โซ่คล้องรัก นิยาย บท 11

"นับไม่ใช่ของขวัญวันเกิดของพี่รามิลนะ"

"ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่ควรเดินตามฉันเข้ามาในห้องนอน ไม่ควรนั่งบนเตียงของฉันตั้งแต่แรก" มาเฟียหนุ่มเมินเฉยต่อแววตาสั่นระริกของคนใต้ร่าง เขาถอดแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางรักคับแคบ เปิดทางให้น้ำรักขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยเข้าไปในกายเธอเมื่อสักครู่ค่อยๆ ไหลออกมาหยดลงบนผ้าปูที่นอน ผสมปนเปกับเลือดจากบาดแผลที่ฉีกขาดจนเปียกชุ่ม

"อ๊ะ!..มะ..ไม่เอา..นับไม่อยากทำแล้ว..อึก" นับดาวอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเมื่อโดนเปลี่ยนท่าให้นอนราบกับเตียง สะโพกมนถูกจับยกขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เรียวขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันพอประมาณจนรู้สึกได้ถึงความอุ่นจากของเหลวขาวขุ่นที่กำลังไหลลงมาชโลมติ่งเกสร ก่อนที่คนข้างหลังจะสอดใส่ความใหญ่โตเกินมาตรฐานเข้ามาในกายเธออีกครั้ง

ปึก!

"อื้อ!..พะ..พี่รามนับจุก..อึก" จังหวะรักหยาบโลนของชายหนุ่มทำเอานับดาวเริ่มหายใจติดขัด เธอกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อสะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนเกิดเป็นเสียงลามกของเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอีกครั้ง ภายในกายสาวกระตุกตอดรัดแก่นกายใหญ่ถี่ๆ จนยากจะขยับ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊า..ยะ..หยุด..นับบอกให้หยุดไง..อื้อ!" ความเจ็บปวดที่เคยได้รับถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่านในเวลาต่อมา นับดาวหันกลับไปจิกเล็บลงบนท่อนแขนแกร่งอย่างแรงเมื่อเริ่มสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง เธอหอบหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ ทุกครั้งที่แก่นกายกระแทกเข้ามาตรงจุดกระสัน

"อ๊า..." มาเฟียหนุ่มเปล่งเสียงครางแหบพร่าออกมาเบาๆ ท่าทางยั่วยวนของหญิงสาวกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของเขาได้เป็นอย่างดี เธอร้องครวญครางไม่หยุดปากเมื่อเขามอบความเสียวซ่านให้ นับดาวคงไม่รู้ตัวว่าตอนนี้สายตาของเธอมันหยาดเยิ้มขนาดไหน

"อ๊า..ยะ..อย่าบีบนะ" ร่างกายสั่นสะท้านอย่างหนักเมื่อมือหนาสอดเข้ามาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ที่กำลังกระเพื่อมไปมาตามจังหวะการร่วมรักอย่างแรงจนมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือก นิ้วชี้เรียวยาวราวกับผู้หญิงบดคลึงยอดอกสีสวยเบาๆ ทำให้เธอเผลอจินตนาการถึงตอนที่เรียวลิ้นสากละเลงอยู่บนหน้าอกของตัวเอง

"ตะ..ตรงนั้นมันรู้สึกแปลกๆ..อ๊า" รามิลจงใจอัดกระแทกกระทั้นแก่นกายใหญ่เข้าใส่จุดกระสันของหญิงสาวเมื่อรับรู้ได้ถึงอาการกระตุกเกร็งของเธอ เขาปล่อยมือออกจากหน้าอกใหญ่ แล้วดึงเธอขึ้นมาบนหน้าตักทั้งที่ร่างกายยังเป็นหนึ่งเดียวกัน ก่อนจะขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง

"อยากเสียวก็ทำเอง"

"อึก..นะ..นับทำไม่เป็น"

"พิงตัวลงมา" นับดาวกัดปากเบาๆ ด้วยความเขินอาย ถึงอย่างนั้นก็ยอมเอนกายพิงกับแผงอกกำยำข้างหลัง เรียวขาสวยทั้งสองข้างยังแยกออกจากกัน ก่อนที่รามิลจะเป็นฝ่ายขยับแก่นกายเข้าออกอีกครั้ง

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊า..พะ..พี่ราม..อื้อ!" ริมฝีปากอวบอิ่มพร่ำเรียกชื่อคนข้างหลังอย่างลืมอายเมื่อความเสียวซ่านแล่นพล่านทั่วร่างอีกครั้ง เขาสอดมือหนาเข้ามาเกี่ยวรัดใต้ข้อพับขาทั้งสองข้างและยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักเร่าร้อนด้วยจังหวะหนักหน่วง

"อ๊ะ..อ๊า..ละ..ลึกเกินไป" ร่างบางทิ้งศีรษะลงบนบ่าแกร่งพลางยกมือขึ้นมากดหน้าท้องแบนราบเบาๆ เธอสัมผัสได้ถึงความใหญ่โตที่สอดใส่อยู่ในกาย บริเวณท้องน้อยเริ่มมีอาการจุกเมื่อโดนกระทำอย่างรุนแรงติดต่อกันนานนับครึ่งชั่วโมง

"อืม~" รามิลก้มหน้าลงไปประกบริมฝีปากแนบชิด มอบรสจูบดูดดื่มให้กับคนข้างบนจนเธอเรียนรู้ที่จะตอบรับอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน แม้จะยังเงอะงะอยู่บ้างก็ตาม

@วันต่อมา

"อื้อ~" แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าของวันใหม่สาดส่องผ่านระเบียงห้องนอนเข้ามากระทบกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียง ทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

นับดาวขยับตัวบิดขี้เกียจพลางส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมาทักทายเช้าวันใหม่ อาการปวดร้าวตามร่างกายเป็นสิ่งแรกที่เธอสัมผัสได้ทันทีที่สมองเริ่มประมวลผลอีกครั้ง ความทรงจำที่เกิดขึ้นเมื่อคืนยังคงชัดเจน ทำเอาพวงแก้มใสเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบๆ เพื่อดูให้แน่ใจว่าตอนนี้รามิลไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกันกับเธอ เมื่อแน่ใจแล้วว่าในห้องนอนไม่มีคนอื่นนอกจากตัวเธอเองจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที

"เก็บของเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วครับ วันนี้นายจะพักผ่อนอยู่ที่บ้านไหมครับ" ชารีฟเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่นคนเดียว

"อืม"

"จะให้ขึ้นไปปลุกคนที่นอนอยู่ข้างบนไหมครับ"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวคงลงมาเอง"

"ครับ" เขาพยักหน้ารับทั้งที่ยังรู้สึกสงสัยในการกระทำของเจ้านายตัวเอง เพราะปกติแล้วรามิลไม่ใช่คนใจดีกับผู้หญิง แต่นับดาวกลับเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้นอนบนเตียงของรามิล