อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 318
เพราะว่าตกตะลึงมากเกินไป ฉินซื่อเสวียถอยหลังไปหนึ่งก้าว
นางมองไปทางหยุนหว่านหนิงราวกับเห็นผี “หยุนหว่านหนิง! เจ้าแอบทำอะไรลงไปกันแน่!”
ฉินซื่อเสวียกล่าวถามเสียงแหลม
“แอบทำอะไร?”
หยุนหว่านหนิงเกี่ยวริมฝีปาก แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจคำพูดของนาง “พระชายาสาม เจ้าเป็นคนมองไม่ชัดเจนเอง ว่าตกลงแล้วพระชายารองหยุนบ้านท่านใส่ชุดแต่งงานชุดไหนกันแน่”
“คนที่เปิดประเด็นขึ้นมาก่อน คือเจ้าไม่ใช่หรือ?”
“เจ้าเป็นคนพูดเอง ว่าชุดแต่งงานชุดนี้คือชุดที่เจ้าเคยใส่ไม่ใช่หรือ? ตอนนี้เจ้ามาถามข้าทำไม?”
หยุนธิงหลานประหม่าจนถึงขีดสุด!
ในขณะที่นางทนไม่ไหว เกือบจะระเบิดอารมณ์ออกมา......
จู่ๆ ฉินซื่อเสวียก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ
หยุนธิงหลานตกใจจนตัวสั่น
ได้ยินคำสนทนาของทั้งสองคน ถึงแม้นางจะโง่เหมือนลา ก็ฟังเข้าใจแล้วว่าเรื่องราวมีความแปลกประหลาด ชุดแต่งงานที่นางใส่อยู่ ไม่ใช่ชุดแต่งงานของฉินซื่อเสวีย!
หยุนธิงหลานโล่งอกไปเปลาะหนึ่งทันที
ร่างกายของนางอ่อนระทวย ล้มตัวลงไปบนร่างกายของหยุนหว่านหนิงโดยตรง
ความรู้สึกที่เดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุขนี่.....
คนธรรมดาทั่วไปรับไม่ไหวจริงๆ!
“ขยะไร้ค่า”
หยุนหว่านหนิงด่าออกมาเบาๆคำหนึ่ง แต่ก็ยังประคองนางเอาไว้ด้วยความปรารถนาดี ไม่ว่าในใจของหยุนธิงหลานจะรู้สึกไม่พอใจมากแค่ไหน ก็ไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมาในเวลานี้ ยอมรับว่านางก็คือขยะไร้ค่าโดยปริยาย......
ไม่ว่าจะคิดอย่างไรนางก็ไม่สามารถเข้าใจได้
วันนี้แม่เฒ่าคนนั้นส่งชุดแต่งงานมา หยุนหว่านหนิงก็เปลี่ยนให้กับนาง
ทำไมหลังจากที่เข้าจวนอ๋องสามแล้ว ชุดแต่งงานนั่นก็เปลี่ยนไป? !
สายตาของนางสอบถามหยุนหว่านหนิง เกิดอะไรขึ้นกันแน่
เวลานี้ เห็นได้ชัดว่าหยุนหว่านหนิงไม่มีเวลาอธิบายให้นางฟัง
นางกำลังยุ่งกับการจัดการฉินซื่อเสวียอยู่!
“ทำไม? พระชายาสาม? พูดไม่ออกแล้วหรือ?”
เห็นฉินซื่อเสวียทรุดตัวลงบนพื้น เพราะความตกใจมากเกินไป หยุนหว่านหนิงมองดูนางด้วยความขบขัน “เจ้าเป็นพูดเองไม่ใช่หรือ ว่าชุดแต่งงานชุดนี้คือชุดที่เจ้าเคยใส่?”
“ข้าก็ให้เจ้าตรวจดูให้ชัดเจนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจ้าก็ยังคงยืนกรานว่า เจ้าดูไม่ผิด”
“เช่นนั้นตอนนี้ มันคือเรื่องอะไรกันแน่?”
