พัง นิยาย บท 36
ฉันนั่งรอเขาที่หน้าสำนักงานไม่นาน พี่ทีก็มาถึงจริง ๆ พอเดินเข้ามานั่ง สาว ๆ ละแวกนั้นก็มองเขาเป็นแถว แถมยังซุบซิบดี๊ด๊ากันอีก...
ฉันไม่แปลกใจ… ที่เขาจะเลือกกินใครก็ได้ เพราะสาว ๆ หลายคน ก็พร้อมจะเสนอเขา...
"เมย์ เลือกห้องยัง" ฉันส่ายหน้า แล้วยื่นแผนผังห้องว่างให้พี่ทีดู
"เหลือห้องชั้นล่างทั้งนั้น... อย่าซื้อเลย ที่อื่นไหม" ฉันทำหน้ามุ่ย
"ซื้อก็ซื้อ... เมย์เลือกห้องไหนล่ะ ตามใจเมย์" ฉันเลือก ๆ ไป ก่อนที่พี่ทีจะเดินเข้าไปติดต่อ และส่งกระดาษใบนึงให้ฉัน
"เมย์จะรีโนเวทไหม… ทางคอนโดรับรีโนเวท เมย์เลือกแบบมาก่อน เดี๋ยวพี่ไปจ้างสถาปนิกออกแบบให้อีกที"
ฉันรีบโบกมือปฏิเสธ…
"ไม่ค่ะ แบบเดิม ๆ นี่ล่ะ" แล้วเขาก็เดินมาพยุงฉันยืน
ตุบ ๆ ตุบ ๆ เอ้ย~ ฉันถึงกับเข่าอ่อน วูบท้องแทบจะล้มลงไปนั่งกับพื้น… ดีที่เขาโอบไหล่ฉันไว้อยู่ เห้อ!
ทำไมลูกดิ้นแรงขนาดนี้! แรงกว่าทุกครั้ง ฉันเอามือลูบท้องไว้… ซึ่งตอนนี้เขายังถีบไม่หยุด
"เมย์เป็นอะไร…" ไม่ทันที่ฉันจะตอบ พี่ทีก็ช้อนตัวฉันอุ้ม ก่อนจะวิ่งออกมาที่ลานจอดรถ
เขาแตะประตูด้วย Smart Key ก่อนจะถีบประตูรถออก แล้ววางฉันลงช้า ๆ
อะไรของเขา จะพาฉันไปไหน...
ฉันไม่ได้ถามเขา ฉันถามไม่ทัน เขารีบปิดประตูใส่ฉัน และวิ่งอ้อมมาฝั่งคนขับทันที
พอขึ้นรถ เขาก็ดึงเข็มขัดมารัดให้ฉัน แถมยังเอื้อมมือมาจับ ว่ามันรัดท้องฉันไหม...
"พี่ที จะไหน" เขาไม่ตอบรีบ เขารีบถอยรถ
"..."
"พี่ที เมย์ถามค่ะ"
"ไปโรงพยาบาลไง... เมย์ปวดท้องไม่ใช่เหรอ" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ เขาตกใจก่อนจะตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนน
"เป็นอะไร ไหนดูซิ" มือหนาเอื้อมมาลูบท้องฉัน...
จน...
ตุบ ๆ ตุบ ๆ ลูกถีบมือเขา
ตาคม ๆ คู่นั้นเบิกกว้าง... ก่อนจะค่อย ๆ เผยยิ้มกว้างออกมา...
"โอ้ย ให้ตายเถอะ! ทำไม... ทำไมมันรู้สึกดีแบบนี้" เขาทุบพวงมาลัยรถ ก่อนจะยิ้มดีใจออกมา...
และหันมาลูบท้องฉันต่อ...
เขาลูบวน ๆ แล้วแช่ไว้ สงสัยรอลูกดิ้น...
ถีบสิลูก ถีบมือแรง ๆ ชอบทำให้แม่เสียใจนัก จัดการเลย!
"ถีบพ่อหน่อย พ่อทำแม่เสียใจ พ่อชอบนอกใจแม่" คนที่พูดกลับเป็นเขา
ฉันตกใจ... จนเผลอหันไปมองหน้าเขา
และเขา... ก็กำลังมองฉันอยู่พอดี... เราสบตากัน...
