พัง นิยาย บท 38
ฉันตื่นมาช่วยงานแต่งน้ำหวานแต่เช้า... วันนี้ฉันได้ถือประตูเงินประตูทองคู่สายฝน ได้ซองมาเยอะพอสมควร แอบดีใจ
บรรยากาศในงาน อบอุ่นมาก อาจเป็นเพราะเจ้าบ่าวเป็นผู้ชายอบอุ่น ดูแล เจ้าสาวดีสุด ๆ พยุงเดิน จับมือไว้ไม่ห่างเลย...
ฉันช่วยงานจนรดน้ำสังข์ อวยพรบ่าวสาวเสร็จ อยู่ ๆ พี่ทีก็ขอตัวไปรับผล DNA ที่โรงพยาบาล...
แอบใจเต้นกับผล DNA เหมือนกันนะ...
"ท้องป่องแล้ว ฉันป่องกว่า" ณีเวียเดินมาจิ้มท้องฉัน ณีเวียท้องโตมากเหมือนคนใกล้คลอด มีลูกแฝดด้วยล่ะ ฉันไม่ได้เล่าเรื่อง ตรวจ DNA ปลายฟ้าให้ใครฟัง ฉันคิดว่าถ้าผลออกมาและเป็นลูกพี่ทีจริง ๆ ฉันค่อยบอก...
ถ้าไม่ใช่ ก็ปล่อยผ่านไป...
จะเย็นแล้ว... พี่ทีก็ยังไม่กลับมา หายไปนาน พี่เอสบอกว่าฝากพี่ทีซื้อของขวัญวันแต่งงานให้หมอนาย ฉันจึงไม่ได้ถามอะไรต่อ...
ฉันส่งโลเคชั่นให้ตาข้างห้องมารับ ก่อนที่เราจะไปงานเลี้ยงเย็นที่ตึกคุณเซ็นกัน... เพื่อนผู้ชายพี่ทีมองฉันแปลก ๆ คงสงสัยว่าฉันมากับใคร แต่พี่ทีหายไปไหนของเขา มันนานเกินไปแล้วนะ
หรือว่าผล... มันจะเป็นลูกเขาจริง ๆ
จนพิธีกรเชิญบ่าวสาวขึ้นไปพูด... ฉันยืนฟังก็ตื้นตันใจไปด้วย... มันซึ้งและอบอุ่นมาก ๆ น้ำหวานมีความสุขจนร้องไห้ออกมา... ยินดีด้วยนะ น้ำหวาน หมอนาย... และเด็ก ๆ ในท้องทั้งสามคน...
ฉันเห็นพี่ทีกำลังเดินถือขวดเหล้าเข้ามาในงาน... อะไรกันนี่เขาจะกินเหล้าเมาแอ๋อีกแล้วเหรอ... ไหนสายฝนว่าเขาหยุดแล้วไง... สุดท้ายก็เหมือนเดิม
เห้อ...
ฉันไม่สนใจรีบเดินไปยืนหน้าเวที เพราะตอนนี้น้ำหวานจะโยนช่อดอกไม้แล้ว
รอรับ!
‘ฟุบ~’ ได้อีกแล้ว ฉันยิ้มดีใจ หันไปยกโชว์เพื่อน ๆ
"น่าอายนะ รอบที่แล้วก็ได้ แต่ยังไม่มีผัว ฮ่า ๆ" สายฝนแซวฉันทันที ฉันได้แต่ผลักสายฝนจนเซ เพราะพิธีกรเรียกขึ้นไปบนเวทีแล้ว!
ตาข้างห้องโชว์นิ้วโป้งชมฉันใหญ่ และตอนนี้ฉันก็ได้มายืนตรงนี้แล้ว... บนเวที รู้สึก… อยากเป็นเจ้าสาวบ้างจัง
พี่ทียังถือขวดเหล้า และมองฉันอยู่...
พิธีกร: คุณเมย์ลิน ได้ข่าวว่างานที่แล้วก็ได้ดอกไม้หนิครับ แล้วงานนี้ได้เจ้าบ่าวหรือยังครับเนี่ย
ฉันมองพี่ทีกับตาข้างห้องสลับกัน… ก่อนจะตัดสินใจตอบไป...
