พัง นิยาย บท 35

ฉันยืนนิ่ง... เธอจะหาเรื่องฉันรึเปล่า เธอเป็นแฟนตาข้างห้องใช่ไหม... ทำไมใจฉันถึงเต้นแรงขนาดนี้

ฉันกลัวอะไร... กลัวเธอตบเหรอ? ไม่นะ! อย่าตบฉัน ฉันท้องอยู่

"เอ่อ... เราเป็นเพื่อนของตาข้างห้อง เอ้ย... บอส" เธอมองฉันสลับกับปลายฟ้า...

"เธอพาลูกฉันไปไหน..." นี่คือแม่ของปลายฟ้างั้นเหรอ... แสดงว่าเขาเป็นแฟนเก่าตาข้างห้องสินะ

"เอ่อ... เขาฝากเราเลี้ยง"

แอดด... อยู่ ๆ ตาข้างห้องก็เปิดประตูออกมา แล้วทำหน้าตกใจ

"พี่บอส บีมรอตั้งนาน... นี่แฟนใหม่พี่บอสเหรอคะ" เธอชี้มาที่ฉัน ตาข้างห้องได้แต่มองฉัน สลับกับเธอ

"อ๋อ เพื่อนพี่ บีมมีธุระอะไร?" ไหนว่าโกรธกัน ไหนบอกว่าแม่ปลายฟ้าทิ้งไป ฉันยังเห็นคุยกันปกติ

"พี่ลืมใบนัด ฉีดวัคซีนปลายฟ้าไว้ที่บ้าน..." เขารีบดึงจากมือเธอไปทันที แล้วพยักหน้า...

"บีมไปแล้วนะ บ้ายบายลูกปลายฟ้า..." เธอเดินมาลูบหลังปลายฟ้าและเดินขึ้นลิฟต์ไป

ตาข้างห้องเอาแต่มองหน้าฉัน... นี่เขาโกหกฉันงั้นเหรอ

ฉันไม่สนใจ... รีบเดินเข้าห้อง และวางปลายฟ้าบนเตียงเขา... ซึ่งเขาเดินตามหลังฉันมาติด ๆ

"มีอะไร อะไรของนาย" เขาส่ายหน้ารัว

"ไม่ถามอะไรเหรอ..." ฉันถอนหายใจใส่เขาทีนึง

"ถามเรื่องนายโกหกใช่ไหม..." เขาถอนหายใจแล้วเดินมาจับไหล่ฉัน...

"ใช่ฉันโกหกเธอ... แต่ฉันมีเหตุผล บ้าเอ้ย ทำไมฉันถึงอยากอธิบายเธอวะ! ก็ต้องอธิบายเพราะฉันโกหกเธอจริง!" ฉันเอามือกอดอก เดินออกไปจากห้องเขา

"ไม่ต้องอธิบายก็ได้ ฉันไม่อยากฟัง" เขาวิ่งมาดึงมือฉัน ฉันก้มลงไปมองมัน สลับกับมองหน้าเขา

"โทษที... ให้ฉันได้พูดเถอะ! เนี่ยฉันแคร์เธอนะเว้ย เธอเป็นเพื่อนฉันนะ!" ฉันเดินไปนั่งโซฟา แล้วเขาก็เดินมานั่งด้วย

"อ่ะ พูดมาสิ..." ฉันเปิดทีวีดู ไม่ได้มองหน้าเขา

"ปลายฟ้า เป็นลูกน้องสาวฉัน... ไม่ใช่แฟนเก่าฉัน!" ฉันหันไปมองหน้าเขาทันที นี่เขาแต่งเรื่องหลอกฉันงั้นเหรอ...

"ทำไมนายต้องแต่งเรื่องขนาดนั้นบอส..." ฉันเผลอเรียกชื่อเขา ทั้งที่ไม่เคยเรียกมาก่อน

"ฉันมีเหตุผล... โถ่เว้ย! เห้อ..." เขาลุกขึ้นเดินรอบห้องอย่างหัวเสีย

"ฉันอึดอัดกลัวเธอรู้ว่าน้องฉัน... เอ่อ ก็เคยคบกับแฟนเก่าเธอ..." อะไรอีกเนี่ย!

หมายความว่าไง... ปลายฟ้าคือลูกพี่ทีงั้นเหรอ

ฉันนั่งนิ่งกำมือแน่น... จะใช่ไหม หรือไม่ใช่...

"คือ ปะ... ปลายฟ้าเป็นลูกพี่ทีงั้นเหรอ..." ฉันเริ่มน้ำตาคลอ...

"ไม่ใช่! ป่าวหรอก ไม่รู้ลูกใคร... น้องฉันยอมรับว่าช่วงนั้น มีสองสามคน... ซึ่งมีแฟนเก่าเธอด้วย..." ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา

"ไม่ตรวจ DNA ล่ะ ทำไม่ให้เขารับผิดชอบ" เขาส่ายหน้า

"น้องฉันไม่ยอมตรวจ..."

"เพราะอะไร ไม่สงสารปลายฟ้ารึไง" ฉันเริ่มสะอื้นแล้ว ทั้งสงสารปลายฟ้า ทั้งสงสารตัวเอง

"เพราะน้องฉัน... ไม่อยากได้สามคนนั้นเป็นพ่อของลูกสักคน... เลยยอมเป็น Single Mom"

"บะ… บางทีปลายฟ้าอาจจะเป็นพี่สาวลูกฉันก็ได้… ฮือ ๆ" เขาเดินกลับมานั่งข้าง ๆ ฉัน

"ไม่หรอก! ฉันว่าไม่ใช่ หน้าไม่เห็นเหมือน..." ฉันรีบเช็ดน้ำตา

"ถ้าไม่ใช่ นายจะหลอกฉันหาพระแสงอะไรวะ" เขาถอนหายใจ กดปิดทีวี...