พัง นิยาย บท 40

ฉันเดินออกมาจากบ้านด้วยหัวใจห่อเหี่ยว... กับพี่ที ฉันก็เผลอไปประกาศบอกชาวบ้าน ว่าจะแต่งงานกับตาข้างห้อง… เห้อ... ส่วนเรื่องพ่อตาข้างห้อง ครอบครัวฉันทำร้ายครอบครัวเขาสะขนาดนั้น… ฉันจะเริ่มบอกเขายังไงดี... ฉันควรเริ่มจากตรงไหนดี!

ฉันค่อย ๆ หย่นก้นนั่งที่บันไดหน้าบ้าน ยกมือสองข้างประสานกัน และเคาะหัวตัวเองเบา ๆ

เอาเรื่องไหนดีเมย์ลิน เรื่องไหนก่อน… เริ่มยังไง...

ตุบ ๆ โอ้ย… ฉันรีบเอามือกุมท้อง ฉันรู้สึกจุกมาก ทำไมถึงถีบแม่แบบนี้ล่ะคะ แม่จุกไปหมดแล้ว

น้อง... ชื่อลูก?

ฉันเงยหน้าขึ้นมาทันที ใช่! ฉันยังไม่คิดชื่อลูกเลยนี่หน่า ฉันตั้งชื่อให้เขาดีกว่า… เอาไว้เรียกเขา เวลาเขาซน ถีบท้องฉัน...

อื้ม พ่อชื่อที แม่ชื่อเมย์ลิน เอาชื่อนี้!

"ไทม์"

ไทม์… ลูกเป็นเวลาให้แม่พิสูจน์พ่อหน่อยนะ...

ตุบ ๆ อีกแล้ว ฉันจุกมาก... ฉันพยายามจับเสาประคองตัวเองลุก นั่งก็จุก ลุกก็จุก! ยืนก็จุก...!

"หนูเมย์ ไหวไม่ลูก เป็นอะไร?" คุณแม่รีบวิ่งออกมาประคองฉัน

ฉันหน้านิ่วคิ้วขมวด... ไทม์ถีบท้องฉันไม่หยุดจริง ๆ โกรธอะไรแม่เนี่ย…

"ไทม์ถีบท้องเมย์ ไม่หยุดเลยค่ะ... จุกค่ะ เห้อ" คุณแม่ยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะลูบท้องฉันช้า ๆ

"ชื่อไทม์เหรอ น่ารักจัง เหมือนตาที ตอนเด็ก ๆ เลย ช่วงห้าหกเดือนถีบท้องแม่หนักมาก... เอ้าตาที! กลับเร็วจัง..." ฉันรีบหันไปดูข้างหลังทันที...

พี่ทีจริง ๆ ด้วย

"เมย์เป็นอะไร" พี่ทีรีบก้าวยาว ๆ มาพยุงฉันไว้ ก่อนที่คุณแม่จะปล่อยฉัน และรีบเข้าบ้าน

"ไทม์ดิ้นแรงมากค่ะ... ถีบท้องไม่หยุดเลย" พี่ทีขมวดคิ้วทันที

"ไทม์?"

"ค่ะ ลูกชื่อไทม์" เขายิ้มออกมา ก่อนจะลูบท้องฉัน...

"ไทม์... อย่าถีบแม่แรงสิลูก" ฟังที่ไหน ไม่ฟังใครเลย ถีบอีกแล้ว!

ตุบ ๆ เมื่อไทม์ดิ้นอีกครั้ง ฉันก็เผลอมองหน้าเขา แล้วยิ้มออกมา พอเขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันเท่านั้นล่ะ

ฉันรีบหุบยิ้มทันที...

"เอ่อ... ไปส่งเมย์หน่อยค่ะ" เขาพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเดินพยุงฉัน และเปิดประตูรถให้ฉันเข้าไปนั่ง

ในรถ... พี่ทีไม่คุยกับฉันสักคำ... เขาจ้องแต่ถนน ขับรถของเขาไป... นี่ฉันต้องง้อเหรอ?

"พี่ที ผล DNA ปลายฟ้าอ่ะค่ะ คือว่า... ปลายฟ้า ไม่ใช่ลูกพี่ทีนะคะ" พี่ทีพยักหน้า ไม่ดีใจ ไม่ตกใจ!

"อื้ม พี่รู้อยู่แล้ว... พี่มั่นใจในตัวเอง" เมื่อพูดจบ เขาก็เอื้อมมือมาลูบท้องฉันทันที

แต่ไทม์ในท้องเมย์ลินคนนี้... ลูกชายพี่ที 100%

"ไม่โกรธเมย์เหรอคะ... เมื่อคืน..." เขานิ่งสักพัก... ก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ

"เมย์... เลือกแล้วหนิ" เขาพูดแต่ไม่ยอมมองหน้าฉัน แถมยังชักมือที่ลูบท้องฉันกลับ... แล้วหันไปมองถนน

"เมย์ไม่ได้เลือกค่ะ" เขาขมวดคิ้วสงสัย...

"ไม่ได้เลือก? หมายความว่าไง?" ฉันถอนหายใจและ หันออกไปมองนอกหน้าต่าง

มันพูดไม่ออกยังไงไม่รู้...