ฉัน: ได้แล้วค่ะ ตรงนั้น ใกล้แต่งแล้วค่ะ
ฉันชี้ไปที่ตาข้างห้อง... และเห็นพี่ทีเดินล้วงกระเป๋าไปนั่งอีกมุม หน้าตาเขาไม่สบอารมณ์
ช่วยไม่ได้ เลือกจะกลับไปทำตัวเหมือนเดิมเอง
พิธีกร: ยินดีด้วยนะครับคุณเมย์ลิน
ฉัน: ขอบคุณค่ะ
(เสียงปรบมือดังลั่น) ฉันยิ้มให้ทุกคนและเดินลงไป... พี่ทีหายไปเลย สงสัยไปกินเหล้าแล้วล่ะ
แต่... ตาข้างห้องเดินมาจับไหล่ฉัน แถมยังบีบมันอีก... อะไรเนี่ย!
"ทำไมพูดแบบนั้นยัยผี เดี๋ยวฉันก็แต่งจริงซะหรอก!" ฉันเบะปากใส่เขา พยายามองหาพี่ที แต่ไม่เจอ
"นายเห็นพี่ทีไหม…" เขาส่ายหน้า
"ไม่ เธอประชดเขาเหรอ เล่นแรงนะ!" ฉันเม้นปากแน่น ใช่ฉันประชด...
"ก็ฉันอยากรู้ไง ว่าเขาจะทำยังไง จะไปกินเหล้าเมาแอ๋เหมือนเดิมไหม พร่ำบอกรักฉันเหมือนเดิมไหม... นายก็ช่วยฉันหน่อยแล้วกัน ฉันอยากพิสูจน์เขา"
ตาข้างห้อง ถอนหายใจเฮือกใหญ่
"สงสารเขาบ้าง แค่นี้เขาก็เปลี่ยนเยอะแล้วนะ ฉันอยู่ข้างห้องเขาทำไมฉันจะไม่รู้ว่าแต่ก่อนเขาเป็นยังไง..."
นายคงจะได้ยินเสียงสาว ๆ กรีดร้องทุกคืนสินะ... แต่ฉันไม่ถามหรอก ฉันอาย เพราะหนึ่งในนั้น มันมีฉันด้วย...
เมื่อทุกอย่างจบ... เราก็เริ่มปาร์ตี้เล็ก ๆ ณีเวียและสาว ๆ ทุกคนเดินเข้ามาหาฉัน... หน้าตาแต่ละคนเหมือนมีคำถามค้างคาใจ
"เมย์ แฟนใหม่เหรอ..." ณีเวียถามฉันเบา ๆ เบาแทบจะกระซิบ
"ป่าว ยืมตัวมา เพื่อนข้างห้องพี่ที ฮ่า ๆ ปกติทะเลาะกัน วันนี้ยอมร่วมมือ" พวกนั้นขมวดคิ้วสงสัย
"ร่วมมืออะไร?" น้ำหวานถาม งง ๆ ฉันจึงจับมือน้ำหวานขึ้นมา
"ทรมานพี่ที ให้เลิกเสือจนตาย" พวกนั้นมองหน้ากันทุกคน
แผนทดสอบความเสือ และความเป็นพ่อคน กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
ฉันไม่ใช่เมย์เจ้าน้ำตาคนเดิมอีกต่อไปแล้ว... ฉันจะพิสูจน์พ่อของลูกในท้อง ว่าเขาพร้อมไหม พร้อมที่จะดูแลฉัน พร้อมจะดูแลลูก เขาจะหยุดทุกอย่างจริง ๆ แล้วใช่ไหม?
"แน่ใจว่าทำได้" แตงโมถามเบา ๆ เรายืนหัวจะติดกันอยู่แล้ว เพราะกลัวคนอื่นได้ยิน
"แน่ ตอนนี้พี่ทีเหมือนแมวเลยล่ะ เราทรมานทีละนิด ทีละนิด... ยิ่งมีลูกพี่ทียิ่งคลั่ง ได้ข่าวว่าตอนนี้พี่ทีไม่ไปเที่ยวกลางคืน และควงสาวแล้ว... แต่รอดูต่อไปดีกว่า ว่าจะทำได้สักกี่น้ำ" ฉันยิ้มกริ่ม แต่สายตายังสอดส่องหาเขา... หายไปเลย ไปกอดขวดเหล้าแล้วแน่ ๆ
ฉันเริ่มง่วงมาก เลยขอตัวกลับ กับตาข้างห้องก่อน ฉันจะโทรบอกพี่ที เขาก็ไม่รับ เลยฝากแตงโมให้ไปบอกเขาแทน
ฉันนั่งรถไปรับปลายฟ้าที่บ้านตาข้างห้อง นั่งว่างๆฉันก็หยิบโทรศัพท์มาลงรูป และเลื่อนฟีดเฟซบุ๊กดู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พัง