พัง นิยาย บท 18

ไม่นานฉันก็ส่งผู้ชายข้างห้องถึงที่หมาย...

"เธอเอารถฉันไปเลยนะ... ค่อยมารับ" เขาเดินไปนั่งรถเข็นที่บุรุษพยาบาลเข็นมารอ แล้วโบกมือบ้ายบายฉัน

นี่เขาจะทิ้งรถราคาหลายล้านไว้กับฉันเหรอเนี่ย... ไม่กลัวฉันขโมยเลยหรือไง

ฉันได้แต่มองตามหลังเขา ก่อนจะรีบขับรถ... กลับบ้านพี่ที คนใช้ในบ้านงงกันใหญ่ งง ว่าฉันขับรถใครมา...

เมื่อฉันก้าวขาลงจากรถสปอร์ทคันนี้...

"เมย์!" พี่ทียืนมองฉันอยู่ สายตาคม ๆ จ้องรถ และฉันสลับกัน

"คะพี่ที" เขาเดินมาดึงมือฉัน ก่อนจะสำรวจรถตาข้างห้อง

"รถใคร? รถมันใช่ไหมคนที่เมย์คุย!" พี่ทีเริ่มเสียงดัง จนคนใช้เริ่มมอง

"ใช่ค่ะ ทำไมคะ ก็แชร์รถกันใช้ เหมือนที่แชร์ห้องที่คอนโดใช้" เขาขมวดคิ้ว ถอนหายใจ

"คอนโดนั้นพี่ไม่อยู่แล้ว พี่ปล่อยให้เขาเช่า! พอเขาเช่า ทดลองอยู่ เขาโอเค เขาก็ซื้อ!" ฉันเอานิ้วชี้กดที่ปากเขาไว้...

"จุ๊ ๆ ค่ะ เมย์ก็เช่ารถคันนี้มาเหมือนกัน" ฉันยิ้มให้เขาทีนึง แล้วเดินเข้าบ้าน

พี่ทีหัวเสียมาก ก่อนจะรีบวิ่งตามมา

"เมย์ ไปแต่งตัวไปกับพี่!" ฉันค่อย ๆ แกะมือเขาออก เมื่อเห็นคุณแม่กำลังเดินมา

"เมย์เจ็บนะคะ ฮือ ๆ" ฉันบีบน้ำตาร้องไห้ จนคุณแม่รีบตรงดิ่งมาหาเราทันที

"ที! ทำไมต้องทำขนาดนี้" พี่ทีถอนหายใจหันหน้าไปทางอื่น ฉันรีบยกมือไหว้คุณแม่ก่อนจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัวไปผับพี่เอสกับเขา...ตอนนี้เขาคงโดนคุณแม่บ่นหูชา

เรานั่งในรถกันเงียบ ๆ เงียบจริง ๆ พี่ทีดูอารมณ์ร้อนไม่หาย ที่เห็นฉันขับรถคันนั้นมา

ฉันไลน์คุยกับผู้ชายข้างห้อง... เขาบอกว่าเขาแอทมิทที่โรงพยาบาล พรุ่งนี้ฉันจะไปเยี่ยม และเอารถไปคืนเขาด้วย

มาถึงผับพี่เอสเขาก็จับมือฉัน เดินขึ้นไปที่ห้องวีไอพีทันที ในห้องมีพี่ไวท์ สายฝน พี่เอส และแตงโม แฟนพี่เอส ซึ่งแตงโมเป็นเพื่อนของน้ำหวาน...

"มาแล้วคุณพ่อ!" พอเราเปิดประตูเข้ามา พี่เอสก็แซวทันที ฉันลงไปนั่งข้างสายฝน ซึ่งถัดไปเป็นแตงโม

"พี่สะใภ้ นี่ไงเพื่อนฉัน..." สายฝนเอานิ้วจิ้มฉัน

"อ๋อ สวัสดีเธอ" แตงโมยิ้มให้ฉันจนตาหยี ทำไมเธอไม่โกรธฉัน ฉันคบกับแฟนเก่าเพื่อนเธอนะแตงโม ฉันตกใจที่แตงโมทักทาย จนสายฝนกระซิบฉันเบา ๆ

