อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 457

นั่นคือซองจดหมายหนึ่งฉบับ

ซองจดหมายกระทบโดนหน้าหยุนธิงหลาน แล้วหล่นตกลงพื้น

นางรีบก้มเก็บซองจดหมายขึ้นมา

ซองจดหมายถูกเปิดแล้ว แต่จดหมายข้างในยังอยู่ เมื่อเปิดดูเนื้อหาในจดหมาย สีหน้าหยุนธิงหลานขาวซีดลงทันที

จดหมายฉบับนี้ เป็นฉบับที่นางเขียนให้กับหยุนหว่านหนิงในตอนนั้น

ภายในจดหมาย นางบอกหยุนหว่านหนิงว่า โม่หุยเฟิงรู้เรื่องหยวนเป่าแล้ว

อีกอย่างก็คือให้หยุนหว่านหนิงระวังตัวให้ดี เผื่อโม่หุยเฟิงลงมือทำร้ายหยวนเป่า.....

เดิมนางคิดว่า หยุนหว่านหนิงได้รับจดหมายฉบับนี้ไปแต่แรกแล้ว

ตอนนี้จดหมายฉบับนี้ทำไมถึงมาปรากฏในมือโม่หุยเฟิง?

ตอนนั้นนางเห็นนกกางเขนบินขึ้นฟ้าไปแล้วไม่ใช่หรือ?

หยุนหว่านหนิงได้รับจดหมายของนางแล้ว

แต่จดหมายถูกเปลี่ยนแล้ว ข้อมูลสำคัญในนั้นถูกลบทิ้งไป ดังนั้นหยุนหว่านหนิงจึงรู้เพียงว่า โม่หุยเฟิงรู้เรื่องหยวนเป่าแล้ว

ไม่รู้อีกเรื่องที่หยุนธิงหลานต้องการบอกกับนาง.....

“ท่านอ๋อง นี่ นี่คือ.....”

หยุนธิงหลานถือจดหมายไว้ด้วยมือสั่นเทา มองดูโม่หุยเฟิงอย่างไม่อยากเชื่อ

“เจ้ายังมีหน้ามาถามข้า?”

โม่หุยเฟิงจ้องมองดูนางอย่างดุดัน ดวงตาทั้งคู่โกรธโมโหจนแดงก่ำ พร้อมพูดขึ้นว่า “หยุนธิงหลาน เจ้าเกลือเป็นหนอน นี่คือเหตุผลที่เจ้าแต่งงานกับข้าใช่ไหม?”

“เจ้าอยู่ข้างกายข้า เพื่อเป็นไส้ศึกให้กับหยุนหว่านหนิง?”

โม่หุยเฟิงดิ้นรนจะลุกขึ้นมานั่ง

แต่กระดูกของเขาถูกโม่เยว่ตีหักแล้ว ช่วงหลายวันนี้ยังไม่หายดี เคลื่อนไหวเล็กน้อยก็เจ็บปวดไปทั้งตัว

เมื่อกี้ที่ตะคอกหยุนธิงหลาน ตอนนี้กำลังเจ็บปวดอย่างรุนแรง....

“ท่านอ๋อง ไม่ใช่ ท่านเข้าใจผิดแล้ว ท่านฟังข้าอธิบาย”

หยุนธิงหลานกลัวอย่างมาก

สายตาโม่หุยเฟิงที่มองตาเมื่อกี้ ราวกับแฝงไปด้วยห้วงน้ำแข็ง....นางแตกหักกับหยุนหว่านหนิงแล้ว ที่พึ่งในตอนนี้ มีเพียงโม่หุยเฟิงเพียงคนเดียวแล้ว

นางรีบวิ่งไปที่ขอบเตียง คว้าจับมือโม่หุยเฟิงไว้

“ท่านอ๋อง ท่านฟังข้าอธิบายก่อน”

“ทหาร”

โม่หุยเฟิงไม่ให้โอกาสหยุนธิงหลานได้พูดอธิบาย เขาสั่งคนไล่นางออกไป พูดสั่งขึ้นว่า “พาตัวนางออกไป”

“ต่อไปหากข้าไม่อนุญาต ห้ามให้นางเข้ามาใกล้”

เขาไม่อยากเห็นหยุนธิงหลาน

หลังจากถูกคนลากออกมา หยุนธิงหลานก็บ้าคลั่งไปแล้ว ร้องตะโกนอยู่ด้านนอกว่า “ท่านอ๋อง เจ้าจะทำกับข้าแบบนี้ไม่ได้”

“มีเพียงข้าที่จริงใจกับเจ้าที่สุด”

นางติดตามโม่หุยเฟิงมาถึงเขาซีเซียง เพราะอยากฉวยโอกาส

หากถูกเขาทอดทิ้ง ต่อไปนางจะทำอย่างไร?

เห็นหยุนธิงหลานดิ้นรนรุนแรง แม่เฒ่าหลานรีบพูดกล่อมว่า “พระชายารอง ท่านสงบสติหน่อย ตอนนี้ท่านอ๋องกำลังโกรธจัด”

“ท่านยิ่งก่อความวุ่นวาย ท่านอ๋องก็จะยิ่งโกรธ”

“แต่จะให้ข้าถูกเขาทอดทิ้งหรือ?”

หยุนธิงหลานกัดฟัน โกรธจัดจนสั่นเทาไปทั้งตัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าทิ้งทุกอย่างติดตามเขามาอยู่ในที่กันดารแบบนี้ เขาทำกับข้าแบบนี้ได้อย่างไร?”

“พระชายารอง ท่านก็รู้ว่าช่วงนี้ท่านอ๋องมีแต่เรื่องไม่สบายใจ”

แม่เฒ่าหลานเป็นคนผ่านอะไรมาเยอะ

ยังไงก็มองการณ์ไกลกว่าหยุนธิงหลาน

“แตกหักกับอ๋องหมิงก่อน ต่อมาฮองเฮาเหนียงเหนียงก็หายตัวไป”

แม่เฒ่าหลานมองดูประตูห้องที่ถูกปิดอย่างระมัดระวัง พร้อมพูดขึ้นว่า “ตอนนี้ท่านอ๋องเองก็ยากที่จะเอาตัวรอด พระชายารองให้เวลาท่านอ๋องได้สงบสติสักพักไหม”

“รอท่านอ๋องดีขึ้นแล้ว จะต้องกลับมาคืนดีกับพระชายารองแน่”

ได้ยินแบบนี้ หยุนธิงหลานค่อยสงบสติลง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าพูดมีเหตุผล”

กลับมาถึงห้อง มองดูจดหมายในมือที่กำเป็นก้อน สีหน้าหยุนธิงหลานค่อยๆโหดเหี้ยมขึ้นมา

“หยุนหว่านหนิง ในเมื่อเจ้าแตกหักกับข้าก่อน ข้าก็จะสู้ให้ถึงที่สุด”

……