พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 870

บทที่870 ค้นหาอ๋องหนานหวยพบหรือไม่

อ๋องเหลียงหน้าตาสลดลงในทันใดนี่เป็นเรื่องที่เขาคาดไม่ถึงจริงๆ

จิตใจของเค้าเริ่มว้าวุ่น พลาง หันมองไปที่หลีโม่และซือถูเย้น ยังตึงเครียด “ทำอย่างไรดี?”

หลีโม่ รู้ได้ในทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของอ๋องเหลียง ในใจรู้สึกไม่ดีเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆว่า “พวกเรากลับกันก่อนเถอะ”

ทุกคนเดินกลับจวนอ๋องอย่างหงอยเหงาเศร้าซึม

เมื่อถึงจวนอ๋อง อ๋องอานชินจึงพูดสถานการณ์โดยละเอียดว่าตอนนี้ฮ่องเต้มีอายุมากแล้ว อีกทั้งยังร่างกายไม่แข็งแรงกลัวว่าจะอยู่ได้อีกไม่นานจึงอยากให้องค์หญิงอี้เอ๋อร์อยู่ข้างๆเขาอีก1-2ปี และเขาก็รู้สึกว่า ถึงแม้ซ่งรุ่ยหยางจะพูดว่าอ๋องเหลียงเป็นคนดีเพียงใด แต่เขากลับไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ดังนั้น สิ่งที่เขาสื่อสารมาคือหากอ๋องเหลียงมีจิตใจต้องการที่จะแต่งงานกับองค์หญิงจริงๆ ดีที่สุดคือไปแคว้นต้าเหลียงด้วยตนเอง

พูดตามตรงก็คือฮ่องเต้ต้องการเลือกสามีให้หลานสาวด้วยตัวเอง

เมื่ออ๋องเหลียงได้ฟังอ๋องอานชิน เขาก็มองซือถูเย้นอย่างกระตือรือร้น

ซือถูเย้นเงียบมาตลอด อันที่จริงนี่ก็ทำให้เขาค่อนข้างประหลาดใจ อีกทั้งเขามีเหตุผลอะไรทำไมจึงกระตือรือร้นที่จะแต่งงานครั้งนี้

เฮ่าเอ๋อสนิทกับเขาตั้งแต่ไหนแต่ไร ฮ่องเต้กุมอำนาจ หลังจากหายป่วยและจำเป็นต้องกดขี่อ๋องเหลียง และสร้างความลำบากใจให้กับเขา มีเพียงเขาเท่านั้นที่จะเป็นราชบุตรเขยของแคว้นต้าเหลียง ฮ่องเต้จึงจะเห็นแก่ราชวงศ์ของตระกูลส้งบ้าง และไม่กล้าทำไม่ดีกับเขามากจนเกินไป

ในภายภาคหน้าหากงานแต่งงานไม่สำเร็จเขาและหลีโม่เลี่ยงที่จะไปแคว้นหนาน เฮ่าเอ๋อ คงไม่สามารถดำเนินชีวิตได้ในเมืองหลวง

“เสด็จอา เจ้าต้องมีวิธี” อ๋องเหลียง ร้อนใจมาก ราวกับ มดที่อยู่ในกระทะ เขาตั้งหน้าตั้งตารออ๋องอานชินนำข่าวดีมาแต่กลับเป็นข่าวเช่นนี้ มิน่าล่ะในจดหมายอี้เอ๋อร์จึงไม่พูดถึงเรื่องงานแต่งงานพูดแต่เพียงเรื่องทั่วไปเท่านั้น

ซือถูเย้นครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอาแบบนี้ เจ้าไปแคว้นต้าเหลียงด้วยตัวเองและใช้ความจริงใจทำให้ฮ่องเต้ซาบซึ้ง

อ๋องอานชินพูด “ มีเจ้าบ่าวที่ไหนไปขอแต่งงานด้วยตัวเอง? ถ้าเจ้าสามรู้เขาต้องมายับยั้งแน่นอน”

ซือถูเย้นพูด “อย่าให้พี่สามรู้ก็พอ”

