พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 3

ตอนที่ 3 ถอนงานแต่ง

ก่อนที่หลี่ซื่อจะแต่งงานกับเฉิงเสี้ยงเสี้ย เป็นหญิงสาวที่เก่งและโด่งดังในแผ่นดิน อ่านหนังสือมามากมาย แม้ไม่ถึงกับรู้เรื่องดาราศาสตร์และภูมิศาสตร์ แต่ก็เป็นหญิงที่ใจปราดเปรื่องทั้งเจ็ดห้อง

นางจ้องมองใบหน้าของหลีโม่ ในใจกลับเจ็บปวดอย่างยิ่ง นางรู้ดี ลูกสาวของตนเอง ได้ตายไปแล้ว

แค้นที่ฆ่าลูกสาว จะไม่แก้แค้นได้อย่างไร?

สิบแปดเดือนห้า ลูกสาวเอกของเฉิงเสี้ยงเสี้ยแต่งงานกับอ๋องเหลียงซือถูเฮ่า งานแต่งยิ่งใหญ่อลังการ

ฟ้ายังไม่สว่าง หลีโม่ก็โดนปลุกขึ้นจากเตียงนอน แต่งหน้าทำผม สวมใส่เครื่องยศสตรีอย่างสวยสง่างาม

คุณนายหลินหลงกับเสี้ยโล่เย่วจ้องคุมเอง ขนาดที่คุณนายหลินหลงกำลังส่งหลีโม่ออกประตูนั้น เตือนด้วยเสียงต่ำ”วันนี้เจ้าขึ้นเกี้ยวแต่งงานอย่างเชื่อฟังดีที่สุด ไม่งั้น เจ้าเจอดีแน่ ”

เสี้ยโล่เย่วก็เข้ามา ยิ้มกล่าว “ถึงเจ้าจะเป็นลูกสาวเอกแล้วยังไง?ก็ต้องแต่งงานกับคนพิการคนนึงอยู่ดี?ได้ยินมาว่าอ๋องเหลียงป่าเถื่อนใจร้าย ชอบตบตีเมียน้อย ชายาอ๋องอย่างเจ้า ไม่รู้ว่าจะทนได้ถึงปีหรือเปล่า?ถ้าเจ้าตายไป ก็น่าเสียดายยิ่งนัก ต่อไปข้าก็ไม่มีคนให้รังแกแล้วสิ ”

พูดจบ ก็หัวเราะสะใจขึ้นมา

ผ้าคลุมหัวปิดบังดวงตาของหลีโม่ไว้ ปิดบังสายตาที่เยือกเย็นนั้น

ตามกฎระเบียบ เมื่อก่อนออกประตูหลีโม่ต้องกราบลาคุณนายใหญ่และผู้อาวุโสในบ้านก่อน

ราชวังส่งนางข้าหลวงมาส่งหลีโม่ขึ้นเกี้ยวแต่งงาน แน่นอนว่าก็ได้เดินพิธีการทั้งหมดให้เสร็จสิ้นพร้อมกับหลีโม่

คุณนายใหญ่กล่าวกับหลีโม่ด้วยรักและเมตตา “ต่อจากนี้แต่งงานไปตำหนักอ๋องแล้ว ก็ไม่สามารถทำตัววุ่นวายเหมือนตอนยังไม่ได้แต่งงานแล้ว ในฐานะชายาอ๋อง ทุกกิริยาบทต้องระวัง สง่า ใจกว้าง อย่าเหมือนท่านแม่ของเจ้าชิว วันวันเอาแต่หึงหวง โวยวายหาเรื่อง ”

คุณนายใหญ่ไม่ปล่อยโอกาสใดเลยที่จะเหยียบย่ำหลี่ซื่อ แม้แต่ต่อหน้านางข้าหลวงในราชวัง ไม่เพียงเช่นนี้ เพราะ ก่อนหลีซื่อจะแต่งงานมาสำนักเสี้ยง ชื่อเสียงใหญ่เกิน รวมถึงตั้งแต่เข้าสำนักมาก็ไม่เคยคลอดบุตรชาย คุณนายใหญ่อยากให้หย่านางแต่เนิ่นแล้ว

หลีโม่กำมือขึ้นทันที “หลานสาวจะรักษาคำสอนของคุณนายใหญ่ ”

เธอทนกลั้นลมหายใจนี้ไว้ ทนรอความระอุอีกสักครู่

เกี้ยวแต่งงานสีแดงสดที่ประดับด้วยผ้าหรูหราหลากสีรออยู่หน้าประตูสำนักเสี้ยง ประตูเกี้ยวตกแต่งด้วยหินหยก เพื่อเผยให้เห็นฐานะที่สูงส่งของเจ้าสาว

กองขบวนดนตรียืนอยู่สองข้าง เสียงขลุ่ยมงคลเป่าดังขึ้น เสียงประทัดยาวยาว จุดไปเส้นแล้วเส้นเหล่า จนถนนทั้งสายแดงกระจายหมด

เจ้าบ่าวอ๋องเหลียงซือถูเฮ่ากายแต่งชุดเจ้าบ่าวนั่งอยู่บนม้าขาวอย่างเกรงขาม มือถือบังเหียนท่าทีโออ่ามองไปอย่างซี่เนียงที่แบกเจ้าสาวของตนเองเสี้ยหลีโม่ออกมา

นั่งอยู่บนม้าขาว ท่าทีเกรงขาม ดูไม่ออกเลยว่าขาบาดเจ็บพิการ ผู้ที่ไม่รู้ คงคิดว่าเป็นชายหนุ่มหล่อเหล่าที่ชุดดีม้าเกร่ง

องค์รัชทายาทปัจจุบันก็มาพร้อมกับซือถูเฮ่า เพื่อมารับเจ้าสาวให้กับพี่ชาย เขาดีใจมากจริงๆ ที่เสี้ยหลีโมแต่งงานกับพี่ชายไร้ประโยชน์ ตนเองก็สามารถแต่งงานกับเสี้ยโล่เย่ว ได้รับการสนับสนุนจากมหาเสนาบดี ได้ครองแผ่นดินนี้ ก็เป็นเรื่องที่นับวันรอได้เลย

ล้อมรอบไปด้วยผู้คนและแขกที่มาเยือน คึกคักมากมาย วันนี้เป็นงานสมรสของบุตรชายแท้ๆของฮ่องเต้ปัจจุบันกับลูกสาวเอกของเฉิงเสี้ยงเสี้ย ต้องอลังการอยู่แล้ว

เมื่อกำลังจะขึ้นเกี้ยวแต่งงานนั้น กลับเห็นเจ้าสาวโดดลงมาจากหลังซี่เนียง ดึงผ้าแดงคลุมหัวลงมา โยนลงกับพื้น กล่าวประกาศอย่างเย็นชา “ข้าไม่แต่ง!”

อ๋องเหลียงยกมือขึ้น ก็มีคนเข้าไปรับใบหย่าบนมือของนางมาให้อ๋องเหลียง

อ๋องเหลียงดูไปไม่นาน สะบัดมือไป ใบหย่าตกลงกับพื้น ผู้ที่ตาไว รับมองเนื้อหาในใบหย่า

ผู้ต่างตะลึงไปหมด ใบหน้านี้ถูกทุกพยางค์ช่างไร้ความปราณี ดูแล้ว เสี้ยหลีโม่กล่าวมานั้นคงเป็นความจริง

หน้าของเฉิงเสี้ยงเสี้ยเขียวซีดเลยทีเดียว เขาฝันยังคาดไม่ถึงเลยว่าเสี้ยหลีโม่จะกล้าเอาใบหย่าฉบับนี้ประกาศให้รู้กันทั่วแผ่นดินแล้วจริงๆ ใบหย่าที่ให้ไว้เมื่อคืนนี้ แท้จริงแล้วเพื่อที่จะกดดันนาง ให้นางเชื่อฟัง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นจุดอ่อน

อ๋องเหลียงมองเสี้ยหลีโม่ด้วยใบหน้าไม่มีอาการใดๆ “เรื่องที่เจ้าปฎิเสธขึ้นเกี้ยวยกเลิกงานแต่งนั้น ฮองเฮาจะจัดการเอง เจ้ารอไว้เลย ”

พูดจบ เขามองไปที่องค์รัชทายาทซือถูเย่ทีนึง แล้วกล่าว “องค์รัชทายาท ของขวัญของเจ้ากับมหาเสนาบดี ผู้เป็นพี่รับไว้แล้ว จะจดจำไว้กลางใจ!”

ซือถูเย่กับหาเสนาบดีสีหน้าเปลี่ยนไป

บนหอคอยที่อยู่ตรงข้ามสำนักเสี้ยง มีชายผู้นึงที่สวมชุดคลุมสีดำยืนอยู่ ใบหน้าที่เย็นชา คิ้วดั่งกระบี่เย็น ดวงตาดั่งทะเลลึก ยืนตัวตรงรับลม บนกายเผยความสง่าราศี เหมือนดั่งเทพยังไงอย่างั้น หยิ่งยโสทุกสิ่ง

“ท่านอ๋อง จะลงไปช่วยอ๋องเหลียงหน่อยไหม?เสียหน้าเช่นนี้ ตอนนี้เขาคงจะโมโหจนตายแล้วละ ”ข้างกายมีผู้คุมกันที่สวมชุดดำพกมีดคนนึงกล่าวถาม

ชายผู้นี้ค่อยๆส่ายหัว มุมปากยิ้มขึ้นอย่างเยือกเย็น “ดูเรื่องสนุก ไม่เกี่ยงเรื่องใหญ่!”

คนที่กล้าขัดใจองค์รัชทายาท ไม่มีกี่คนจริงๆ เด็กสาวนี้ มีความกล้าหาญ แต่เสียดาย ผู้ที่มีความกล้าหาญ มักจะตายอย่างน่าสงสาร