อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 285

นางไม่พูดถึงเรื่องนี้ยังดี

พอหยุนหว่านหนิงเอ่ยปากถาม มังกรตาเดียวก็ร้องไห้ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ “กูหน่ายนาย กูหน่ายนายต้องคืนความเป็นธรรมให้ข้าด้วย!”

พอร้องจ้าขึ้นมา...

ภูเขาแทบจะสะเทือน ดังจนแก้วหูหยุนหว่านหนิงเจ็บ ขมวดคิ้วรีบอุดหูโดยไว “เจ้าพูดมาดีๆ! อย่ามาร้องไห้เหมือนผี หอนเหมือนหมาป่าอย่างนี้!”

มังกรตาเดียวจึงได้แต่เก็บ ‘เสียงหอน’

เขาน้อยใจจนทำปากแบะ “กูหน่ายนายเมื่อคืนข้าถูกคนรังแก!”

“อื่ม หือ?”

หยุนหว่านหนิงประหลาดใจ “ใครรังแกเจ้า”

มังกรตาเดียวร้องไห้น้อยใจยิ่งกว่าเดิม “ข้าก็ไม่รู้!”

“สรุป สรุปคือเมื่อคืนข้ารอกูหน่ายนายอยู่ที่ประตูหลัง รอจนหลับ แล้วก็มีผู้หญิงเมาหยำเปคนหนึ่งผ่านมา ฉุดกระชากดึงทึ้งเสื้อผ้าข้า แถมยังกดข้าอยู่กับพื้น...”

“กูหน่ายนาย ข้าเกือบรักษาความบริสุทธิ์ไม่ได้แล้ว!”

หยุนหว่านหนิงมองท่าทางผู้ชายล่ำบึกร้องไห้ “...นี่มิใช่เรื่องดีหรอกหรือ”

“เจ้าก็ได้เปรียบแล้วนี่ ยังจะร้องไห้อะไรอีก”

นางไม่เชื่อ ว่าในฐานะที่เป็นโจรวิ่งราว มังกรตาเดียวจะไม่เคยเข้าหอนางโลม เข้าซ่องมาก่อน

“กูหน่ายนาย ข้าบริสุทธิ์ยิ่งนัก!”

มังกรตาเดียวรีบเช็ดน้ำตา ตบหน้าอกพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง “ที่สำคัญคือ ผู้หญิงคนเมื่อคืน ว่าน้อยก็อายุห้าสิบแล้ว ข้า ข้ายังกลัว...”

หยุนหว่านหนิงขำเบาๆ อย่างอดไม่อยู่

เสียงหัวเราะสุขใจที่เห็นผู้อื่นเดือดร้อน

ครั้นเห็นนางหัวเราะ มังกรตาเดียวก็ร้องไห้ด้วยความน้อยใจหนักกว่าเดิม

“เช่นนั้นนางเอาเปรียบเจ้าแล้วหรือไม่”

“ไม่! ข้าตีนางสลบ ทิ้งไว้ในซอยตรงข้ามแล้ว”

มังกรตาเดียวตอบเสียงอ่อยๆ

หยุนหว่านหนิงหัวเราจะเมื่อยปาก “นั่นก็เรียบร้อยแล้วอย่างไร เจ้ายังจะน้อยใจอะไรอีก”

“ข้าก็แค่โมโห!”

มังกรตาเดียวจับแขนเสื้อบิดๆ ม้วนๆ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ในเมืองหลวงใครเห็นเขา ‘เจ้าพ่อมังกร’ แล้วไม่หัวหดตดหายบ้าง

สถานการณ์แบบเมื่อคืนจะไม่เกิดขึ้นกับเขาเด็ดขาด!

อย่างมากก็ซ้อมยกหนึ่งเป็นเรียบร้อย...แต่กูหน่ายนายเคยบอก ให้พวกเขาเป็นโจรวิ่งราวที่มีอารยะสักหน่อย ห้ามอ้าปากมาก็จะฆ่าจะแกง!

แถมยังอยู่ที่ประตูหลังจวนอ๋องอีก หากก่อเรื่องให้กูหน่ายนายลำบากจะทำอย่างไร

ด้วยเหตุนี้เมื่อคืน ‘เจ้าพ่อมังกร’ จึงได้แต่กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมเพื่อให้ดีต่อทุกฝ่าย ทิ้งผู้หญิงคนนั้นไปที่ไกลๆ

“เอาล่ะๆ ลำบากเจ้าแล้ว ให้เจ้าต้องรับกับความอยุติธรรมแล้ว”

เมื่อเห็นท่าทางราวกับสตรีสามีทิ้งน้อยอกน้อยใจของมังกรตาเดียวแล้ว หยุนหว่านหนิงก็หัวร่อจนหายใจไม่ทัน “เจ้ากลับไปก่อนเถอะ! อีกสองสามวันข้าค่อยไปหาเจ้า”

ที่เมื่อวานนางเรียกมังกรตาเดียวมา ทีแรกเพื่อสั่งสอนเขาหนักๆ สักยก ถามเขาว่าดูแลพรรคอย่างไร

แต่ซ่งจื่ออวี๋เกิดเรื่อง แถมเมื่อคืนมังกรตาเดียวก็ได้รับ ‘ความอยุติธรรม’ อีก

กอปรกับนางยังต้องพักอยู่ในจวนอ๋องสองสามวัน ดังนั้นเรื่องอื่นจึงต้องรออีกระยะค่อยว่ากัน

“ขอรับ กูหน่ายนาย”

มังกรตาเดียวจากไปด้วยความน้อยใจ

เขาเพิ่งไป เสียงหรูอวี้ที่ประตูก็ดังขึ้น “พระชายา! ข้าน้อยขวางท่านอ๋องไม่ได้แล้ว! ท่านมีธุระอะไรก็รีบจัดการเถอะ ข้าน้อยจะตาย...”

“อ้า...”

เสียงหรูอวี้หยุดกึก

หรูเยียนพรวดพราดเข้ามาดั่งลมหอบ “พระชายา หรูอวี้ถูกท่านอ๋องซัดสลบไปแล้วเจ้าค่ะ!”

“หรูอวี้อ่อนแออย่างนั้นเชียว”

หยุนหว่านหนิงแสดงออกว่าทึ่งมาก

“ไม่ใช่เจ้าค่ะ”

หรูเยียนรีบอธิบาย “หรูอวี้ถูกซัดทะลุกำแพงหลายชั้น! กำแพงหล่นลงมาทับ ก็เลยสลบไปเจ้าค่ะ”