พัง นิยาย บท 35
ฉันยืนนิ่ง... เธอจะหาเรื่องฉันรึเปล่า เธอเป็นแฟนตาข้างห้องใช่ไหม... ทำไมใจฉันถึงเต้นแรงขนาดนี้
ฉันกลัวอะไร... กลัวเธอตบเหรอ? ไม่นะ! อย่าตบฉัน ฉันท้องอยู่
"เอ่อ... เราเป็นเพื่อนของตาข้างห้อง เอ้ย... บอส" เธอมองฉันสลับกับปลายฟ้า...
"เธอพาลูกฉันไปไหน..." นี่คือแม่ของปลายฟ้างั้นเหรอ... แสดงว่าเขาเป็นแฟนเก่าตาข้างห้องสินะ
"เอ่อ... เขาฝากเราเลี้ยง"
แอดด... อยู่ ๆ ตาข้างห้องก็เปิดประตูออกมา แล้วทำหน้าตกใจ
"พี่บอส บีมรอตั้งนาน... นี่แฟนใหม่พี่บอสเหรอคะ" เธอชี้มาที่ฉัน ตาข้างห้องได้แต่มองฉัน สลับกับเธอ
"อ๋อ เพื่อนพี่ บีมมีธุระอะไร?" ไหนว่าโกรธกัน ไหนบอกว่าแม่ปลายฟ้าทิ้งไป ฉันยังเห็นคุยกันปกติ
"พี่ลืมใบนัด ฉีดวัคซีนปลายฟ้าไว้ที่บ้าน..." เขารีบดึงจากมือเธอไปทันที แล้วพยักหน้า...
"บีมไปแล้วนะ บ้ายบายลูกปลายฟ้า..." เธอเดินมาลูบหลังปลายฟ้าและเดินขึ้นลิฟต์ไป
ตาข้างห้องเอาแต่มองหน้าฉัน... นี่เขาโกหกฉันงั้นเหรอ
ฉันไม่สนใจ... รีบเดินเข้าห้อง และวางปลายฟ้าบนเตียงเขา... ซึ่งเขาเดินตามหลังฉันมาติด ๆ
"มีอะไร อะไรของนาย" เขาส่ายหน้ารัว
"ไม่ถามอะไรเหรอ..." ฉันถอนหายใจใส่เขาทีนึง
"ถามเรื่องนายโกหกใช่ไหม..." เขาถอนหายใจแล้วเดินมาจับไหล่ฉัน...
"ใช่ฉันโกหกเธอ... แต่ฉันมีเหตุผล บ้าเอ้ย ทำไมฉันถึงอยากอธิบายเธอวะ! ก็ต้องอธิบายเพราะฉันโกหกเธอจริง!" ฉันเอามือกอดอก เดินออกไปจากห้องเขา
"ไม่ต้องอธิบายก็ได้ ฉันไม่อยากฟัง" เขาวิ่งมาดึงมือฉัน ฉันก้มลงไปมองมัน สลับกับมองหน้าเขา
"โทษที... ให้ฉันได้พูดเถอะ! เนี่ยฉันแคร์เธอนะเว้ย เธอเป็นเพื่อนฉันนะ!" ฉันเดินไปนั่งโซฟา แล้วเขาก็เดินมานั่งด้วย
"อ่ะ พูดมาสิ..." ฉันเปิดทีวีดู ไม่ได้มองหน้าเขา
"ปลายฟ้า เป็นลูกน้องสาวฉัน... ไม่ใช่แฟนเก่าฉัน!" ฉันหันไปมองหน้าเขาทันที นี่เขาแต่งเรื่องหลอกฉันงั้นเหรอ...
"ทำไมนายต้องแต่งเรื่องขนาดนั้นบอส..." ฉันเผลอเรียกชื่อเขา ทั้งที่ไม่เคยเรียกมาก่อน
"ฉันมีเหตุผล... โถ่เว้ย! เห้อ..." เขาลุกขึ้นเดินรอบห้องอย่างหัวเสีย
"ฉันอึดอัดกลัวเธอรู้ว่าน้องฉัน... เอ่อ ก็เคยคบกับแฟนเก่าเธอ..." อะไรอีกเนี่ย!
หมายความว่าไง... ปลายฟ้าคือลูกพี่ทีงั้นเหรอ
ฉันนั่งนิ่งกำมือแน่น... จะใช่ไหม หรือไม่ใช่...
"คือ ปะ... ปลายฟ้าเป็นลูกพี่ทีงั้นเหรอ..." ฉันเริ่มน้ำตาคลอ...
"ไม่ใช่! ป่าวหรอก ไม่รู้ลูกใคร... น้องฉันยอมรับว่าช่วงนั้น มีสองสามคน... ซึ่งมีแฟนเก่าเธอด้วย..." ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา
"ไม่ตรวจ DNA ล่ะ ทำไม่ให้เขารับผิดชอบ" เขาส่ายหน้า
"น้องฉันไม่ยอมตรวจ..."
"เพราะอะไร ไม่สงสารปลายฟ้ารึไง" ฉันเริ่มสะอื้นแล้ว ทั้งสงสารปลายฟ้า ทั้งสงสารตัวเอง
"เพราะน้องฉัน... ไม่อยากได้สามคนนั้นเป็นพ่อของลูกสักคน... เลยยอมเป็น Single Mom"
"บะ… บางทีปลายฟ้าอาจจะเป็นพี่สาวลูกฉันก็ได้… ฮือ ๆ" เขาเดินกลับมานั่งข้าง ๆ ฉัน
"ไม่หรอก! ฉันว่าไม่ใช่ หน้าไม่เห็นเหมือน..." ฉันรีบเช็ดน้ำตา
"ถ้าไม่ใช่ นายจะหลอกฉันหาพระแสงอะไรวะ" เขาถอนหายใจ กดปิดทีวี...
"ตอนเธอตกเลือด เขานั่งเฝ้าเธอหน้าห้องตลอดเลย ฉันออกไปรับปลายฟ้ากลับมา เขาก็นั่งเฝ้าอยู่ จะออกไป เขาก็ถามว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ฉันบอกให้เขาเข้าไป เขาบอกกลัวเธอเครียด... ตอนฉันกลับมารับปลายฟ้าดึก ๆ เขาก็เฝ้าอยู่ สรุปคือทั้งวัน ไปเยี่ยมเธอทีไรก็เจอเขานั่งหน้าห้อง..."
พี่ทีเฝ้าฉันตลอดเลยเหรอเนี่ย... ไม่น่า ตอนฉันโทรหาสายฝน แค่แปปเดียวพี่ทีก็เดินเข้ามา...
"จริงเหรอ..." ฉันถามเขาอีกครั้ง จนเขาพยักหน้าตอบ
"พอฉันเห็นแบบนั้น ฉันยิ่งไม่อยากให้เธอรู้... ฉันเห็นเขามาแอบดูเธอบ่อย ๆ ที่นี่... เธอบอกเขาว่าอยู่กับฉันเหรอ? เห้อ แต่เธอก็ใจแข็งดีนะ..ฉันอยากจะช่วยเขาง้อเธอ ฉันเห็นแล้วใจอ่อนแทน เหมือนที่แฟนเก่าฉันร้องไห้ขอโทษฉัน ฉันก็ใจอ่อนแล้ว เธอนี่ใจเเข็งฉิบ เห้อ! แต่ก็เข้าใจเธอนะ เลยไม่อยากยุ่ง... กลัวเธอเกลียดฉันไปอีกคน"
"อืม ขอบใจที่หวังดี... ฉันต้องรอดูเขาอีกสักพัก... แต่... ถ้าใช่ลูกเขาก็ดีนะ... ลูกฉันจะมีพี่สาวเป็นปลายฟ้า เพราะฉันก็รักและเอ็นดูปลายฟ้าอยู่แล้ว เดี๋ยว! โอ้ย... เลิกพูดก่อน ฉันยังไม่ได้คืนดีกับเขาสักหน่อย เห้อ! เอ้อนี่ แต่ฉันจะเลิกทำงานกับนายแล้วนะ ถ้านายยุ่งก็พาปลายฟ้าไปฝากที่โรงแรมได้ ฉันจะไปบริหารโรงแรมแล้ว!" เขาพยักหน้าเบา ๆ แล้วหัวเราะ
"ดีไม่ต้องเสียเงิน... ฮ่า ๆ ขอบใจนะไอ้น้อง" ตบบ่าฉัน แรงด้วย ไอ้บ้า
"ไม่เอาดีกว่าฉันเก็บเงินนายดีกว่า!" เขาทำหน้าบึ้งทันที
"ล้อเล่น! นี่ ๆ หาแฟนสักคนสิ นายก็ดูไม่ใช่คนเลวมาก แค่เลวเฉย ๆ ทำไมไม่มีสาวเลยล่ะ หรือเพราะปาก... อุ๊ปส์!" เขาส่ายหัวรัว ๆ แถมยังทำหน้าโกรธฉัน
"ยัยผี! เข็ดว่ะ ตอนแรกจะจีบเธอนะ เห็นหัวอกเดียวกันน่าจะคุยกับรู้เรื่อง พอเธอมาอยู่ด้วย รับความซื่อบื้อเธอไม่ได้จริง ๆ ลาก่อน" ไอ้บ้า
ฉันทะเลาะกับตาข้างห้องสักพัก... ก็ลงมาติดต่อสำนักงานคอนโด ฉันตั้งใจจะอยู่ที่นี่ล่ะ มันสะดวก ไม่ไกลจากโรงแรม ไม่ไกลจากห้างต่าง ๆ รวมถึงโรงพยาบาล มันลงตัว!
สรุปโครงการนี้ยังเหลืออยู่สองห้อง โชคดีจริง ๆ ฉันจึงรีบโทรไปหาพี่ที คนจ่ายตังค์
Calling | พี่ที
(ครับ ที่รัก) รับโทรศัพท์เสียงหวาน พร้อมสรรพนามใหม่ที่ตั้งให้ฉัน...
"มีเรื่องให้ช่วยค่ะ เรื่องคอนโดเก่าพี่..."
(เดี๋ยวออกไป ตอนนี้ล่ะ!)
ตัดสาย... ‘ตู๊ด ตู๊ด~’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง