พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 174

ตอนที่ 174 ปรึกษาเรื่องต่อไป

หลังจากที่ซีเหมินเสี่ยวชิ่งถูกนำตัวไปแล้ว เหลียงซือโกรธจัดมาก ตรงไปยังห้องหอซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยร่ำร้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยพอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอก คนรับใช้ที่ติดตามมาไปสืบความมาบ้างแล้ว แต่ก็แค่บางส่วนเท่านั้น ไม่รู้เรื่องทั้งหมด

ตอนนี้ที่ได้ยินเหลียงซื่อร่ำร้องเล่าให้ฟัง คิ้วขมวดขึ้นมาทันที “ข้าได้บอกก่อนแล้วว่า วันนี้อย่ามีเรื่องกัน วันนี้เป็นวันมงคลของข้า เลือดตกยางออก เป็นมงคลหรือ?”

เหลียงซือฟังน้ำฟังนางที่แฝงความตำนิ ก็โกรธขึ้นมาทันที “เจ้าจะพูดแบบนี้ได้อย่างไร อย่างกับเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า เจ้าทำเป็นปลีกตัวไม่อยากเกี่ยวข้อง แต่ในใจเจ้าไม่รู้ว่าอยากสั่งสอนหลีโม่แค่ไหน ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่เรียกให้เสี้ยโล่เยว่มาช่วยพวกเรา ตอนนี้ยังไงก็มีส่วนเกี่ยวข้องแล้ว เจ้าคิดจะปัดความรับผิดชอบหรือ? งานนี้ถ้าสำเร็จ ใครกันที่ได้ประโยชน์? ไม่ใช่เจ้าหรอกหรือ? ”

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยเห็นนางโกรธ จึงยอมอ่อนข้อ “เอ้อเซิ่น ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น ข้ารู้ว่าเจ้าทำเพื่อข้า”

“งั้นเจ้าพูดสิ จะทำยังไงต่อ? พรุ่งนี้สิงปู้ยังต้องไต่สวน หากสิงปู้ส่งต่อให้จิงเจ้าหยิ่น นับว่ายังพอมีหนทางรอด” เหลียงซือรู้จักสันดานนางดี จึงเบื่อที่จะอธิบายดีๆ สีหน้านางบึ้งตึงเพราะเป็นห่วงลูกชายตัวเอง

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยนึกถึงหยวนซือที่ตอนนี้ได้รับแต่งตั้งให้เป็นนายอำเภอ เสี้ยหลีโม่มีอ๋องซือเจิ้งหนุนหลัง หากไม่กำจัดนางตั้งแต่ต้น ต่อไปนางคงจะไม่มีที่ยืน

แต่วันนี้เป็นวันมงคลของนาง แขกต่างๆล้วนมาเพื่ออวยพรนาง ได้เห็นเลือดของเสี่ยวซือก็ไม่เป็นมงคลแล้ว หากยังจะมีเรื่องอีก น่ากลัวว่าทุกอย่างจะไม่มีทางหวนคืน

ในหัวซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยวุ่นวายยิ่งนัก ถึงแม้จะรู้ว่าการลงมือเป็นสิ่งที่โง่เขลา แต่ก็รับไม่ได้จริงๆที่จะปล่อยให้เสี้ยหลีโม่รอดไปแบบนี้

“อีกอย่าง ตอนนี้ชิ่งเอ๋อร์ถูกจับไปแล้ว ยังไงจวนเฉิงเสี้ยงก็ต้องรับผิดชอบ ข้าจะไปหาเสี้ยเฉิงเสี้ยง ไม่ว่ายังไง เขาจะต้องเอาชิ่งเอ๋อร์ออกมาจากคุกสิงปู้” เหลียงซือพูดขึ้น

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยได้ยินว่านางจะไปหาเสี้ยเฉิงเสี้ยงก็ตกใจ “เจ้าไปหาเขาจะมีประโยชน์อะไร? เรื่องนี้เขาไม่รู้เรื่องตั้งแต่แรก”

“จะรู้หรือไม่รู้เรื่อง ในเมื่อเรื่องเกิดในจวนเฉิงเสี้ยงแล้ว เขาจะต้องรับผิดชอบ” เหลียงซือพูดขึ้นเสียงแข็ง

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยรู้ว่าเอ้อเซิ่นคนนี้ปกติก็จะเป็นคนเอาแต่ใจไม่มีเหตุผล หากนางไปหาเสี้ยเฉิงเสี้ยง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรที่เสียมารยาท จึงพูดว่า “เจ้าไม่ต้องไป เดี่ยวข้าไปเอง”

“เจ้าไป?” เหลียงซือมองหน้านาง “เจ้าจะพูดอะไรได้? ตอนนี้เจ้าเพิ่งแต่งเข้ามา ไม่เหมาะสมที่จะพูดอะไร”

“ก็เพราะข้าเพิ่งแต่งเข้ามา จึงไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูลเสื่อมเสีย เจ้ารออยู่ที่นี่ ข้าจะไปด้วยตัวเอง จะคุยกับนายหญิงแก่ด้วย ปกตินางเป็นคนฉลาด บางทีนางอาจจะมีหนทาง”

เหลียงซื่อได้ฟังนางพูดดังนี้ จึงพูดว่า “งั้นก็ได้ ข้าจะรอข่าวดีจากเจ้าอยู่ที่นี่ ไม่ว่ายังไง เจ้าจะต้องข่มขู่จวนเฉิงเสี้ยง ให้พวกเขาเอาชิ่งเอ๋อร์ออกมาจากคุกสิงปู้ให้ได้”

“เอาล่ะ ข้าจะทำให้เต็มที่” ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยตอบ แล้วพาคนรับใช้ออกไป

ในฐานะเจ้าสาว วันนี้นางเหน็ดเหนื่อยใจเป็นที่สุด