โซ่คล้องรัก นิยาย บท 59

"มีนับคนเดียวมาตั้งแต่แรกจริงเหรอ"

"เคยเห็นฉันสนใจผู้หญิงคนอื่นนอกจากเธอไหม"

"แต่พี่รามเชื่อนิสัยตอแหลของยัยป้ากุหลาบเน่านั่นมากกว่าคำเตือนของนับอีก"

"ขอโทษที่เคยคิดว่าเธอนิสัยเหมือนเด็ก เธอบอกว่าฉันเป็นของของเธอเลยมีสิทธิ์หวง ฉันคิดว่าเธออาจจะแค่หวงของเหมือนเด็กทั่วไป"

"ในสายตาพี่รามนับเป็นเด็กสามขวบเหรอ" เธอทำหน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อรู้ว่าในสายตาของรามิลเธอเป็นแค่เด็กน้อยไม่รู้จักโตเท่านั้น คำพูดของเธอเลยไม่มีน้ำหนักสำหรับเขา

"ขอโทษที่เคยคิดแบบนั้น"

"ตอนทะเลาะกันพี่รามบอกว่านับไม่มีเหตุผล แต่คนที่ไม่มีเหตุผลคือพี่รามนั่นแหละ คนของตัวเองไปส่งผู้หญิงคนอื่นถึงห้องพักแบบนั้นเป็นใครก็ต้องคิดมากทั้งนั้นแหละ ทีตอนนับไปกินข้าวกับพี่ธนาเฉยๆ พี่รามยังโมโหจนกลายเป็นบ้าเลย"

"..." มาเฟียหนุ่มขบกรามแน่นด้วยความไม่พอใจเมื่อนับดาวพูดถึงผู้ชายคนอื่นทั้งที่ยังนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับเขา เขาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาสบตากัน "ฉันจะเลิกทำธุรกิจกับโรส เธอเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนั้นได้ไหม"

"นั่นเป็นคำสั่งหรือการแลกเปลี่ยนคะ"

"เป็นคำขอร้องจากฉัน"

"คนอย่างพี่รามขอร้องคนอื่นเป็นด้วยเหรอ"

"เคยขอร้องแม่คนแรก เธอคนที่สอง"

"ขอร้องคุณแม่เรื่องอะไรคะ?"

"อย่ายอมรับการยกเลิกงานหมั้นของเธอ"

"คนอย่างพี่รามมันเห็นแก่ตัว"

"ฉันอยากหมั้นกับเธอในอีกสองเดือนข้างหน้า ยังอยากเป็นคู่หมั้นของเธอ ไม่ใช่แค่ว่าที่"

"นับไม่ใช่คนที่จะร้องไห้ฟูมฟายเพราะผู้ชายนะ ใครหักหลังนับนับก็พร้อมจะเดินหน้าต่อคนเดียว ถึงจะเป็นปัญหาแค่เล็กน้อยแต่ถ้ามีครั้งแรกมันก็คงมีครั้งที่สองที่สามตามมา นับไม่อยากเสียเวลากับอะไรแบบนั้น"

"..." รามิลพยักหน้ารับเป็นเชิงเข้าใจ ตอนนี้เขารู้แล้วว่านับดาวเป็นคนเด็ดขาดขนาดไหน

"ครั้งแรกนับยังพอให้อภัยได้ แต่ถ้ามีครั้งต่อไปความรู้สึกของนับมันไม่มีทางเหมือนเดิมแล้ว นับให้โอกาสแค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ"

"ไม่ยกเลิกงานหมั้นแล้วใช่ไหม"

"นับพูดไปตั้งเยอะแล้ว คิดเอาเองค่ะ" นับดาวยกมือขึ้นมาดันใบหน้าคมคายออกห่าง แล้วก้าวขาลงจากเตียง ยืดแขนยืดขาบิดขี้เกียจ

"ที่นี่ไม่มีแม่บ้านนะ ฉันเป็นคนบอกแม่บ้านเองว่าสองสามวันนี้ไม่ต้องเข้ามาทำความสะอาดที่นี่ อยากกินอะไรก็บอกฉัน"

"นับจะไปเล่นน้ำก่อนแล้วค่อยมากินอาหารเช้า อยากทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ"

"จะลงทะเลตอนนี้เหรอ"

"อ๊ะ!" ร่างบางร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ก็โดนอุ้มขึ้นมาบนขอบสระด้วยฝีมือของคนที่ยืนอยู่กลางหว่างขา เขาลูบน้ำออกจากใบหน้าคมคาย แล้วดันเรียวขาทั้งสองข้างของเธอออกจากกัน

"ลองขยับขาเป็นรูปตัวเอ็มหน่อยสิ" รอยยิ้มทะเล้นของชายหนุ่มทำเอาใบหน้าหวานแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย นับดาวยกมือขึ้นมาขยุ้มผมของเขาเบาๆ ในตอนที่ใบหน้าคมคายเลื่อนเข้ามาหยอกเย้าจุดอ่อนไหว ริมฝีปากหนาตะโบมดูดดุนติ่งเกสรอย่างมูมมามจนร่างกายตอบสนองการปรนเปรอของเขาด้วยความเคยชิน

"อ๊า..พะ..พี่รามอย่าดูดแรง..อึก..มะ..มันเจ็บนะ"

"อืม~" ดวงตาคมกริบเหลือบมองสีหน้าเสียวซ่านของหญิงสาวเป็นระยะ เธอเริ่มหอบหายใจแรงขึ้น พร้อมกับเอนกายไปข้างหลังเล็กน้อย สองมือวางลงบนพื้นด้านหลังอย่างรู้งาน

"อื้อ!..ยะ..อย่าสอดลิ้นเข้ามาแบบนั้น..อ๊า" ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านเมื่อเรียวลิ้นสากค่อยๆ สอดใส่เข้ามาในช่องทางรักคับแคบที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นสีใส นับดาวมองการกระทำของชายหนุ่มด้วยสายตาหยาดเยิ้ม พลางยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นมาดันบ่าแกร่ง

"ออกกำลังกายก่อนกินอาหารเช้าไหม" มาเฟียหนุ่มผละใบหน้าออกมาเอ่ยถามอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะตวัดลิ้นเลียริมฝีปากที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำหล่อลื่นสีใสของหญิงสาว

"จะเปลี่ยนบรรยากาศเหรอคะ"

"ซ้อมฮันนีมูนล่วงหน้าก็ไม่เลวนะ"

"...งั้นก็ขึ้นมาสิ"

"หือ?"

"ถ้าจะทำก็ขึ้นมาทำข้างบนสิ"