"ฉันเล่าหมดแล้ว" ฉันหันไปยิ้มให้แตงโม

"สวัสดี ๆ เราเมย์ลินนะ" แตงโมทำนิ้วโอเค ก่อนจะรินน้ำผลไม้ให้ฉัน

"เธอท้อง กินน้ำผลไม้กับฉันนี่ล่ะ" ฉันยิ้มขอบคุณก่อนที่จะรับมันมาดื่ม

"เธอไม่โกรธฉันเหรอ?" แตงโมส่ายหน้า ก่อนจะหัวเราะออกมา

"โกรธทำไมเธอคบพี่ทีก่อนนิ แถมเพื่อนฉันก็ได้ดีไปแล้ว ไม่ต้องเครียด ๆ" สายฝนตบบ่าฉันเบา ๆ ช่วยยืนยัน ฉันโล่งใจขึ้นมา ฉันไม่อยากมีปัญหากับใครเลยจริง ๆ แค่เรื่องความเจ้าชู้ของพี่ทีฉันก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว

‘ตึ้ง~’

Boss: เธอ ทำอะไรอยู่! วันนี้ขอบคุณนะ เดี๋ยวพาไปเลี้ยงข้าว

ฉัน: นอนเถอะ เดี๋ยวตายก่อน

Boss: ครับที่รัก

ไอ้บ้า พิมพ์อะไรของเขา

หมับ! มือถือฉันถูกดึงไปจากมือ ก่อนที่พี่ทีจะเลื่อนไลน์อ่าน...

ทุกคนในห้องเงียบ... พี่ทีกำมือถือฉันแน่น แล้วโยนลงถังน้ำแข็ง!

ฉันรีบล้วงขึ้นมาทันที ตายแล้ว! ฉันต้องเสียเงินซื้อใหม่เหรอเนี่ย!

"มึงใจเย็น ๆ เพื่อน" พี่เอสเริ่มปรามพี่ที ที่ตอนนี้ซดเหล้ารัว ๆ

"พี่บอกเมย์ว่ายังไง..." ฉันขมวดคิ้วสงสัย

"อะไรคะ" เขาถอนหายใจ สายฝนเริ่มกลัว ขยับไปชิดแตงโม

"มานี่...!" พี่ทีดึงมือฉันออกไปนอกห้อง

ก่อนจะดันตัวฉันติดกำแพง

"พี่ที!" ฉันเริ่มโมโห ผลักอกเขาออกไปไกล ๆ แต่ไม่ได้ผล พี่ทีโน้มมาใกล้ ๆ ฉัน แถมยังรวบข้อมือสองข้างฉันไว้บนหัวอีก... ฉันขยับไม่ได้เลย

"จะทรมานพี่ใช่ไหม" ฉันตั้งสติ จ้องหน้าเขากลับ

"ทรมานอะไรคะ... คนแบบพี่ที รู้สึกด้วยเหรอคะ" เขาจ้องตาฉัน และส่งลมหายใจอุ่น ๆ กับกลิ่นแอลกอฮอล์จาง ๆ ลงมา...

"พี่เจ็บนะเมย์!" ฉันจ้องตาเขากลับ แล้วยิ้มยั่ว ๆ สะใจ

"เจ็บทำไมคะ ปกติก็ไม่ได้รักกันอยู่แล้ว" มือข้างซ้ายที่รวบข้อมือฉัน เริ่มบีบแน่นขึ้น

"รู้ได้ไง... พี่รักเมย์จะตายอยู่แล้ว!" ฉันอยากจะเบะปาก ไม่ก็ตบหน้าเขาสักฉากจริง ๆ

"ค่ะ เมย์ก็รักพี่ที... เลยทำเหมือนที่พี่ทีทำ" พี่ทีถอนหายใจก่อนจะเอาจมูกมาซุกไซร้คอฉัน

"เมย์เลิกทำแบบนี้เถอะ พี่ขอร้อง" ฉันอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง!

"ทำไมคะ" เขาซุกไซร้คอฉันซ้ายขวาก่อนจะ ประกบจูบฉันเบา ๆ

"พี่รักเมย์ไง พี่ไม่ยอมถ้าเมย์มีคนอื่น!" ฉันยิ้ม และพยายามจ้องตาเขา

"แล้วยังไงคะ" พี่ทีประกบจูบฉันอีกครั้ง และหยุดจ้องตาฉันกลับ สายตาคม ๆ มองฉันด้วยสายตาที่ฉันเดาไม่ออก ว่าตอนนี้เขาคิดอะไร...