"เมย์ไม่ได้เลือกบอสเป็นเจ้าบ่าวสะหน่อย"

พี่ทีตบไฟเลี้ยวจอดรถข้างถนนทันที...

"จริงเหรอ! เห้ออออ" เขายิ้มกว้าง... ก่อนจะเอนตัวพิงเบาะรถ แล้วถอนหายใจออกมาดัง ๆ

เหมือนกำลังโล่งอก ยังไงอย่างงั้น...

เท่านั้นไม่พอ... เขายังส่งนิ้วยาว ๆ ของเขา มาบีบแก้มฉันอีก

อย่าบีบตอนนี้ได้ไหมพี่ที... หน้าเมย์ร้อนไปหมดแล้ว!

"แต่... เมย์ไม่ได้เลือกพี่ทีเป็นเจ้าบ่าวเมย์นะคะ... อย่าเข้าใจผิด ตัวเลือกเมย์เยอะเหมือนกัน ยังมีอีกหลายคน" เขาดึงมือกลับทันที...

ที่จริงมันก็มีแค่เขาคนเดียวนั่นล่ะ... ฉันก็พูดไปงั้น ๆ ทั้งชีวิตฉัน ฉันรักแค่เขาคนเดียวนี่น่า... เห้อ ฉันจะเอาตัวเลือกที่ไหนมาอีกล่ะ

"ใครอีก?" พี่ทีถามเสียงเรียบ ๆ ก่อนจะออกรถอีกครั้ง

"ถามทำไมคะ" ฉันขมวดคิ้วและหันไปถามเขา หึ... น่าหมั่นไส้ชะมัด

"พี่จะเอาลูกปืนไปกรอกปากมัน" ฉันเผยยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก แหม ไทม์ดูพ่อสิ... ทำตัวเป็นมาเฟียไปได้...

"กรอกปากไม่หมดหรอกค่ะ หลายคน เมย์มีตังค์ เมย์จะไปซื้อกินเอา" พี่ทีหันควับมาหาฉันทันที ดวงตาคม ๆ คู่นั้นมองฉันตกใจ นึกไม่ถึงล่ะสิ!

ฉันตลกเขาตอนนี้ชะมัด…!

‘ตุบ~’ ไทม์ถีบอีกแล้ว! ฉันรีบคว้ามือพี่ที มาจับทันที

‘ตุบ ๆ’ เริ่มแสดงพลังให้พ่อเห็นเลย ทีน้อย

"ฮะ ๆ ดิ้นเก่งจังตัวแสบของพ่อ" เขาขับรถไปลูบท้องฉันไป แถมยังยิ้มไม่หุบ...

มือหนายังวน ๆ ลูบท้องฉันอยู่แบบนั้น แถมเขาขับรถไป ตามองถนนไป ลูบไปเรื่อย ๆ

จน...

หมับ... เห้ย!

ฉันก้มลงไปมองทันที... นม! ฉัน! พี่ทีขมวดคิ้วนิดหน่อยก่อนจะค่อย ๆ หันมาดู

"เห้ย! โทษทีนะ" เขารีบดึงมือกลับทันที สาบานเถอะว่าไม่ได้ตั้งใจ!

"เนียนนะคะ อยากจับก็บอกมาเถอะ..." เขาส่ายหน้า ก่อนจะอมยิ้มเบา ๆ หน้าคมกำลังแดงระเรื่อ…

"ไม่ค่อยอยากจับนมแม่ลูกอ่อนเท่าไหร่…" ฉันตีแขนพี่ที จนดัง เพียะ!

"ใช่สิ! นมเมย์ไม่เหมือนนมสาว ๆ ขึ้นใหม่ สด ๆ ซิง ๆ ตึง ๆ นิคะ พี่ทีกินจะมันเป็นร้อยรอบแล้ว คงจะเบื่อแล้วล่ะ" เขาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัวฉัน…

"ต้องลองกินอีกรอบจะได้รู้ว่าเบื่อรึยัง..." ฉันรีบเอามือปิดหน้าอก และหันหน้าหนีทันที

"เห้อออ พอแล้วเมย์... เดี๋ยวพี่ก็พาเมย์แวะม่านรูดหรอก" งานถนัดของเขาเลยแหละ เอะอะแวะม่านรูด…

"อดยากเหรอคะ เหอะ ๆ" เขาพยักเบา ๆ

"อดมาเดือนนึงแล้ว..." เขาหันมามองหน้าฉันทันที ฉันจึงรีบหันหนี... เดือนนึง...พอห่างจากฉัน เขาก็ไม่ได้กินใครเลยเหรอเนี่ย...

เป็นไปได้เหรอ...!

"งั้นก็อดต่อไป... ใช้บริการน้องอุ้งต่อไป" พี่ทีขมวดคิ้วแล้วหัวเราะออกมา

"ฮ่า ๆ ใช้ยังไง ใช้ไม่เป็น" แหม! ฉันหลับตาปี๋ ขนลุกซู่ เรื่องที่คุยกันตอนนี้มันจะเกินสิบแปดบวกแล้ว มันกำลังจะเป็นยี่สิบบวกแล้ว

"ใช้ไม่เป็นก็... อดค่ะ" เขาหัวเราะ ก่อนจะเอามือที่ลูบหัวฉัน ไปจับพวงมาลัยขับรถต่อ...