พัง นิยาย บท 37
"ดี ๆ สิคะ... จะตลกทำไม" เขาเดินมาใกล้ ๆ แล้วลูบผมฉัน
"ตลกอะไร พูดจริง" พี่ทีใช้มือโอบปลายฟ้าไว้ ก่อนที่จะ... ก้มลงมาจุมพิต ที่หน้าผากฉันเบา ๆ
"จุ๊บเหม่ง... ให้กำลังใจ"
อะไรของเขา คบกันมาสองปี... ฉันไม่เคยเห็นเขาทำแบบนี้เลย หัวใจฉันเต้นแรงมาก! ฉันได้แต่นั่งนิ่ง หน้าร้อนผ่าว... ทำไงดี ทำไงดี ฉันควรทำอะไร ควรหาอะไรทำ ไม่ให้อาการมันออก อ้าย... ฉันต้องทำยังไง
ปลายฟ้าจ้องหน้าฉัน
"หม่ำ ๆ" นั่นไงหิวแล้ว เห้ออ ขอบคุณปลายฟ้าที่ช่วย ฉันเดินไปนั่งที่โซฟา พี่ทีรีบเดินตาม แล้ววางปลายฟ้าบนตักฉัน ก่อนจะเดินไปหยิบขวดนมยื่นให้
"อ่ะ เอ่เอ้นะคะคนเก่ง" ฉันป้อนนม และเขย่าปลายฟ้าเบา ๆ
พี่ทีเอาแต่จ้องฉัน แล้วก็ยิ้ม...
สักพักเขาก็เริ่มสอนงานฉัน อธิบายโครงสร้างบริษัท โครงสร้างบอร์ดบริหาร ใครถือหุ้นบ้าง รวมไปถึง ดีลต่างประเทศ กรุ๊ปทัวร์ผูกขาด ส่วนลดต่าง ๆ คือทุกอย่างจริง ๆ พี่ทีแนะนำให้ฉันเรียน ป.โท บริหารธุรกิจ ซึ่งใช้เวลาเรียนแค่สองปี ก็น่าสนใจ แถมยังสามารถเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยได้อีก...
"เมย์ มะรืนน้ำหวานแต่งงาน เนี่ยการ์ด" พี่ทีเดินไปหยิบการ์ดยื่นให้ฉัน...
เรียนเชิญ
พี่ที & เมย์ลิน
พี่ทีดูปกติ ไม่ได้เศร้าอะไร แถมยังยิ้มด้วย... เขาคงทำใจได้แล้วล่ะมั้ง
พอเสร็จจากคุยงานคร่าว ๆ ก็ถึงเวลาหมอนัดปลายฝ้าฉีดวัคซีน
แน่นอนฉันมากับพี่ที เขาอุ้มและดูแลปลายฟ้าทุกอย่าง ดูแลกันเป็นอย่างดี... ลูกนายก็ช่างเข้ากับง่ายนะตาข้างห้อง
"เชิญเลยค่ะ น้องปลายฟ้า" พยาบาลเรียกเข้าไปพบคุณหมอแล้ว
"สวัสดีครับ อ้าว" หมอนายตกใจเมื่อเห็นปลายฟ้ามากับฉัน...
"สวัสดีค่ะคุณหมอ พ่อเขาไม่ว่างค่ะ เขานอน เมย เลยพามาแทน "หมอนายยิ้มเบา ๆ ก่อนที่จะเดินมาตรวจปลายฟ้า
"อ้วนขึ้นนะปลายฟ้า วันนี้ฉีดยานะ" ปลายฟ้ารีบหันหน้าหนีทันที พี่ทีจึงลูบหลังให้
‘จึก’
"แง้ง" โอ้ยสงสาร ปลายฟ้าร้องไห้งอแง ร้องจนหน้าแดง พี่ทีได้แต่ลูบหลังโอ๋
จนหมอนายดึงเข็มออก...
"ถ้าเป็นลูกผม ผมก็ไม่แน่ใจว่าจะกล้าฉีดให้ไหม... ถ้ารู้ว่าลูกจะร้องขนาดนี้" ปลายฟ้าหยุดร้องแล้ว แต่ยังคงสะอื้นอยู่...
