โซ่คล้องรัก นิยาย บท 10

"ยะ..อย่าทำแบบนี้เลยนะ..อึก..นะ..นับขอร้อง" นับดาวพยายามขยับตัวหนีจนศีรษะทุยเล็กชนกับหัวเตียง หัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นไหวด้วยความหวาดกลัวเมื่อได้ยินถ้อยคำหยาบคายจากปากของมาเฟียหนุ่ม เธอดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมเรือนร่างเปลือยเปล่าในตอนที่รามิลก้าวขึ้นมาบนเตียง มือหนากระชากขาทั้งสองข้างของเธออย่างแรง

"อย่าทำเหมือนไม่เคยทั้งที่คืนนั้นก็นอนอ้าขาให้ฉันเอาทั้งคืน"

"..!!" ประโยคถัดมาของมาเฟียหนุ่มทำเอานับดาวชะงักไปชั่วขณะด้วยความตกใจ ถ้าหากเขาไม่ได้เข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นคนอื่นมันก็หมายความว่าผู้ชายแปลกหน้าในคืนนั้นที่เธอยอมมอบความบริสุทธิ์ให้คือคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอในตอนนี้ แต่ยังไม่ทันจะได้ถามอะไรมากกว่านั้นเรียวขาสั่นเทาทั้งสองข้างก็ถูกจับแยกออกจากกันด้วยฝีมือของคนข้างบน เธอสัมผัสได้ถึงความใหญ่โตของแก่นกายใหญ่เมื่อเขาใช้มันถูวนเบาๆ กับติ่งเกสรสีสวยที่กำลังแย้มบาน

"อื้อ!..ยะ..อย่าเอามันเข้ามาในตัวนับนะ..อึก" สองมือบอบบางพยายามดันแผงอกแกร่งออกห่างเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกเลื่อนลงไปจ่อที่ร่องสวาทเปียกชุ่ม ความหวาดกลัวช่วยเรียกสติของเธอกลับคืนมาอีกครั้ง ในขณะที่ร่างกายต่อต้านตามสัญชาตญาณ

พรึ่บ!

รามิลปัดมือของหญิงสาวออกจากแผงอกแกร่ง แล้วตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว แล้วค่อยๆ สอดใส่แก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางรักคับแคบที่ปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมามากขึ้นเรื่อยๆ

ปึก!

"กรี๊ดดดดดดดด!!" นับดาวดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดเมื่อสัมผัสนุ่มนวลแปรเปลี่ยนเป็นความหนักหน่วงภายในชั่วพริบตาเดียว สะโพกสอบอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าใส่อย่างแรงจนเธอรับรู้ได้ถึงการฉีกขาดของช่องทางรัก ถึงจะเคยมีค่ำคืนเร่าร้อนกับคนแปลกหน้ามาแล้วแต่ความเจ็บปวดกลับไม่ลดน้อยลงเลย "จะ..เจ็บ..อึก..พะ..พี่รามนับเจ็บ..ฮือออ"

"เข้าไปแค่ครึ่งเดียวคงไม่เจ็บเท่าไรหรอกมั้ง" มาเฟียหนุ่มก้มมองจุดเชื่อมต่อที่เริ่มมีเลือดไหลออกมาชโลมช่องทางรักจนเปียกชุ่ม เขาค่อยๆ ถอดแก่นกายใหญ่ออกมาแล้วอัดกระแทกมันเข้าไปอีกหลายครั้งโดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องของคนใต้ร่าง

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"โอ๊ย!..จะ..เจ็บ..อึก..อะ..เอามันออกไป..นับเจ็บ" ร่างกายสั่นเกร็งอย่างหนักเมื่อความใหญ่โตสอดใส่เข้ามาในช่องทางรักคับแคบจนสุดความยาวของมัน นับดาวอ้อนวอนมาเฟียหนุ่มด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แต่เขากลับกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าใส่อย่างหนักหน่วง

"อึก..มะ..มันใหญ่เกินไป..นะ..นับเจ็บ"

"แฉะขนาดนี้ไม่น่าจะเจ็บนะ" รามิลโน้มตัวลงไปนอนทาบทับจนหน้าอกใหญ่แนบชิดแผงอกแกร่ง ริมฝีปากหนาประกบจูบแนบชิดอย่างดูดดื่ม ขณะที่ท่อนแขนแกร่งข้างหนึ่งสอดเข้าไปใต้ข้อพับขาของหญิงสาว

"อึก" นับดาวหลับตาปี๋เมื่อคนข้างบนค่อยๆ สอดเรียวลิ้นสากที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายใสเข้ามาในโพรงปากบาง ทำให้เธอต้องกลืนมันลงคออย่างไม่มีทางเลือก ลมหายใจอุ่นเจือกลิ่นแอลกอฮอล์เป่ารดลงมาบนใบหน้าถี่ๆ พานทำให้สติของเธอกระเจิดกระเจิง ก่อนที่รามิลจะถอนจูบออกไป

"ฉันปล่อยเธอไปแล้วเธอก็ไม่ควรกลับมาอีก"

"อ๊ะ..อ๊า"

"หรืออยากให้ฉันรับผิดชอบเรื่องคืนนั้น"

"พะ..พอแล้ว..อึก..มะ..มันจุก" ร่างบางใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่ยังพอมีเหลืออยู่ดึงแขนทั้งสองข้างออกจากพันธนาการจนสำเร็จ ความเจ็บปวดทำให้เธอมองข้ามคำพูดเหล่านั้นของรามิลไปก่อน