อนงค์ใจพระชายาราชสีห์ นิยาย บท 56

"เกิดอะไรขึ้น?"

โม่เยว่ถามขึ้นทันที

หยุนหว่านหนิงกระพริบตาด้วยสีหน้าไร้เดียงสา “ตอนเช้าพวกข้าออกมารีบเกิน ลืมเอาของขวัญวันประสูติที่เตรียมไว้ให้เสด็จแม่มา!”

"เจ้า……"

ไอหมูโง่นี้!

โม่เยว่อยากจะโมโห

แต่เมื่อเห็นฉินซื่อเสวียวางถ้วยน้ำชาลงอย่างลับๆ และมองมาทางนี้ จึงต้องระงับความโกรธในใจลง

“ไม่เป็นไร ข้าส่งคนกลับจวนไปเอาเอง”

เขาพูดกับนางด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า "ไม่ต้องกังวล"

“งั้นข้าก็ไว้วางใจแล้ว! ท่านพดีที่สุด”

หยุนหว่านหนิงอ้อนโม่เยว่ต่อหน้าฉินซื่อเสวีย

โม่เยว่：“……”

สีหน้าของฉินซื่อเสวียเปลี่ยนไปทันที หันหลังกลับและยิ้มแห้งๆ "ความสัมพันธ์ของท่านอ๋องหมิงกับพระชายาหมิงดีมากเลย!"

คำพูดที่ฝืนใจ แต่น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความอิจฉา

กาลครั้งหนึ่ง โม่หุยเฟิงก็เคยอ่อนโยนกับนางเช่นนี้มาก่อน!

เมื่อสี่ปีก่อน โม่เยว่ก็พูดจานุ่มนวลเช่นนี้กับนาง!

ไม่รู้ว่าฉินซื่อเสวียกำลังนึกคิดถึงเขาในอดีต โม่เยว่มองดูหยุนหว่านหนิงด้วยความโปรดปราน "ครั้งหน้าห้ามประมาทอีกล่ะ"

“ต่อให้จะประมาทอีก ก็มีท่านค่อยช่วยเก็บกวาดสิ่งที่ข้าทำลงไปไม่ใช่หรือ？”

หยุนหว่านหนิงยิ้ม "หวาน"

โม่เยว่：“……”

ช่วยเจ้าเก็บกวาดครั้งหนึ่ง เริ่มต้นที่เงินหนึ่งพันตำลึง

หยุนหว่านหนิง：“……”

ท่านไปปล้นเถอะ? !

ทั้งสองดูเหมือนจะสีหน้าปกติ แต่ใช้สายตาสื่อสารกัน และเข้าใจในทันทีว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่

แต่ฉากนี้ตกอยู่ในตาของฉินซื่อเสวีย เพียงรู้สึกว่าทั้งสองกำลังอวดความรักต่อหน้านาง แสบตาขัดลูกหูลูกตา นางรีบลุกขึ้นยืน

“ท่านอ๋องยังรอข้าอยู่ในอี้ว์ฮวาหยวน ดังนั้นข้าขอลาก่อนนะ”

ขณะที่นางพูดอย่างนั้น นางก็ไม่ลืมที่จะเดินไปที่ประตูห้อง และพูดเบาๆกับโม่เฟยเฟยที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ข้างในว่า "เฟยเฟย"

“ในเมื่อท่านอ๋องหมิมกับพระชายาหมิงรอท่านอยู่ งั้นข้าไปก่อนล่ะ”

“เจอกันที่ตำหนักหย่งโซ่ว! วันนี้ข้างนอกลมแรง ท่านอย่าลืมสวมเสื้อคลุมล่ะ”

เมื่อได้ยินโม่เฟยเฟยตอบ นางจึงค่อยพยักหน้าอย่างสุภาพให้กับหยุนหว่านหนิงและโม่เยว่ จากนั้นก็รีบออกไป ราวกับว่ามีผีกำลังไล่ตามนางอยู่

หยุนหว่านหนิงละสายตาออก หัวเราะเยาะเย้ยเบาๆ

หลังจากที่โม่เฟยเฟยแต่งตัวเรียบร้อย ทั้งสามก็ไปที่ตำหนักหย่งโซ่วพร้อมกัน

ระหว่างทาง โม่เยว่ให้นางอย่างพึ่งนำคำสารภาพของเปี้ยจูและโหยวเอ้อ บอกให้กับเต๋อเฟย

รอหยุนหว่านหนิงรักษาคอของเปี้ยจูเสร็จแล้วค่อยให้นางเป็นคนพูดออกมาเอง

เมื่อถึงตอนนั้น มันจะทำให้คนน่าเชื่อกว่า

แม้โม่เฟยเฟยจะไม่เต็มใจ แต่ก็ทำได้เพียงพยักหน้าตอบตกลง

ณ ตำหนักหย่งโซ่วในตอนนี้นั้นคึกคักกันอย่างมาก

โม่จงหรานยังจัดการกับเรื่องการเมืองอยู่ ฮองเฮาจ้าวไม่เต็มใจที่จะลดสถานะมายังในตำหนักหย่งโซ่ว นอกจากนี้ นางสนม พระชายา องค์หญิงจวิ้นจู่น้อย ล้วนมากันหมด

ยังมีฮูหยินเก้ามิ่งหลายท่านที่เข้ามาในวังแต่เช้า มาน้อยทักทายเต๋อเฟยที่ตำหนักหย่งโซ่ว

นางไม่เพียงแต่เป็นเจ้าของวันประสูติ แถมยังเป็นคนโปรดปรานของฝ่าบาทอีกด้วย

มีคนมากมายที่ต้องการเอาใจเต๋อเฟย

เมื่อทั้งสามเข้ามา ทุกคนต่างก็หันไปมอง

เมื่อเห็นหยุนหว่านหนิง ก็ประหลาดใจ……

คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในนี้ ล้วนไม่เคยเห็นหยุนหว่านหนิง โดยเฉพาะหยุนหว่านหนิงในสี่ปีต่อมา แตกต่างจากคนในเมื่อสี่ปีก่อนยิ่งนัก ราวกับว่าเป็นคนละคนกันเลย!

และโม่เฟยเฟยที่อยู่ข้างนาง ก็ไม่ปรากฏตัวมาเป็นเวลาสี่ปีเช่นกัน

โม่เยว่อยู่ทางซ้ายของนาง โม่เฟยเฟยอยู่ข้างหลังนาง

ไม่ว่าความสัมพันธ์ที่แท้จริงของพวกเขาจะเป็นอย่างไร แต่ในสายตาของทุกคน พวกเขาเป็นครอบครัวที่รักใคร่กัน

ดูพี่น้องคู่นี้สิ "โปรดปราน" หยุนหว่านหนิงแค่ไหน?

คนหนึ่งซ้ายคนหนึ่งขวา ปกป้องนาง? !

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

หลังจากตั้งสติได้ ต่างก็ลุกขึ้นและคารวะทั้งสามคน