“ไม่มีอะไรที่หรงหลิงจวิ้นจู่ไม่รู้ ตั้งแต่เล็กข้าร่างกายอ่อนแอ ท่านย่าและท่านพ่อห่วงใยข้า จึงให้ข้าพักผ่อนอยู่ในเรืองไม่ร่วมงานเลี้ยง”
เดิมทีมู่หรงจิ่นไม่อยากที่จะสอดเข้าไปในการพูดเหน็บแนมของฮูหยินเฒ่ามู่หรงกับนางเฉิน แน่นอน นี่ไม่เกี่ยวกับเงื่อนไขแรกของนาง แต่หากมีคนไม่รู้จักดีเลว อยากที่จะพูดถึงตนเอง เช่นนั้นก็คงโทษตนเองไม่ได้
“เช่นนั้นก็คงจะไม่ได้ออกมาสิบหกปีได้ล่ะสิ ?”
นางเฉินได้ยินว่าจวนมู่หรงอยากที่จะให้มู่หรงซินแต่งกับอ๋องเยี่ยนเป็นเช่อเฟย(ชายารอง)และมู่หรงจิ่นเพิ่งจะขัดคำพูดของมู่หรงซิน นึกว่านางจะมีอะไรที่ไม่พอใจกับจวนมู่หรง นึกไม่ถึงเลยว่านางจะปกป้องจวนมู่หรงอ
“ก็มิใช่ว่าสิบหกปีไม่ได้ออกมาเลย เทศกาลไหว้พระจันทร์ก็ไปงานโคมลอย เทศกาลซีซี(เทศกาลความรัก)ไปวัดอานเจา เทศกาลเรือมังกร...”
มู่หรงจิ่นต้องการที่จะนับอย่างละเอียดไปทีละแห่ง แต่ก็ถูกนางเฉินขัดจังหวะ :
“คุณหนูใหญ่มู่หรงช่างพูดช่างคุยเสียจริง ข้าหมายถึงงานเลี้ยง !”
นางเฉินแสร้งยิ้ม แต่กลับไม่ปิดบังความระอาในดวงตาแม้แต่น้อย ช่างเป็น “คนไร้ค่า” เสียจริง ! แม้กระทั้งคำพูดของตนเองก็ยังไม่เข้าใจ
“ข้าคิดว่าท่านย่าและท่านพ่อคงจะอนุญาตทว่าเกรงว่าในตอนที่ข้าร่วงงานเลี้ยง จะพบเจอแขกที่เหนือคำบรรยายอย่างเฉิงเซี่ยงฮูหยิน ไม่เพียงแต่กังวลมากไป การที่ได้พักผ่อนอย่างสงบก่อนหน้านั้นคงจะเปล่าประโยชน์ ประโยชน์ที่ได้คงชดเชยความสูญเสียมิได้ !”
ดวงตาของมู่หรงจิ่นเผยให้เห็นเส้นโค้งที่โก้งโค้งอย่างสวยงาม เสียงใสราวกับนกกระจิบสีเหลือง ไพเราะ
“เจ้า...”
“ช่างเป็นคุณหนูใหญ่มู่หรงที่มีศิลปะในการพูดจาเสียจริง !”
เมื่อนางเฉินได้ยินคำของมู่หรงจิ่น ขณะที่กำลังจะกำเริบ ก็มีคนเดินเข้ามาในห้องโถง ด้วยเสียงที่สดใส
“หรงหลิงจวิ้นจู่ !”
คนทั้งหลายเมื่อได้เห็นคนที่มาอย่างชัดเจน ก็ทยอยกันทำความเคารพ
คนที่มาก็คือหรงกั๋วกงและลูกสาวขององค์หญิงใหญ่ผิงหยาง หรงหลิงจวิ้นจู่ที่อายุสิบห้าปี ในตอนนี้ศีรษะของหรงหลิงจวิ้นจู่ประดับปิ่นดอกเหมยสีทอง ใส่เสื้อกระโปรงสีเหลืองอ่อน ข้างบนมีนกกระจาบฝนที่ใช้ดิ้นทองปัก เมื่อแกว่งกระโปรงก็ราวกับมีชีวิต
“ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี !”
หรงหลิงโบกมือ ทุกคนจึงได้ลุกขึ้น
“หรงหลิงจวิ้นจู่ ท่านช่วยตัดสินที คำที่คุณหนูใหญ่มู่หรงพูดท่านแม่ทนได้ แต่ข้าทนไม่ได้ !”
หลี่จิ่นซิ่วเมื่อเห็นว่าเป็นหรงหลิง ในใจก็ปีติยินดี จึงได้ระบายความในใจกับหรงหลิงทันที
“จิ่นเอ๋อร์พูดจาไม่เกรงอกเกรงใจ หวังว่าหรงหลิงจวิ้นจู่จะไม่เก็บไปใส่ใจ”
ฮูหยินเฒ่ามู่หรงเองก็ไม่คิดว่ามู่หรงจิ่นจะสามารถพูดคำอะไรแบบนี้ออกมาได้ ทั้งคลุมเครือและยังดูถูกนางเฉินได้ ทำให้นางที่ได้ฟังนั้นแอบสุขใจ ความระอาในตอนนี้ที่มีต่อมู่หรงจิ่นก็ลดลงไปบางส่วน
คิดว่าสุดท้ายนางก็เป็นลูกสาวตระกูลมู่หรง คงจะไม่พูดอะไรให้เธอก็คงไม่ได้
“ข้าไม่เก็บมาใส่ใจแน่นอนอยู่แล้ว ที่พูดไม่ใช่ข้า ! จิ่นซิ่วพูดถูก คุณหนูใหญ่มู่หรงควรจะแสดงความสำนึกผิดกับเฉิงเซี่ยงฮูหยินมิใช่หรือ ว่าเฉิงเซี่ยงฮูหยินอย่าได้ใส่ใจ !”
หรงหลิงครึ่งหนึ่งของประโยคพูดกับฮูหยินเฒ่ามู่หรง แต่อีกครึ่งพูดกับมู่หรงจิ่น
“หรงหลิงจวิ้นจู่เป็นห่วงเกินไปแล้ว เฉิงเซี่ยงฮูหยินใจกว้างไม่ถือโทษโกรธเคือง ไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก !”
มู่หรงจิ่นเงยหน้า มองดูเด็กสาวอายุสิบห้าปีที่อยู่ตรงหน้า
ดวงตากลมโตใสแวววาวจ้องตากับมู่หรงจิ่น เลิกคิ้วเบา ๆ หน้าตามีสง่าราศีร่าเริง ตาใสแจ๋วฟันขาวผ่อง เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นเด็กสาวที่ฉลาดและบริสุทธิ์ !
“เฉิงเซี่ยงฮูหยิน เช่นนั้นหรือ ?”
หรงหลิงมีความสงสัยกับคำของมู่หรงจิ่น จึงได้ถามนางเฉิน
“แน่นอนอยู่แล้ว ! คุณหนูใหญ่มู่หรงไม่ค่อยได้ออกมาข้างนอก คำพูดคำจาคงยากจะหลีกเลี่ยงความไม่เหมาะสม ข้าไม่เก็บมาใส่ใจหรอก !”
ในตอนที่นางเฉินพูดประโยคนี้ก็เกือบจะกัดฟันแน่นทั้งปาก เดิมทีนางอยากให้หรงหลิงจวิ้นจู่ผู้ไร้เดียงสาคนนี้ออกปากให้กับตนเอง ปรากฏว่ามู่หรงจิ่นพูดไม่กี่คำก็สวมบทบาท “ใจกว้างไม่ถือโทษโกรธเคือง” ให้ตัวเองแล้ว ทำให้ตนเองจะต้องดันทุรังกลืนความโกรธนี้เอาไว้ !
มู่หรงจิ่นคนนี้ เมื่อครู่ยังดูโง่งั่งอยู่เลยมิใช่หรือ ? เหตุใดจู่ ๆ จึงได้เฉลียวฉลาดเช่นนี้ ? นางเฉินกดเก็บความไม่สบอารมณ์ไว้ในใจอย่างโกรธแค้น คิดว่างานเลี้ยงยังไม่เริ่ม ก็ยังมีเวลาใช้กลอุบายกับนาง
“ในเมื่อเฉิงเซี่ยงฮูหยินไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย จิ่นซิ่วเจ้าก็อย่าได้เป็นทุกข์เลย แล้วข้าจะพาเจ้าไปดูกระต่าย !”
หรงหลิงคิดว่าในเมื่อนางเฉินพูดเองว่านางไม่เก็บมาใส่ใจ ถึงนางจะโกรธเคืองแทนหลี่จิ่นซิ่วก็ทำอะไรไม่ได้ จึงทำได้เพียงปลอบใจหลี่จิ่นซิ่ว
“ตกลง ข้าฟังตามหรงหลิงจวิ้นจู่ !”
หลี่จิ่นซิ่วพูดจบก็ยังไม่เต็มใจ จ้องมองมู่หรงจิ่นอย่างดุร้าย
“ใกล้จะถึงเวลาแล้ว ฮูหยินเฒ่ามู่หรง เฉิงเซี่ยงฮูหยินและคุณหนูทุกท่าน ไปที่งานเลี้ยงกันเถอะ !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นวลชายาหยกงามของท่านอ๋องจอมมาร
ขอทางทีมงานอัพเดทเรื่องนี้ด้วยนะคะ...
ลงตอนต่อไปเมื่อไรหรอค้ะ😭...
รออ่านอยู่นะคะ...
ตงต่อได้มั้ยค่ะ...
ง่าส์ แอด ไม่ลงแล้วหรอ รอทุกวันเลยนะนี่...
รออออ...
วันนี้ไม่ลงหรอค่ะ...
ขอบคุณค่ะ...
ลงต่อทุกวันน้าาาาา แอดคนดี คนน่ารัก love love...
ขอบคุณมากเลยค่ะ ❤...