น่าสงสาร
"ค่ะ สงสารนะคะคุณหมอ... เอ่อคุณหมอคะ… เมย์อยากถามเรื่อง DNA" พี่ทีขมวดคิ้วทันที
"ไม่ต้องตรวจแล้วเมย์…" ฉันส่ายหน้า ก่อนจะเอามือไปลูบหลังปลายฟ้าที่สะอื้นอยู่...
"ไม่ใช่ตาหนูค่ะ แต่เป็นปลายฟ้า..." พี่ทีกับหมอนายมองหน้ากันทันที...
"เรื่องนี้พ่อแม่เด็กต้องยินยอมนะ…" จริงของหมอนาย จะทำยังไงให้น้องตาข้างห้องยอมตรวจล่ะ
"ทำไมเมย์ ไม่ใช่ลูกเรา... อย่ายุ่งเลย..." ฉันจ้องหน้าพี่ทีทันที
"พี่ที... รู้จักบอสนานรึยัง" พี่ทีตกใจที่ฉันถาม
"อืมนานแล้ว..." นั่นไง…
"พี่ทีเคยคบน้องสาวเขาเหรอคะ..." เขาตกใจตาเบิกกว้าง ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ
"ที่พี่ไม่อยากให้เมย์อยู่ใกล้เขา เพราะกลัวเขาจะอคติกับพี่ แล้วไปลงที่เมย์..."
"เห้อ... ค่ะ แต่ปลายฟ้า คือลูกของน้องสาวบอส และมีสิทธิ์เป็นลูกพี่ทีค่ะ..." พี่ทีขมวดคิ้วทันที และทำหน้างงอย่างเห็นได้ชัด
"กับน้องบีมพี่ป้องกันทุกทางเลยนะ ถ้าไม่ใช่แฟนพี่จริง ๆ พี่ไม่พลาดเรื่องป้องกันอยู่แล้ว..."
"เอางี้ลองไปคุยกับแม่เด็กก่อน เรื่องตรวจ ตรวจได้อยู่แล้ว ยังไงค่อยโทรมานัดอีกที..."
"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ" ฉันยิ้มให้หมอนายก่อนที่จะพาปลายฟ้าออกมา
พอถึงรถ...
ปลายฟ้าก็หลับปุ๋ยบนตักฉัน พี่ทีนั่งมองปลายฟ้าเป็นระยะ และครุ่นคิดไปด้วย...
"พี่ทีคะ... พี่ใส่ถุงยางรึป่าว ไม่ได้เมาแอ๋เหมือนกับเมย์นะ" พี่ทีถอนหายใจ
"วันนั้นพี่รู้ว่าเป็นเมย์นะ... ถ้าพี่เมาขนาดจำอะไรไม่ได้ พี่คงไม่มีแรงทำหรอก... แต่กับคนอื่นพี่ใส่ทุกครั้งกับพราวพี่ก็ใส่ พี่ไม่ไว้พราว... มีแค่เมย์กับ เอ่อ หวานที่มี... ไม่ใส่บ้าง"
เยอะจริง ๆ สาว ๆ ในสต๊อก... ฉันไม่คิดติดอะไรกับน้ำหวานเลย เธอก็โดนพี่ทีโกหกเหมือนกัน นิสัยดี ดีกับฉัน แถมจะแต่งงานแล้วด้วย...
หรือว่าปลายฟ้าจะไม่ใช่ลูกพี่ที... เห้อ ทำไมฉันอยากรู้จัง ฉันอยากรู้จนทนไม่ไหวแล้ว... ทำยังไงดี
"พี่ทีคิดว่าปลายฟ้าเป็นลูกพี่ไหม" ฉันตัดสินใจถามพี่ที...
"ไม่ ไม่คิดนะ กับน้องบีม พี่คบไม่ถึงเดือน เอาจริง ๆ เห้อ ก็แค่ผ่าน ๆ" ถ้าหากเขาคบกับน้องตาข้างห้องช่วงนั้น แน่นอน เขายังคบฉันอยู่ โง่อีกแล้วฉัน พอ ๆ ไม่ซ้ำเติมตัวเอง!
แต่... ฉันเหมือนจะร้องอีกแล้ว ให้ตายเถอะ อย่าคิด!
"ไปตรวจเถอะพรุ่งนี้ เธอบอกเขารึยัง"
"บอกแล้ว"
ฉันจัดการนัดหมอนาย... จัดการนัดพี่ที พี่ทีไม่แสดงอาการแปลก ๆ แต่อย่างใด เขายินดี และเต็มใจที่จะตรวจมาก...
มาถึงโรงพยาบาล หมอนายก็เก็บหลักฐานตรวจ DNA ของสองคนนั้น
"เร็วสุดเมื่อไหร่หมอ" พี่ทีถามทันที...
"พรุ่งนี้คงรู้ ซึ่งผมไม่อยู่นะ... ผมแต่งงาน แต่มารับผลกับพยาบาลได้ เดี๋ยวผมส่งไปตรวจที่แลปเลย และจะเร่งเขาให้" พี่ทีพยักหน้าเบา ๆ
แต่บีมไม่มองหน้าพี่ที เอาแต่ก้มหน้า...
เมื่อเสร็จธุระเรื่อง DNA เราทุกคนก็กลับมาที่คอนโด บีมไม่พูดอะไรหลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลเลย... เอาแต่เงียบ และไม่กล้าสบตาพี่ที...
"บีม ที่ผ่านมาพี่ขอโทษนะ..." พี่ทีคงอึดอัด จึงตัดสินใจพูดขึ้นมา
"ไม่ต้องขอโทษหรอก พอเป็นแบบนี้... บีมแค่รู้สึกอายพี่ อายทุกคน บีมมันมั่วเอง..." พี่่ทีพยักหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไร...
เรานั่งคุยกันสักพัก... พี่ทีก็กลับไป เหลือแค่ฉัน ตาข้างห้อง และบีม
บีมกำลังอุ้มปลายฟ้า แต่ปลายฟ้าร้องไห้ไม่หยุด ยื่นแขนจะให้ฉันอุ้มให้ได้...
"เห็นไหม ขนาดแม่เขา เขายังไม่อยากอยู่ด้วยเลย" บีมบ่นเบา ๆ และทำหน้ามุ่ย...
"ก็บีมไม่ค่อยได้เลี้ยง จะคิดมากทำไม พี่ฝากนี่ให้แม่ด้วย... อ่ะ" ตาข้างห้องลุกขึ้นไปหยิบถุงยาซองสีน้ำตาลส่งให้บีม บีมรีบรับไว้ ก่อนจะส่งปลายฟ้าให้ฉัน
"ขอบคุณนะเธอที่ช่วยเลี้ยงปลายฟ้า ไว้เจอกันนะ บาย ๆ"
ฉันยิ้ม และโบกมือบ้ายบายบีม ปลายฟ้าก็ด้วย ปลายฟ้าติดฉันมาก กับพ่อเขาตอนนี้ เขาก็ไม่อยู่ด้วยแล้ว เอาแต่ร้องไห้...
"พรุ่งนี้ไปงานแต่งเป็นเพื่อนหน่อยสิ ไม่อยากขับรถแล้ว ท้องโต อึดอัดอ่ะ" ตาข้างห้องกรอกตามองบน
"อยากควงฉันว่างั้น แฟนเก่าเธอออกจะหล่อ ควงไปสิ ควงฉัน ฉันเก็บตังค์นะเว้ย"
"นี่! เขาขี้เมาจะตาย งานคราวก่อนก็เมาแอ๋เลย ไปเป็นเพื่อนแปปเดียวน่า!" เขาพยักหน้า แล้วเดินมาอุ้มปลายฟ้าไปจากฉัน ก่อนจะเข้าห้องตัวเอง
แล้ว... ยื่นหน้าออกมา...
"ก็ได้ ฉันจะตามไปทีหลังนะ ไปส่งปลายฟ้าไว้ที่แม่ฉันก่อน บางทีฉันอาจจะเมาแอ๋ ให้เธอขับรถให้ ก็เป็นได้! ฮ่า ๆ"
นี่ฉันคิดถูกใช่ไหมเนี่ย...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง