเรื่องราวทั้งหมด

วันนี้เขาไปที่จวนกั๋วกงตามคำสั่งของหยุนหว่านหนิง

แต่หยุนธิงหลานระมัดระวังตัวมาก

เมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของมังกรตาเดียวแตกต่างจากที่เคยเห็น และไม่เชื่อคำพูดของเขา แถมยังไล่เขาออกมาจากจวนกั๋วกง และโกรธมังกรตาเดียวมากจนอยากทุบกำแพง!

เป็นสิ่งแรกที่กูหน่ายนายบอกให้เขาทำ หากทำไม่ได้ เขาจะยังมีหน้ามาเจอกูหน่ายนายได้อย่างไร?!

“ดังนั้นข้าคิดว่าข้าจะต้องหลอกล่อนางออกมาให้ได้”

มังกรตาเดียวกำหมัดแน่นและตั้งใจแน่วแน่ “ข้าคิดไปคิดมาแล้ว ก็นึกถึงหยิง......อ๋องสาม”

“ดังนั้นข้าจึงสวมเสื้อผ้าของคนรับใช้จวนอ๋องสาม จากนั้นก็ไปที่จวนกั๋วกงเพื่อหลอกล่อหยุนธิงหลานออกมา แต่เมื่อหญิงผู้นี้ออกมาเห็นข้า นางก็ตะโกนเรียกคนในทันที”

“ข้าไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำให้นางหมดสติด้วยฝ่ามือข้างเดียว”

ในขณะพูด มังกรตาเดียวก็เกาหัวด้วยท่าทางงุนงง “กูหน่ายนาย ข้าไม่เข้าใจเลย”

“ข้าปลอมตัวดีขนาดนี้แล้ว เหตุใดแค่เห็นแวบแรก หญิงผู้นี้ก็จำได้ว่าเป็นข้า?”

หยุนหว่านหนิงกลอกตา และยากที่จะพูด

นางเหลือบมองรูปร่างอันสูงใหญ่ของมังกรตาเดียวที่สวมชุดรัดรูปของคนรับใช้จวนอ๋องสาม และตาเดียวอันเป็นสัญลักษณ์นั้น......

“อาจเป็นเพราะรูปลักษณ์ท่าทางของเจ้า คนรับใช้ของจวนอ๋องสาม ไม่มีใครมีรูปลักษณ์ท่าทางที่ดีเช่นเจ้า”

นางก้มตัวลง แก้กระสอบ และพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “นั่นเป็นเหตุผลที่นางจำเจ้าได้ในทันที”

“จริงหรือขอรับ? ”

มังกรตาเดียวลูบหัวด้วยความดีอกดีใจ และเปี่ยมล้นไปด้วยความมั่นใจในทันที

หยุนหว่านหนิงกวาดสายตามองเขา “หลอก”

มังกรตาเดียวเหมือนมะเขือม่วงที่โดนความเย็นจัดแล้วเหี่ยว

หยุนหว่านหนิงไม่สนใจเขา และปล่อยหยุนธิงหลานออกมาด้วยตนเอง

นางยังคงสลบอยู่ มือและเท้าทั้งสองถูกเชือกมัดไว้

“เอานางออกมา แล้วหาทางปลุกนาง”

หยุนหว่านหนิงยืนขึ้นและพยักหน้าให้มังกรตาเดียว

“ขอรับกูหน่ายนาย”

มังกรตาเดียวเตรียมพร้อม ตั้งท่าที่จะตบหยุนธิงหลาน และคิดว่าหยุนหว่านหนิงต้องการให้พวกเขามีคุณภาพ......จึงคิดที่จะมีมารยาทและปลุกนาง

เขาตบหน้าของหยุนธิงหลานเบาๆ และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “คุณหนูรองหยุน รบกวนฟื้นขึ้นมาเถิด”

หยุนหว่านหนิง “......”

นางเตะมังกรตาเดียวออกไป หยิบอ่างน้ำเย็นออกมาจากช่องว่าง แล้วราดลงบนหัวของหยุนธิงหลาน!

เรียบร้อย!

หยุนธิงหลานค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาในทันที

มังกรตาเดียวมองดูนางโยนอ่างไม้ทิ้งไปอย่างตกตะลึงจนตาค้าง และใช้เวลาสักพักกว่าจะได้สติกลับมา “กูหน่ายนาย ท่านเป็นเทพธิดาจริงๆ!”

เมื่อครู่เขาไม่เห็นเลยว่ารอบๆ มีอ่าง มีน้ำ!

หยุนหว่านหนิงไม่มีเวลาจะสนใจเขา เพราะหยุนธิงหลานฟื้นแล้ว

“อา……”

นางกรีดร้องและดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง “พวกเจ้าเป็นใคร? ต้องการจะทำอะไรกันแน่? ข้าจะบอกให้นะว่า......”

ยังพูดไม่ทันจบ นางก็เห็นหยุนหว่านหนิงยืนกอดอกอยู่ข้างๆ เหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม “น้องรอง ฟื้นแล้วหรือ?”

“เป็นเจ้า?! ”

หยุนธิงหลานตกตะลึงในทันที!

และอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง