โซ่คล้องรัก นิยาย บท 60

"เธอเป็นคนบอกฉันให้เริ่มมันเองนะ"

"เมื่อกี้พี่รามเป็นคนเริ่มไม่ใช่เหรอคะ"

"คงต้องบอกว่าเธอเป็นฝ่ายสนองความต้องการของฉันใช่ไหม" มาเฟียหนุ่มยิ้มกริ่มเมื่อเห็นว่านับดาวไม่ปฏิเสธความต้องการของเขา ก่อนจะรีบดันตัวเองขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ แล้วช้อนตัวอีกคนขึ้นในท่าเจ้าสาว

"เมื่อคืนขับรถมาที่นี่คนเดียวเหรอคะ"

"ตอนแรกจะพาลูกน้องมาด้วย แต่อยากอยู่กับเธอแค่สองคนเลยมาคนเดียว"

"พี่รามเป็นมาเฟียไม่มีศัตรูบ้างเหรอ ไม่กลัวโดนศัตรูลอบกัดตอนอยู่กับนับสองคนเหรอคะ"

"แล้วเธอเป็นผู้หญิงของฉันมาเที่ยวคนเดียวแบบนี้ไม่กลัวศัตรูของฉันตามมาทำร้ายเหรอ"

"ตั้งแต่คบกันมายังไม่มีเรื่องแบบนั้นเลย..." นับดาวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาในตอนที่ถูกวางตัวลงมาบนเก้าอี้นอนสีขาวข้างสระว่ายน้ำ ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะก้าวขึ้นมานั่งที่กลางหว่างขา มือหนาดันเรียวขาสวยทั้งสองข้างแยกออกจากกัน เผยให้เห็นกลีบกุหลาบสีชมพูระเรื่อที่กำลังแย้มบาน ปลดปล่อยน้ำหล่อลื่นสีใสออกมาเบิกทางจนเปียกชุ่ม

"เธอกำลังคาดหวังเรื่องน่าตื่นเต้นแบบนั้นเหรอ? แต่เป็นผู้หญิงของฉันไม่เจอเรื่องแบบนั้นหรอก"

"อ๊า..." ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเปล่งเสียงครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านเมื่อรามิลเริ่มใช้หัวเห็ดแดงก่ำถูไถไปมากับปุ่มกระสัน เพียงแค่การหยอกล้อธรรมดาของเขาก็ทำให้ร่างกายของเธอสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองได้

"แต่ฉันทำให้เธอตื่นเต้นกับเรื่องอื่นได้นะ"

"อื้อ!..ยะ..อย่าแกล้งกันแบบนี้..อ๊า"

"อย่างเช่น...วันนี้เธอจะโดนฉันกระแทกกี่รอบ"

ปึก!

"อื้อ!" นับดาวดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มเมื่อสะโพกสอบอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้ามาในช่องทางรักคับแคบอย่างแรงทันทีที่สิ้นสุดประโยคนั้น เขามอบความเจ็บปวดและความเสียวซ่านให้เธอในเวลาเดียวกัน

"แบบนี้ตื่นเต้นดีไหม"

"อ๊า..ขะ..ขยับเลยก็ได้ค่ะ" รามิลยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจกับสายตาเว้าวอนของหญิงสาวที่จ้องมองมา สะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ และเปลี่ยนจังหวะการร่วมรักให้กลายเป็นหนักหน่วงในเวลาต่อมา

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

"อื้อ!..มะ..มันเจ็บนะ" ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดเมื่อรามิลจงใจกลั่นแกล้งด้วยการถาโถมแรงกายทั้งหมดเข้าใส่อย่างป่าเถื่อน เขาแสยะยิ้มร้ายกาจ พร้อมกับตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว ก่อนโน้มตัวลงมาประกบจูบแนบชิด

"อืม~" เสียงครางในลำคอของสองหนุ่มสาวดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ สอดประสานกับเสียงกระแทกกายหยาบโลนที่เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ สองเรียวลิ้นอุ่นชื้นตวัดเกี่ยวพันกันอยู่ในโพรงปากบางด้วยความโหยหา ก่อนที่รามิลจะเป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกไป

"อ๊า..ทะ..ทำไมวันนี้รุนแรงจังเลยคะ..อึก"

"ฉันรู้สึกเหมือนไม่ได้เจอกับเธอมาหลายวันเลย"

"อ๊ะ..อ๊า" หญิงสาวบิดเร่าร่างกายไปมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อสะโพกสอบอัดกระแทกแก่นกายใหญ่เข้ามาตรงจุดกระสันอย่างหนักหน่วง ก่อนที่รามิลจะเลื่อนใบหน้าลงไปตะโบมดูดดุนยอดปทุมถันที่กระเพื่อมไปมาตามจังหวะการกระแทกกระทั้น

"อ๊า..พะ..พี่รามนับเสียว..อื้อ!" มาเฟียหนุ่มเหลือบมองสีหน้าเสียวซ่านของว่าที่คู่หมั้นเป็นระยะ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังมีความสุขกับการถูกปรนเปรอจึงยกเรียวขาสวยข้างหนึ่งขึ้นมาพาดบ่าจนสะโพกมนยกขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่ริมฝีปากยังหยอกเย้ากับหน้าอกใหญ่ทั้งสองข้างสลับกันไปมา

"ปะ..ปล่อยแขนนับก่อน..อ๊า"

"เจ็บไหม" รามิลผละริมฝีปากออกมาเอ่ยถาม น้ำเสียงของเขาเริ่มแหบพร่า

"ทะ..ท่านี้มันลึก..อ๊ะๆ" ท่าทางยั่วยวนของหญิงสาวทำเอารามิลแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ เขากระชากผมตรงท้ายทอยของเธออย่างแรง แล้วโน้มใบหน้าลงไปสูดดมกลิ่นหอมที่คุ้นเคยจากซอกคอระหง

"อ๊า..ปล่อยในเหมือนเดิมได้ไหม"

"นะ..นับไม่ได้พกยาคุมมาด้วย..อ๊า"

"เดี๋ยวค่อยกลับไปกินที่กรุงเทพ" รามิลเร่งจังหวะการร่วมรักให้หนักหน่วงขึ้นเมื่อร่างกายของเขาเองเริ่มกระตุกเกร็ง บ่งบอกว่าใกล้จะแตะขอบสวรรค์เต็มที เขาเชิดหน้าเปล่งเสียงคำรามลั่น ก่อนจะปลดปล่อยสายธารน้ำรักเข้าไปในกายสาวทุกหยาดหยด "อ๊าสสสสส!"

"อึก" นับดาวซบหน้าลงบนเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวแรงทันทีที่ชายหนุ่มยอมคลายมือออกจากผมตรงท้ายทอย เธอหอบหายใจหนักๆ ร่างกายยังคงสั่นเทา ไม่ต่างจากหัวใจที่เต้นระรัว

"เจ็บมากไหม"

"มะ..ไม่เจ็บแล้วค่ะ แต่มันจุก"

"อยากทำต่อไหม หรือจะกินมื้อเช้าก่อน"

"พี่รามไม่เหนื่อยบ้างเหรอ" ร่างบางเอ่ยถามเสียงหอบ พร้อมกับพลิกตัวกลับมานอนหงายอีกครั้ง ทำให้แก่นกายใหญ่หลุดออกจากร่องสวาท เปิดทางให้น้ำรักขาวขุ่นค่อยๆ ไหลออกมา

"หายเหนื่อยแล้ว"

"แต่นับเหนื่อย"

"ให้ป้อนไส้กรอกไหม?"

"ไม่เอาของพี่รามนะ" มาเฟียหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อคนตัวเล็กแย้งกลับมาอย่างรู้ทัน ก่อนจะผละตัวออกมาหยิบจานอาหารมาป้อนให้เธอทั้งที่ยังเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่