โซ่คล้องรัก นิยาย บท 39

@หลายวันต่อมา

"เรียนทั้งวันโคตรเหนื่อยเลย" เสียงบ่นของพาฝันดังขึ้นเป็นระยะในขณะที่เธอกำลังเดินออกมาจากอาคารเรียนพร้อมกับเพื่อนนักศึกษาคนอื่นๆ เธอหันไปเขย่าแขนเพื่อนรักเบาๆ เมื่อเห็นว่านับดาวเอาแต่จดจ่ออยู่กับหน้าจอมือถือ ไม่สนใจเธอเลย "แกสนใจฉันหน่อยสิ ไปหาติมกินกันไหม"

"พี่รามบอกว่าจะมารับ ตอนนี้กำลังขับรถเข้ามาในมอแล้ว ว่าจะไปดูแหวนหมั้นกันสักหน่อย"

"หมั่นไส้คนมีแฟนชะมัด"

"ไม่ใช่แฟนสักหน่อย ว่าที่คู่หมั้นเฉยๆ"

"โอ๊ย! หมั่นไส้"

"แกเป็นคนแนะนำให้ฉันลองคบกับพี่รามเองไม่ใช่เหรอ คนไม่มีคู่ก็ทนเอาหน่อยก็แล้วกัน"

"หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาพี่รามิลเขาทำอะไรกับแกเนี่ยแกถึงเปลี่ยนจากหลังตีนมาเป็นหน้ามือขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าโดนกระแทกรุนแรงเกินไปจนสมองกระทบกระเทือนแล้วนะ"

"เขาดีกว่าที่คิดในตอนแรก..." นับดาวตอบอ้อมแอ้ม หลายวันที่ผ่านมาเธอและรามิลได้ทำความรู้จักกันมากยิ่งขึ้น หลังจากเลิกงานที่บริษัทเขามักจะแวะมาหาเธอที่ห้องพักก่อนเสมอ จากนั้นจึงค่อยกลับไปสะสางงานที่โกดังเก็บสินค้าต่อ บางครั้งก็กลับมานอนค้างที่ห้องพักของเธอหากไม่ดึกดื่นเกินไป จนกระทั่งเธอเริ่มคุ้นเคยกับการเห็นหน้าเขาในทุกๆ วัน

"แล้วตอนแรกพี่รามิลของแกเป็นยังไง"

"เป็นพวกผู้ชายเย็นชา แต่ก็เจ้าเล่ห์ แถมยังเคยเป็นเสือผู้หญิงมาก่อนด้วย ตอนนั้นที่ฉันยอมหมั้นกับเขาเพราะมันไม่มีทางเลือก"

"แล้วตอนนี้ล่ะ"

"ก็ดีกว่าตอนที่รู้จักกันแรกๆ แต่ของแบบนี้มันต้องดูกันไปยาวๆ พวกผู้ชายส่วนใหญ่มักจะเริ่มจากร้อยแล้วลดลงเรื่อยๆ จนไม่เหลือเลย"

"กลัวพี่รามิลจะหมดใจกับแกเหรอคะ"

"หมดใจอะไร ตอนนี้เขามีใจให้ฉันมากแค่ไหนฉันยังไม่รู้เลย พออ้าปากหน่อยก็พูดแต่เรื่องบนเตียง ไม่เคยบอกว่าชอบฉันด้วยซ้ำ"

"ประชดประชันเหมือนคาดหวังนะยะ"

"แล้วฉันไม่มีสิทธิ์คาดหวังเหรอ อีกสองเดือนกว่าจะหมั้นกันแล้วนะ"

"แล้วตอนนี้แกชอบเขาแล้วเหรอ"

"ไม่รู้เหมือนกัน"

"ระวังผู้หญิงคนอื่นคาบไปกินนะ"

"ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็พร้อมจะยกเลิกการหมั้นนะ หรือต่อให้หมั้นแล้วฉันก็จะเป็นฝ่ายถอนหมั้นเอง คนอย่างนับดาวไม่ใช้ผู้ชายร่วมกับใคร" นับดาวเชิดหน้าตอบกลับไป พร้อมทั้งเก็บโทรศัพท์มือถือไว้ในกระเป๋าสะพายข้างแบรนด์หรู

"ถึงตอนนั้นแกอาจจะน้ำตาเช็ดหัวเข่านะ"

"ฉันไม่เป็นแบบนั้นหรอก ตอนนี้พี่รามน่าจะมาถึงหน้าตึกแล้ว ฉันไปก่อนนะ"

"เออ ฉันไปกินไอติมคนเดียวก็ได้"

"บาย" เธอโบกมือลาอย่างไม่สะทกสะท้านกับถ้อยคำประชดประชันของเพื่อนรัก จากนั้นจึงเดินนวยนาดบนรองเท้าส้นสูงออกมาหน้าคณะฯ

"ไม่พาลูกน้องมาด้วยเหรอคะ" นับดาวเอียงคอถามด้วยความสงสัยเมื่อเปิดประตูรถยนต์ฝั่งที่นั่งข้างคนขับออกมาแล้วเห็นรามิลนั่งจ้องหน้าจอมือถืออยู่ในรถคนเดียว

"ฉันให้คอยตามอยู่ห่างๆ"

"เป็นมาเฟียจะใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นไม่ได้เลยเหรอคะ แล้วต่อไปนับจะเป็นยังไง"

"ก็เป็นเมียฉัน"

"นับหมายถึงชีวิตของนับมันจะเปลี่ยนไปไหม"

"คงเปลี่ยน"

"เปลี่ยนมากแค่ไหน อย่างเช่นอะไรคะ"