พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 1

ตอนที่ 1 บังคับแต่งงาน

“ข้าถามเจ้าอีกคำนึง ตกลงเจ้าจะแต่งหรือไม่แต่ง!” เสียงผู้ชายที่เยือกเย็นดังลั่นข้างหูเสี้ยหลีโม่ นางค่อยๆลืมตาขึ้น ในสายตา เป็นชายหนุ่มรูปงามแต่มีใบหน้าที่ป่าเถื่อน

บนร่างกายมีความเจ็บปวดที่เหมือนมีเข็มแหลมแทงเข้าไป คอโดนคนต่อหน้าบีบไว้อย่างแรง ตรงอกทรมานเหมือนกับจะระเบิดยังไงอย่างงั้น

ดวงตานางขยับ เกิดอะไรขึ้น?นางตายแล้วไม่ใช่หรือไง?นางจำได้ว่าตนเองโดนเบื้องบนหักหลัง ร่างกายโดนยิงไปห้านัด ตายไปแล้วนี่

ทันใดนั้นมีความทรงจำบางส่วนไหลเข้าในสมอง ไม่ใช่ความทรงจำสำหรับนาง

หลีโม่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ใบหน้าก็โดนตบไปอย่างแรงทีนึง ตบจนทำให้นางเวียนหัว มึนงงไปหมด

เงยหน้าขึ้น ความโมโหที่เผาไหม้ในดวงตา ความทรงจำที่หลงเหลือในสมองบอกกับนาง เมื่อกี้เจ้าของเดิมโดนไม้ทุบตีจนวิญญาณกลับคืนสวรรค์ นางถึงได้ข้ามมิติฟื้นคืนชีพบนร่างกายของเจ้าของเดิม

“ตอบข้ามา เจ้าจะแต่งงานกับอ๋องเหลียงหรือไม่?”

เป็นคำถามที่น่าโมโหอีกแล้ว พร้อมกับเสียงตบหน้าที่รุนแรง ผู้ที่ตบนาง คือซือถูเย่องค์รัชทายาทปัจจุบัน

เงากายที่มีแสงสีเขียวพุ่งเข้ามา ดึงซือถูเย่ออกมา ร้องไห้และกล่าว “องค์ชาย อย่าให้พี่สาวลำบากใจเลย ถึงแม้วันนั้นท่านพ่อจะเมาเหล้า แต่ก็ตอบตกลงไปยกข้าให้แต่งงานกับอ๋องเหลียงแล้ว ให้พี่สาวแต่งงานแทนนางคงจะลำบากใจ อีกอย่าง ในใจพี่สาวก็แอบชอบองค์ชายท่านมาตลอด ท่านบีบบังคับนางเช่นนี้ มิเท่ากับบีบบังคับให้นางตายเลยหรือ?” คนมาดอกแพร์พาฝน ลักษณะท่าทีที่อ่อนโยนเช่นนี้ ซึ่งเป็นน้องสาวรองของเสี้ยหลีโม่นามว่าเสี้ยโล่เย่ว

ซือถูเย่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ เป็นห่วงอย่างยิ่ง รีบปล่อยหลีโม่ทันที

อากาศรีบกลับคืนกลางทรวงอกของหลีโม่ นางสูบลมหายใจเข้าเต็มปาก กระจายไล่กลิ่นอายความตายออกไป

หลีโม่ลุกยืนขึ้นอย่างสะบักสะบอม แต่ความเจ็บปวดบนร่างกายทำให้นางสูบลมเย็นกลับเข้าทีนึง ยืนทรงตัวไม่อยู่ สองขาอ่อนแรงลงแล้วล้มลงกับพื้นอีก ความทรงจำที่หลงเหลือในสมองกับการสนทนาของสองคนนี้ทำให้นางตัดสินใจชัดเจนทันทีกับเหตุการณ์ตรงหน้า

ท่านพ่อของเจ้าของเดิม เป็นมหาเสนาบดีปัจจุบัน หนึ่งเดือนก่อนร่วมดื่มเหล้ากับอ๋องเหลียง หนึ่งเดือนก่อนร่วมดื่มเหล้ากับอ๋องเหลียง ในขนาดที่เมาเหล้าได้ตอบตกลงคำขอของอ๋องเหลี่ยงแต่งงานกับเสี้ยโล่เย่ว

หลังหายเมาเฉิงเสี้ยงเสียใจอย่างยิ่ง ปกติเขาจะโปรดปรานเสี้ยโล่เย่วลูกสาวของตนกับภรรยารองคุณนายหลินหลงมากที่สุด จะยอมยกนางให้แต่งงานกับอ๋องเหลียงที่ป่าเถื่อนเช่นนี้จริงๆได้อย่างไร?

เสี้ยโล่เย่วก็ร้องไห้โวยวายไม่ยอมแต่ง เป็นเพราะ นางกับองค์รัชทายาทมีใจรักใคร่ต่อกันแต่เนิ่น นางคือผู้ที่จะเป็นพระชายาในองค์รัชทายาท

เฉิงเสี้ยงจำใจ จึงบีบบังคับลูกสาวเอกเสี้ยหลีโม่แต่งงานกับอ๋องเหลียงแทน

แม้เสี้ยหลีโม่จะเป็นลูกสาวเอก แต่ในบ้านเฉิงเสี้ยงกลับไม่เคยได้รับเกียรติแบบลูกสาวเอกมาก่อน ท่านแม่ของนางก็ยังถูกมหาเสนาบดีทอดทิ้ง

เจ้าของเดินเสี้ยหลีโม่ไม่ตกลงการแต่งงานนี้แน่นอนอยู่แล้ว เสี้ยโล่เย่วเลยร้องขอกับองค์รัชทายาทซือถูเย่

เรื่องที่เกิดขึ้นในสวนเมื่อกี้นี้ ค่อยๆไหลเข้าในสมองของหลีโม่ ซือถูเย่ไม่เพียงแค่ร่วมกับคนบ้านเฉิงเสี้ยงบีบบังคับให้นางแต่งงานกับอ๋องเหลียง แล้วยังใช้วิธีลงโทษนาง นางสาวมารถได้ยินเสียงอ้อนวอนของเสี้ยหลีโม่เจ้าของเดิมก่อนตายและเลือดที่กระจายก่อนนางจะตายไป

เสี้ยหลีโม่ความโมโหพุ่งขึ้น ซือถูเย่จึงมองนางด้วยความดูถูกเหยียบหยาม ทีบขาข้างนึงมา “อย่างเจ้านี้เหรอจะเหมาะสมที่จะชื่นชอบข้า?ถุ้ย สภาพอย่างเจ้าเช่นนี้ ถึงจะยกให้เป็นชายารองของข้า ข้าก็ไม่เอาเจ้าหรอก ”

เสี้ยหลีโม่โดนลงโทษแต่แรกแล้ว ถีบครั้งนี้ยิ่งไม่อ่อนข้อเลยสักนิด ถีบจนนางสำลักเลือดออกมาเลยทีเดียว นางกำมือทั้งสองไว้ สายตาโมโหโกรธาแค้นยิ่งเพิ่มพูนขึ้น

นางลองลุกขึ้นยืน แต่ อาการบาดเจ็บบนร่างกายสาหัสมาก แม้กระทั่งขยับเล็กน้อย ร่างกายก็เจ็บปวดอย่างยิ่ง