ฉันจึงรีบหันไปมองนอกหน้าต่าง...
"ไปส่งเมย์ได้แล้วค่ะ" เขาเอามือออก ก่อนจะจับพวงมาลัยรถแน่น
"เมย์ง่วงแล้วเหรอ หิวไหม" ฉันส่ายหน้า...
"โอเค เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ" เขากลับรถทันที เรายังออกมาไม่ไกลมาก จับมาแปปเดียวก็ถึงคอนโดแล้ว
พี่ทีเดินมาส่งฉัน ที่ห้องตาข้างห้อง... ซึ่งเขาก็มองแปลก ๆ เหมือนไม่สบายใจ แต่ก็ไม่พูดอะไร...
"เมย์... พรุ่งนี้ไปโรงแรมนะ พี่จะมารับ เก้าโมงครึ่ง พาปลายฟ้าไปเลี้ยงได้นะ จะได้ไม่เครียด พี่สั่งคนเตรียมห้องให้เมย์แล้ว..." ฉันยิ้มตอบ ก่อนจะหันไปกดกริ่งห้องทิ้งไว้
"ค่ะ เมย์ไปเองก็ได้ค่ะ มันคนละฝั่งกับบ้านเลย" พี่ทีทำนึกคิดสักครู่... ก่อนจะยื่นกุญแจรถเขาให้ฉัน...
"เอารถพี่ไปใช้ก่อน... เดี๋ยวพี่ค่อยพาไปซื้อใหม่"
"แล้วพี่ทีกลับยังไงล่ะ" ฉันขมวดคิ้วถาม...
"แท็กซี่" เขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้าง และยิ้มให้ฉัน
ฉันพยักหน้าเบา ๆ แล้วเก็บกุญแจรถเขาไว้
แอด... ตาข้างห้องเปิดประตูออกมา เขาดูตกใจนิดหน่อย และมองฉันกับพี่ทีสลับกัน
"สวัสดี" เขายิ้มให้พี่ที พี่ทีได้แต่พยักหน้าเบา ๆ ฉันได้แต่หันซ้าย หันขวามองเขาสองคน
"เข้ามาก่อนสิ ปลายฟ้าตื่นแล้ว" พี่ทีมองหน้าฉัน คงอยากจะถามว่า ให้เข้าไปไหม...
"ไปสิพี่ที กินกาแฟก่อน" ฉันดึงแขนเขาเข้าไปในห้อง เมื่อพี่ทีเข้าไป เขาก็มองรอบ ๆ ห้องไปด้วย
ซึ่งมีแต่ของเด็ก...
"แอะ แอ้" ปลายฟ้ายิ้มต้อนรับทันที พี่ทีเดินไปนั่งข้าง ๆ ปลายฟ้า ก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยแก้มเบา ๆ
"สดใสเหมือนเดิมเลยนะ คนสวย" ปลายฟ้าคลานไปที่ตักพี่ทีทันที
"ปลายฟ้า... สำรวมหน่อยลูก ฮ่า ๆ" ตาข้างห้องแซวลูกตัวเอง ปลายฟ้าค่อย ๆ จับแขนพี่ที กำลังพยายามยืน...
ปลายฟ้าจะใช่ลูกพี่ทีไหม...
ฉันเริ่มสงสัยแล้ว... แต่ทำยังไงให้พี่ที และน้องตาข้างห้องยอมตรวจ...
"ปาป่ะ" ปลายฟ้าทรงตัวยืนได้ แล้วหันไปเรียกตาข้างห้อง... ตาข้างห้องยิ้มกว้าง ก่อนจะตบมือชมลูกสาวตัวเอง…
"เขาคงฮ่า ๆ เปลี่ยนเพราะกำลังจะเป็นพ่อคน มั่ง! ฮ่า ๆ" ยังขำไม่หยุด
เส้นตื้นมากสินะ
"พอเถอะ สงสารปลายฟ้าจริง ๆ มีพ่อไร้สาระ!" เขาเอามือกุมท้องหัวเราะต่อ
ปลายฟ้าได้แต่มองพ่อเขา ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะตาม... อารมณ์ดีกันจริง ๆ เลย
ฉันรีบเข้านอน ตื่นแต่เช้า จะได้เตรียมอาหารเช้าไว้ให้ตาข้างห้อง ซึ่งเวลาเหลือเฟือมาก พี่ทีนัดเก้าโมงครึ่ง ฉันเลยคิดว่าจะจับปลายฟ้าอาบน้ำแต่งตัวก่อน...
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
ฉันเดินไปเคาะห้องเขา…
"อื้อ เข้ามา..." ได้ยินเสียงยาน ๆ เหมือนยังไม่ตื่น... ฉันเลยถือวิสาสะเข้าไป
เขานอน แต่ปลายฟ้าไม่! เมื่อปลายฟ้าเห็นฉัน ก็พลิกตัวจะคว่ำทันที... ดีที่เตียงตาข้างห้องมีคอกกั้นไว้ ฉันกลัวปลายฟ้าตกชะมัด
"เดี๋ยวฉันอาบน้ำให้ปลายฟ้าเอง นายไม่ไปทำงานเหรอ" เขาโบกมือ เอาผ้าห่มปิดหน้า
"ไม่... ขี้เกียจ เธอไม่ต้องอาบก็ได้ เดี๋ยวฉันอาบให้เอง ไปทำงานเถอะ" อาบให้เองทั้งที่ตัวเองนอนอยู่ แต่ลูกตื่นแล้ว!
"ปลายฟ้าตื่นแล้วนะ นายยังนอน คืออะไร" เขาตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่ง
"มาลูก มานอนต่อ เราจะนอนกันยาว ๆ วันนี้ พ่อตาลายอ่านโค้ดไม่รู้เรื่องแล้วงั่ม ๆ" เห้อ!
สรุปค่ะ ฉันพาปลายฟ้าไปโรงแรมด้วย! สืบเนื่องมาจาก ตาข้างห้องยังไม่ได้นอน... ทำงานจนเช้า... ลูกเขาเลยตกเป็นของฉันวันนี้ แถมเขายังให้ฉันพาปลายฟ้าไปฉีดวัคซีนด้วย โอเค..เดี๋ยวนี้ไม่เกรงใจฉันแล้ว ตามใจ
ฉันเอารถเข็นเล็ก ๆ ใส่รถมาด้วย เพราะฉันท้องป่องแล้ว เริ่มอุ้มหมูปลายฟ้าไม่ไหว มาถึงโรงแรม ฉันจะได้จับปลายฟ้าใส่รถเข็น เข็นขึ้นลิฟต์ไปเลย...
พนักงานโรงแรมมองฉัน... บางคนก้มหัวให้ บางคนยกมือไหว้...นี่เขารู้กันหมดแล้วเหรอเนี่ย...
"สวัสดีค่ะคุณเมย์ คุณทีรออยู่ในห้องค่ะ" เลขาแสนสวยของพี่ที ยืนยิ้มต้อนรับฉัน...
เลขายังสวย ที่ผ่านมาเลขาสวยทุกคน...
ฉันยิ้มขอบคุณและเปิดประตูเข้าไป เห็นพี่ทีนั่งดูไอแพดที่โซฟา...เมื่อเห็นฉัน เขาก็รีบลุกมาช่วยถือกระเป๋าเป้ปลายฟ้าทันที...
"พาคนสวยมาด้วยเหรอ มานี่มา อุ้มหน่อย" พี่ทีก้มลงไปอุ้มปลายฟ้า ขึ้นมาหอมแก้มฟอดใหญ่ ก่อนจะเดินไปที่ริมกระจก ชี้วิวกรุงเทพให้ปลายฟ้าดู...
ฉันเผลอยิ้มออกมา...
อย่ายิ้ม! หยุด ๆ ฉันรีบยกมือตีปากตัวเอง แล้วเดินไปหาเขา ตั้งสติสิเมย์ลิน อย่าเพิ่งใจอ่อน... อย่าเพิ่ง!
"พี่ที จะเริ่มสอนงานอะไรให้เมย์เหรอคะ วันนี้..." เขาหันซ้ายขวา ก่อนจะเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง
"เมย์อยากเป็น... ผู้บริหาร... หรือภรรยาผู้บริหารล่ะ พี่จะได้สอนถูก"
บ้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง