พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 871

บทที่871 คลื่นใต้น้ำ

หลังจากที่ใต้เท้าซุนรับคำสั่งและจากไป ฮ่องเต้ก็มองไปที่ลู่กงกง

“ เจ้าอยู่ข้างกายข้า มานานที่สุด ในใจข้าคิดอะไรเจ้ารู้หรือไม่?”

ลู่กงกงพูด “ทาสไม่กล้าเดาพระประสงค์ของฮ่องเต้”

“ พูดเถอะ ข้าอนุญาตให้เจ้าพูด” ฮ่องเต้กระชับเสื้อคลุมเล็กน้อย แล้วหันไปด้านข้างของเสาแกะสลักรูปมังกร

ลู่กงกงครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ฮ่องเต้คิดจะใช้พิษท่งหมิงกำจัดท่านอ๋อง?”

“ ความคิดของข้าเดาไม่ยากเลยสักนิด เจ้าก็สามารถเดาได้ ไอ้เจ็ดก็สามารถเดาได้ เจ้าคิดว่าเขาจะซ่อนเจ้าแปดไว้ที่ใด?”

ลู่กงกงใจสั่น “เรื่องนี้....... ทาสเดาไม่ได้จริงๆ”

“เป็นเรื่องที่เดายาก” ฮ่องเต้พูดด้วยน้ำเสียงเอ้อระเหยอย่างสบายใจ “แต่ว่า ใครบางคนที่อยู่รอบตัวเขารู้ เจ้าคิดว่าใครที่รู้?”

“เรื่องนี้...... ทาสก็ไม่รู้เหมือนกัน” หน้าผากของลู่กงกงมีเหงื่อเม็ดเล็กๆไหลออกมา นี่ยังคงเป็นฤดูใบไม้ผลิซึ่งยังมีอากาศเย็นอยู่เล็กน้อย แต่เขากลับรู้สึกอึดอัด

ฮ่องเต้เบะปาก “เจ้าไม่รู้? ผู้ที่ใกล้ชิดกับอ๋องซื่อเจิ้งและทำให้เขาไว้วางใจมีไม่กี่คนหรอก ซูชิงออกจากเมืองหลวงแล้ว มีเพียงเซียวโธ่ จื่นเฉิงและเซียวเซียว3คนนี้ เซียวเซียวไม่น่าทำเรื่องแบบนี้ ถ้าเช่นนั้นก็มีเพียงจื่นเฉิงและเซียวโธ่”

“ฮ่องเต้ การวิเคราะห์ของท่านมีเหตุผล” ลู่กงกงใจสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ

“อืม เจ้าลองไปเจรจา ดูสิว่าสามารถงัดอะไรออกมาจากปากของเซียวโธ่ได้หรือไม่”

ลู่กงกงคุกเข่า “ฮ่องเต้ ความคิดของท่าน ทาสสามารถเข้าใจได้ แต่ว่าท่านไม่ใช่ให้บรรดาใต้เท้าร่วมมือปกครองกับอ๋องซื่อเจิ้งหรือ? เรื่องนี้ทาสเกรงว่าจะทำให้พระชายาขุ่นเคือง อาการป่วยของท่าน......”

ฮ่องเต้หัวเราะพลางชำเลืองมองลู่กงกง “เจ้ากังวลอะไร? เพียงแค่ให้เจ้าไปสอบถาม มีสิ่งของอยู่บนมือ ดีกว่าไม่มีอะไรเลยไม่ใช่รึ?”

ลู่กงกงกัดฟันพูด “แต่ว่า ฮ่องเต้ชื่นชมกับนโยบายที่ท่านอ๋องนำเสนอ......”

“เจ้าเคยเห็นใช่หรือไม่?” ฮ่องเต้พูดแทรกเขาขึ้นมา

“ทาสเคยได้ยินท่านพูดไม่กี่ครั้ง”

“เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

ลู่กงกงลังเล “ทาสคิดว่าไม่เลว”

ฮ่องเต้หัวเราเยาะ “ไม่ใช่ไม่เลว แต่มันดีมาก ดีกว่าความคิดของข้ามาก”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้” ลู่กงกงเงยหน้าขึ้นด้วยความสับสน “เหตุใดฮ่องเต้จึงยังสงสัยอ๋องซื่อเจิ้ง? เขาตัดสินใจคืนอำนาจให้ท่านทั้งหมดไม่ใช่รึ?”

สายตาของฮ่องเต้มองผ่านเขาไปที่ไม้ชิงชันที่อยู่ด้านหลังของเขาอย่างเงียบๆ “ข้านึกถึงคำที่เสด็จพ่อเคยพูด เขาบอกว่าไอ้เจ็ดเก่งกาจในการปกครองประเทศ เหมาะสมที่จะเป็นฮ่องเต้ ในตอนนั้นที่ข้าได้ยินก็รู้สึกชื่นใจ เพราะต่อให้เขามีความสามารถมากแค่ไหน เขาก็เป็นได้เพียงขุนนางของข้าเท่านั้น”

ลู่กงกงพูดอย่างกังวล “ฮ่องเต้ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม”

สายตาของฮ่องเต้เลื่อนกลับมาที่เขา แล้วส่ายหน้าช้าๆ “ไม่เหมือนเดิม เขาพูดถูก ข้าเองที่เปลี่ยนไป ข้าไม่สามารถรักษาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ แม้เขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ก็ตาม”

ลู่กงกงพูดต่ออย่างไม่เต็มใจ “ฮ่องเต้ ท่านอ๋องบอกว่าต้องการจะไปแคว้นหนาน เหตุใดท่านจึงไม่ทำให้เขาสมปรารถนา?”

“ในบรรดาองค์ชายมีใครสามารถเทียบอ๋องซื่อเจิ้งได้?” ฮ่องเต้ถามเขา

“เจ้าไปครั้งนี้ตั้ง3เดือน” มามาพูดด้วยรอยยิ้ม “หากเจ้ามาช้ากว่านี้ พระชายาคงคลอดแล้ว”

“ตอนที่ข้าไม่อยู่ทุกอย่างราบรื่นดีหรือไม่?” หลิงลี่ถาม

หลีโม่ยิ้ม “ ดีมาก เจ้าวางแผนไว้หมดแล้วจะเกิดเรื่องได้อย่างไร?”

นางทำปากให้สัญญาณเพื่อให้มามาออกไป จากนั้นจึงจับมือของหลิงลี่แล้วถามว่า “บอกข้าได้หรือไม่ว่าที่ฉื้อโจวเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

หลิงลี่ถอนหายใจเบาๆ “ไม่มีอะไรหรอก แค่เอาสิ่งที่สูญเสียไปกลับคืนมาทั้งหมดก็เท่านั้น”

“ข้ารู้ว่าเจ้าเมืองและภรรยาของฉื้อโจวเสียชีวิตแล้ว ที่ข้าถามคือเจ้ากับซูชิง” หลีโม่ยิ้ม

หลิงลี่อายจนหน้าแดง “ไม่มีอะไร เขาบอกว่าเขาต้องรักษาสัญญา ในเมื่อข้ากับเขาต้องหมั้นกันก็ควรจะทำให้เสร็จสิ้น”

“อ๋อ!” หลีโม่ยิ้ม “ เป็นคนที่รักษาคำพูดจริงๆ”

“เขาเป็น”

“ข้าหมายถึงเจ้า” หลีโม่พูดหยอกเย้า

หลิงลี่หันมาแล้วพูดด้วยความโกรธ “ข้าหลิงลี่ แม้จะไม่ได้บอกว่าเป็นคนที่ใจกว้างและตรงไปตรงมา แต่ก็ไม่อยากให้ใครพูดถึงจุดอ่อน และบอกว่าข้าไม่รักษาคำพูด”

“ใช่ หลิงลี่คือหญิงสาวที่รักษาคำพูดที่สุด” หลีโม่มีความสุขมากจริงๆ เพราะก่อนหน้าที่หลิงลี่จะกลับมา อ๋องเหลียงได้ส่งจดหมายมาบอกว่าฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงชอบเขามาก และการแต่งงานกำลังจะถูกตัดสิน

เพียงแค่ทุกอย่างราบรื่น หลีโม่กลับรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา