พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 3

ตอนที่ 3 ถอนงานแต่ง

ก่อนที่หลี่ซื่อจะแต่งงานกับเฉิงเสี้ยงเสี้ย เป็นหญิงสาวที่เก่งและโด่งดังในแผ่นดิน อ่านหนังสือมามากมาย แม้ไม่ถึงกับรู้เรื่องดาราศาสตร์และภูมิศาสตร์ แต่ก็เป็นหญิงที่ใจปราดเปรื่องทั้งเจ็ดห้อง

นางจ้องมองใบหน้าของหลีโม่ ในใจกลับเจ็บปวดอย่างยิ่ง นางรู้ดี ลูกสาวของตนเอง ได้ตายไปแล้ว

แค้นที่ฆ่าลูกสาว จะไม่แก้แค้นได้อย่างไร?

สิบแปดเดือนห้า ลูกสาวเอกของเฉิงเสี้ยงเสี้ยแต่งงานกับอ๋องเหลียงซือถูเฮ่า งานแต่งยิ่งใหญ่อลังการ

ฟ้ายังไม่สว่าง หลีโม่ก็โดนปลุกขึ้นจากเตียงนอน แต่งหน้าทำผม สวมใส่เครื่องยศสตรีอย่างสวยสง่างาม

คุณนายหลินหลงกับเสี้ยโล่เย่วจ้องคุมเอง ขนาดที่คุณนายหลินหลงกำลังส่งหลีโม่ออกประตูนั้น เตือนด้วยเสียงต่ำ”วันนี้เจ้าขึ้นเกี้ยวแต่งงานอย่างเชื่อฟังดีที่สุด ไม่งั้น เจ้าเจอดีแน่ ”

เสี้ยโล่เย่วก็เข้ามา ยิ้มกล่าว “ถึงเจ้าจะเป็นลูกสาวเอกแล้วยังไง?ก็ต้องแต่งงานกับคนพิการคนนึงอยู่ดี?ได้ยินมาว่าอ๋องเหลียงป่าเถื่อนใจร้าย ชอบตบตีเมียน้อย ชายาอ๋องอย่างเจ้า ไม่รู้ว่าจะทนได้ถึงปีหรือเปล่า?ถ้าเจ้าตายไป ก็น่าเสียดายยิ่งนัก ต่อไปข้าก็ไม่มีคนให้รังแกแล้วสิ ”

พูดจบ ก็หัวเราะสะใจขึ้นมา

ผ้าคลุมหัวปิดบังดวงตาของหลีโม่ไว้ ปิดบังสายตาที่เยือกเย็นนั้น

ตามกฎระเบียบ เมื่อก่อนออกประตูหลีโม่ต้องกราบลาคุณนายใหญ่และผู้อาวุโสในบ้านก่อน

ราชวังส่งนางข้าหลวงมาส่งหลีโม่ขึ้นเกี้ยวแต่งงาน แน่นอนว่าก็ได้เดินพิธีการทั้งหมดให้เสร็จสิ้นพร้อมกับหลีโม่

คุณนายใหญ่กล่าวกับหลีโม่ด้วยรักและเมตตา “ต่อจากนี้แต่งงานไปตำหนักอ๋องแล้ว ก็ไม่สามารถทำตัววุ่นวายเหมือนตอนยังไม่ได้แต่งงานแล้ว ในฐานะชายาอ๋อง ทุกกิริยาบทต้องระวัง สง่า ใจกว้าง อย่าเหมือนท่านแม่ของเจ้าชิว วันวันเอาแต่หึงหวง โวยวายหาเรื่อง ”

คุณนายใหญ่ไม่ปล่อยโอกาสใดเลยที่จะเหยียบย่ำหลี่ซื่อ แม้แต่ต่อหน้านางข้าหลวงในราชวัง ไม่เพียงเช่นนี้ เพราะ ก่อนหลีซื่อจะแต่งงานมาสำนักเสี้ยง ชื่อเสียงใหญ่เกิน รวมถึงตั้งแต่เข้าสำนักมาก็ไม่เคยคลอดบุตรชาย คุณนายใหญ่อยากให้หย่านางแต่เนิ่นแล้ว

หลีโม่กำมือขึ้นทันที “หลานสาวจะรักษาคำสอนของคุณนายใหญ่ ”

เธอทนกลั้นลมหายใจนี้ไว้ ทนรอความระอุอีกสักครู่

เกี้ยวแต่งงานสีแดงสดที่ประดับด้วยผ้าหรูหราหลากสีรออยู่หน้าประตูสำนักเสี้ยง ประตูเกี้ยวตกแต่งด้วยหินหยก เพื่อเผยให้เห็นฐานะที่สูงส่งของเจ้าสาว

กองขบวนดนตรียืนอยู่สองข้าง เสียงขลุ่ยมงคลเป่าดังขึ้น เสียงประทัดยาวยาว จุดไปเส้นแล้วเส้นเหล่า จนถนนทั้งสายแดงกระจายหมด

เจ้าบ่าวอ๋องเหลียงซือถูเฮ่ากายแต่งชุดเจ้าบ่าวนั่งอยู่บนม้าขาวอย่างเกรงขาม มือถือบังเหียนท่าทีโออ่ามองไปอย่างซี่เนียงที่แบกเจ้าสาวของตนเองเสี้ยหลีโม่ออกมา

นั่งอยู่บนม้าขาว ท่าทีเกรงขาม ดูไม่ออกเลยว่าขาบาดเจ็บพิการ ผู้ที่ไม่รู้ คงคิดว่าเป็นชายหนุ่มหล่อเหล่าที่ชุดดีม้าเกร่ง

องค์รัชทายาทปัจจุบันก็มาพร้อมกับซือถูเฮ่า เพื่อมารับเจ้าสาวให้กับพี่ชาย เขาดีใจมากจริงๆ ที่เสี้ยหลีโมแต่งงานกับพี่ชายไร้ประโยชน์ ตนเองก็สามารถแต่งงานกับเสี้ยโล่เย่ว ได้รับการสนับสนุนจากมหาเสนาบดี ได้ครองแผ่นดินนี้ ก็เป็นเรื่องที่นับวันรอได้เลย

ล้อมรอบไปด้วยผู้คนและแขกที่มาเยือน คึกคักมากมาย วันนี้เป็นงานสมรสของบุตรชายแท้ๆของฮ่องเต้ปัจจุบันกับลูกสาวเอกของเฉิงเสี้ยงเสี้ย ต้องอลังการอยู่แล้ว

เมื่อกำลังจะขึ้นเกี้ยวแต่งงานนั้น กลับเห็นเจ้าสาวโดดลงมาจากหลังซี่เนียง ดึงผ้าแดงคลุมหัวลงมา โยนลงกับพื้น กล่าวประกาศอย่างเย็นชา “ข้าไม่แต่ง!”