อ๋องอานชินพยักหน้า “อืม ก็ดี ก็ต้องช่วงชิงด้วยตัวเอง เดิมทีข้าจะปล่อยตามยถากรรม หากรู้วิธีช่วงชิงตั้งแต่แรกก็คงไม่...... ไม่เป็นไรตอนนี้ก็ดีแล้ว”

ก่อนจะออกรบ ก็ควรจะไปเจรจาเรื่องการแต่งงานจะได้ไม่ถูกเสี้ยห้วยจุนแย่งไปเสียก่อน

การตัดสินใจเรื่องที่จะไปแคว้นเหลียง สิ้นสุดลง หัวใจของอ๋องเหลียงก็บินไปแคว้นต้าเหลียงแล้ว เขาจึงรีบกลับไปเก็บของทันที

หลังจากที่อ๋องเหลียงจากไป หลีโม่จึงถามอ๋องอานชินด้วยความหนักใจ “ตอนนี้ทุกคนต่างก็รู้ว่าเจ้าไปแคว้นต้าเหลียง เพื่อเจรจาเรื่องการแต่งงาน แล้วเจ้าจะอธิบายอย่างไร?”

อ๋องอานชินคิดไม่ตก “ เมื่อกลับ เมืองหลวงก็คิดถึงปัญหานี้มาโดยตลอดไม่สามารถบอกว่าเขาไม่เห็นด้วย? เดิมทีการไปเจรจาเรื่องการแต่งงานในครั้งนี้มีขุนนางชั้นใหญ่หลายคนคัดค้าน ผลที่ได้คือเจรจาไม่สำเร็จแล้วข้ากับเฮ่าเอ๋อจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

ซือถูเย้นครุ่นคิดอีกครั้งแล้วพูดว่า “ พรุ่งนี้เช้าข้าจะไปบอกด้วยตนเองว่าฮ่องเต้แคว้นต้าเหลียงตกลงเรื่องงานแต่งงานแล้ว แต่ฮ่องเต้ต้องการพบเฮ่าเอ๋อและให้เฮ่าเอ๋อไปหา”

“อืม แบบนี้ก็ได้ในเมื่อเรื่องการแต่งงานเจรจาสำเร็จแล้ว เฮ่าเอ๋อ ก็มีเหตุผลที่จะไป เจ้าสามก็คงจะไม่ว่าอะไร” อ๋องอานชินพยักหน้า

ปัญหาบางส่วนได้แก้ไขอย่างราบรื่น ส่วนต่อไปก็ขึ้นอยู่กับการแสดงออกหรือการแสดงละครของอ๋องเหลียงที่แคว้นต้าเหลียง

ซือถูจิ้งเรียกโหรวเหยา หลิ่วหลิ่ว ฮวนซี หมันเอ๋อร์ รวมพลอย่างเร่งด่วนที่ตำหนักองค์หญิงเพื่อร่วมกันหารือแผนการใหญ่ ซึ่งจำเป็นต้องจับองค์หญิงอี้เอ๋อมาให้ได้

อ๋องเหลียงผู้เกี่ยวข้องอยู่ที่นั่นแล้ว และเชื่อฟังคำแนะนำของคนที่มีความรักราบรื่นอย่างเคารพจริงใจ

มีการแสดงความคิดเห็นอย่างกระตือรือร้น ตั้งแต่การชี้แจงอย่างจริงจังจนไปถึงการพาลเอะอะโวยวาย ล้วนมอบให้อ๋องเหลียง อย่างไรก็ตามหากไม่บรรลุเป้าหมายเขาก็จะไม่ยอมแพ้

หลังจากที่อ๋องเหลียงได้รับแผนการที่ดี ในวันรุ่งขึ้นด้วยความรอคอยของทุกคนจึงออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่

หลังจากที่ฮ่องเต้เห็นนโยบายของซือถูเย้น เขาก็เงียบมาโดยตลอด ความเงียบนี้ปรากฏให้เห็นเมื่อหลีโม่ เข้าวังเพื่อทำการฝังเข็ม นอกจากถามไถ่อาการ เขาก็ไม่พูดอะไรอีกเพียงแค่ให้ความร่วมมือกับการรักษาเท่านั้น