เมื่อครู่นี้ ฉินซื่อเสวียยังแยกเขี้ยวยิงฟันด่าว่าหยุนธิงหลานด้วยท่าทางดุร้าย บอกว่านางมีเจตนาชั่วร้าย หวังในตำแหน่งพระชายาของนางอยู่เลย
เวลานี้ ถูกตบหน้าอย่างแรงแล้วใช่ไหม? !
ฉินซื่อเสวียเงยหน้าขึ้นมา หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ
นางมองดูหยุนหว่านหนิงด้วยสีหน้าซีดขาว “นี่มันเป็นไปได้อย่างไร!”
“ข้าเป็นคนสั่งการให้แม่เฒ่าเฉียน ส่งชุดแต่งงานไปที่จวนกั๋วกง ตอนที่แม่เฒ่าเฉียนกลับมาก็กลับมามือเปล่า แล้วชุดแต่งงานของข้าไปไหนแล้ว? !”
จนถึงตอนนี้ นางก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
ฉินซื่อเสวียหันหน้ากลับไปในทันที สายตาที่เฉียบคมจ้องมองไปยังฝูงชน
มองไปตามสายตาของนาง หยุนหว่านหนิงมองเห็นแม่เฒ่าเฉียนซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนพอดี สีหน้าท่าทางลนลาน
“พระชายาสามนี่คือยอมรับแล้วว่า วันนี้สั่งการให้แม่เฒ่าเฉียนส่งชุดแต่งงานไปที่จวนกั๋วกง ก็เพื่อวางกับดักให้น้องรอง ให้นางตกหลุมพรางใช่ไหม?”
หยุนหว่านหนิงเลิกคิ้วขึ้นถาม
“ไม่ใช่ข้า! ข้าเปล่า! เจ้าอย่าพูดจาเหลวไหล!”
ฉินซื่อเสวียปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดเลย
“ใช่หรือไม่ใช่ ให้แม่เฒ่าเฉียนขึ้นมายืนยันกันต่อหน้าก็รู้แล้ว?”
หยุนหว่านหนิงขยิบตาให้กับหรูอวี้
หรูอวี้กระโดดลงไป หิ้วตัวแม่เฒ่าเฉียนแล้วโยนขึ้นไปบนแท่น
นางขดตัวเอาไว้ “บ่าวไม่ทราบ! บ่าวไม่ได้ทำอะไรเลย! พระชายาของบ่าวสั่งการให้บ่าว ส่งชุดแต่งงานไปให้พระชายารองหยุนเท่านั้น”
“อยากจะให้พระชายารองหยุนรู้สึกถึงความหวังดีของพระชายา ใครจะรู้ว่าพระชายารองหยุนจะใส่ชุดแต่งงานของพระชายาของบ่าวเลย!”
คำพูดนี้ กลับสอดคล้องกับคำพูดของฉินซื่อเสวียเมื่อครู่นี้พอดี
ดูท่าแม่เฒ่าเฉียนคนนี้ จะจงรักภักดีต่อฉินซื่อเสวียจริงๆ
ชั่วชีวิตนี้ หยุนหว่านหนิงเกลียดคนที่ช่วยคนชั่วช้าทำความชั่วที่สุด!
ถึงแม้หยุนธิงหลานจะน่าชิงชัง
แต่ฉินซื่อเสวียอาศัยอำนาจข่มเหงรังแกผู้อื่น ทำความชั่วมากมาย ยิ่งสมควรตาย!
นางไม่มีความคิดจะดึงตัวแม่เฒ่าเฉียนไปแล้ว เพียงแค่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “แม่เฒ่าเฉียน ครึ่งชั่วยามก่อน ตอนอยู่ที่จวนกั๋วกงเจ้าไม่ได้พูดเช่นนี้นี่”
นางก็ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่หันหน้ามองดูโม่หุยเฟิง
“เจ้ามองดูข้าทำไมกัน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อนงค์ใจพระชายาราชสีห์