พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 100

ตอนที่ 100 ก่อนทำสังคราม

ฮองเฮาโมโหกับเรื่องนี้อย่างมาก“ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ไปกินหัวใจหมีใหญ่มาหรือถึงได้ใจกล้ายิ่งนัก？แล้วยังกล้าข่มขู่ข้าอย่างนั้นหรือ？เสี้ยหลี่โม่นางเป็นอะไรได้？ข้าไม่สามารถที่จะให้ตำแหน่งชายาองค์รัชทายาทกับนางได้”

เหลียงไถ้ฝู้เห็นใบหน้าที่ฉุนเฉียวของนางจึงพูดขึ้น：“เจ้าจะโวยวายไปทำไม？เสี้ยห้วยจุนที่เป็นฮูหยินเจ้าก็ต้องได้รั้งนางเอาไว้ ชายาจะเป็นใครก็ดีทั้งนั้น ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย สิง่ที่สำคัญคือสามารถที่จะช่วยหนุนองค์รัชทายาทได้ ”

“ท่านพ่อไม่รู้ว่าแม่ของเสี้ยโลว่เยว่นางเป็นคนยังไง”พอนางนึกถึงหน้าของหลิงหลงฮูหยินนางก็รู้สึกรังเกียจแล้ว แล้วยังต้องให้ลูกชายแต่งงานกับลูกของนางแบบนี้ ยังไงนางก็ไม่มีทางยินยอม

เหลียงไถ้ฝู้พูดตำหนิเบาๆ：“ฮองเฮามองแคบแบบนี้จะสามารถทำการใหญ่ได้อย่างไร？”

ที่จริงนางเองก็รู้ดีว่าตอนนี้การสนับสนุนจากเสี้ยเฉิงเสี้ยงนั้นก็ไม่น้อยเลย แต่นางก็เพียงแค่โมโห กับเสี้ยห้วยจุนหญิงผู้นี้เท่านั้นเอง

นางดื่มชาลงไปเลยทำให้ใจเย็นลงบ้าง ถ้าตอนนี้ไม่รั้งเสี้ยเฉิงเสี้ยงมาอยู่ด้วย แล้วองค์หนานหวยลงมือก่อน พอถึงตอนนั้น ถึงจะได้การสนับสนุนจากเสี้ยเฉิงเสี้ยงยังไง แต่อ๋องหนานหวยก็มีสิทธิ์์จะชนะมากกว่านาง

นางพยายามสงบอารมณ์โกรธแล้วพูดขึ้น：“ท่านพ่อ ไปบอกเสี้ยห้วยจุน ข้าจะให้เขาออกรับสั่งให้พระราชทานการหมั้นหมาย”

“เพียงแต่ถ้าพูดอย่างเดียวจะไม่ได้ นางไม่น่าจะเชื่อ”เหลียงไถ้ฝู้พูดขึ้น

“ท่านทำแค่ไปคุยกับเขา คำพูดของข้าไม่มีวันกลับคำ ถ้าเขาไม่เชื่องั้นก็ไม่เป็นไร”ฮองเฮามองเหลียงไถ้ฝู้“บางครั้งการรับมือกับคนพวกนี้ ไม่ต้องทำอะไรมากก็ได้ แค่เอาฐานะคอยกดพวกเขาเอาไว้ก็พอ”

เหลียงไถ้ฝู้ถอนหายใจออกมาทีนึง“ลูกรัก แผนการยึดอำนาจนี้ ไม่ใช่จะบอกว่าสามารถใช้ฐานะของเจ้ามากดดันก็ได้นะ ถ้าไม่มีผลประโยชน์ ใครจะไปช่วยเหลือเจ้า？เจ้าต้องรู้ถ้าครั้งนี้เราแพ้พ่าย ก็หมายถึงชีวิตของเราทั้งตระกูลต้องมาจบลง เขาก็แค่ต้องการตำแหน่งชายาก็เท่านั้น ให้เขาไปก็แค่นั้น ถ้าไม่ยอมให้อะไรเขา จะสามารถดึงคนที่มีอำนาจมากอย่างเขามาร่วมได้อย่างไร？เจ้าคิดว่าตลอดเวลาหลายปีมานี้ข้าเอาแต่ใช้ตำแหน่งองค์รัชทายาทคอยกดขี่พวกขุนนางเอาไว้อย่างนั้นหรือ？เจ้าเข้าใจผิดแล้ว เจ้าไม่รู้ว่าพ่อต้องเสียไปเท่าไหร่ในการซื้อใจพวกเขา”

ฮองเฮาพูดขึ้นมาอย่างซาบซึ้ง：“ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าเพื่อรัชทายาทนั้นท่านต้องยอมเสียอะไรไปบ้าง ท่านทุกข์ใจจนแก่ตัว ตลอดหลายปีมานี้ท่านต้องใช้ความพยายามอย่างมาก กว่าเขาจะสามารถมาได้ ถ้าหากว่าไม่มีท่าน เกรงว่าเขาก็คงถูกขุนนางพวกนั้นใช้งานอย่างหนักไปแล้ว”

เหลียงไถ้ฝู้มองหน้านางด้วยดวงตาอึมครึม“เจ้าสามารถรับรู้ความลำบากของข้าก็ดีแล้ว รับสั่งนี้เจ้าคิดว่าจะทำอย่างไรเถอะ”

ฮองเฮาพูดขึ้น：“ไม่ต้องแล้ว ตราหงส์อยู่กับข้าที่นี่ เรื่องพิธีหมั้นหมายข้าจะทำเองตอนนี้ ออกรับสั่งเสร็จเรียบร้อยแล้วข้าจะไปกราบทูลนาง นางไม่น่าจะไม่อนุญาต ยังไงก็ต้องแบกหน้าฮองเฮาไปคุยกับนาง”

เรื่องพิธีหมั้นหมายได้รับสั่งออกมาเรียบร้อย หลิงหลงฮูหยินกับเสี้ยโลว่เยว่ดีใจอย่างมาก

เสี้ยโลว่เยว่ที่นั่งพิงหลิงหลงฮูหยินอยู่ก็พลันพูดขึ้น：“ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ช้าเร็วก็ต้องเกิด แต่ว่าได้ฮองเฮาเป็นคนรับสั่งด้วยตัวเองแบบนี้ แสดงว่านางก็น่าจะสนใจข้าอยู่แน่นอน”

หลิงหลงฮูหยินทำเสียงออกมาเบาๆ“ถ้าหากเป็นฮองไทเฮาเป็นคนรับสั่งเอง ถึงจะหมายถึงว่าให้ความสำคัญกับเจ้า แต่ว่าอย่างที่เจ้าพูดมานั้น เจ้ากับองค์รัชทายาทก็ไปถึงขนาดนั้นแล้ว ถ้าหากว่ายังไม่มีรับสั่งเรื่องการหมั้นหมายออกมา เจ้าคงจะเสียหายแน่นอน คนข้างนอกที่เขาพูดกันคงไม่น่าฟังอย่างแน่นอน”

เสี้ยโลว่เยว่จึงพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ：“ใครกล้าพูดให้ข้า ข้าจะฉีกปากให้หมด”

ที่จริงหลิงหลงฮูหยินเองก็ดีใจอย่างมาก ในที่สุดนางก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันกับเชื้อพระวงศ์แล้ว หลังจากนี้ถ้ามีใครกล้าพูดอะไรให้นางแค่คำเดียว？รอหลังจากนี้ให้ได้อภิเสกสมรสเสร็จแล้ว ข้าจะขอให้องค์รัชทายาทแต่งตั้งให้เป็นแม่ยายของฮ่องเต้ หลังจากนั้นนางก็ไม่ต้องกลัวคนในตำหนักอีกต่อ รวมถึงนายหญิงใหญ่