พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 341

ตอนที่ 341 ซือถูจิ้งฆ่าตัวตาย

เมื่อทำทุกอย่างเสร็จสิ้น นางเอนตัวลงบนเตียง นางหยิบขวดยาขวดหนึ่งบนหัวเตียงเทยาเม็ดหนึ่งออกมา หยิบยาเข้าไปในปาก

นางปิดตาลงช้าๆ น้ำตาไหลออกมาจากหางตา

ทุกสิ่งในโลกใบนี้ ไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับนางอีกต่อไป

นางเหนื่อยเหลือเกิน ไร้แรงจะต่อสู้กับโลกใบนี้ เพราะทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไร้ความหมายไร้ค่า

เสียงฝีเท้าดูรีบร้อนดังมาจากด้านนอก ฉินจื่นรับเข้ามาขวางเอาไว้ “พระชายา องค์หญิงเข้าบรรทมแล้ว ท่านมีเรื่องด่วนใดพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่อีกครา”

ซือถูจิ้งจมอยู่ในความมืดเพียงชั่วพริบตาได้ยินเสียงทุบประตู

หลีโม่ทำอย่างไรก็มิอาจหลับลงได้ แม้ซือถูเย้นจะปลอบอย่างไรก็ตามในใจนางก็ไม่สงบลง รู้สึกว่าจะต้องเกิดเรื่องขึ้น

ท้ายที่สุด นางลุกขึ้นต้องการไปจวนขององค์หญิงจึงจะสบายใจ

ซือถูเย้นรั้งนางเอาไว้ไม่อยู่ จึงมาด้วยกันกับนาง

ตลอดทางกล่าวว่านางกังวลติดใจสงสัยเพียงใด มาตลอดทั้งคืน กลับต้องตกใจกับซือถูจิ้ง

หลีโม่ผลักประตูเข้าไป พุ่งเข้าไปหา ปากร้องเรียก “ซือถูจิ้ง!”

ซือถูเย้นไม่ได้เข้าไป ดึกดื่นเช่นนี้ซือถูจิ้งคงหลับไปแล้ว เข้าไปในห้องของซือถูจิ้งอาจไม่ค่อยเหมาะนัก ดังนั้นจึงรออยู่ข้างนอก

หลีโม่เข้าไปกับฉินจื่อ ในห้องเปลวไฟวูบไหว ลมพัดเข้ามา เกือบดับเปลวไฟเทียบให้ดับลง

หลีโม่แหวกผ้าม่าน เห็นซือถูจิ้งที่อยู่ในชุดเจ้าสาวนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าแน่นิ่ง ริมฝีปากเย็นชืด ทำเอาตกใจ

นางค่อยๆเดินเข้าไปอย่างเงียบเชียบ เรียกชื่อแผ่วเบาเคล้าน้ำเสียงสั่นคลอน “ซือถูจิ้ง”

ฉินจื่อรู้สึกตกใจไม่ต่างกัน “พระเจ้า ทำไมจึงเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้”

หลีโม่ตะโกนออกไปสุดเสียง “ซือถูเย้น นำกล่องยามาให้ข้า!”

ซือถูเย้นที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงเรียกของหลีโม่ ในใจลนลาน ไม่คิดสิ่งใดรีบพุ่งตัวไปหยิบกล่องยาในรถม้าทันที

หลีโม่จับเส้นชีพจรของซือถูจิ้งพบว่ามันยังคงเต้นอยู่ ขยับซือถูจิ้งมาข้างๆเตียงอย่างทุลักทุเล จับนางพลิกตัวใช้มือล้วงเข้าไปในลำคอของนาง ร้องเรื่องฉินจื่อด้วยความตกใจอีกครั้ง “เร็วเข้า นำน้ำเกลือมา ต้องการน้ำเกลือจำนวนมาก”

ฉินจื่อรีบเรียกสติกลับ นำสองขาที่อ่อนยวบวิ่งออกไปอย่างโซเซ

โฉงหวาก็มาด้วย เห็นสถานการณ์ก็แทบอ่อนล้า

การขับอาเจียนอย่างร้อนรนของหลีโม่ได้ผล ซือถูจิ้งได้อาเจียนออกมาบ้าง แต่อาการอยู่ในขั้นสาหัส

ฉินจื่อนำน้ำเกลือเข้ามา หลีโม่ให้โฉงหวาและฉินจื่อประคองซือถูจิ้งเอาไว้ นางบีบคางซือถูจิ้งใช้แรงบีบเพื่อเปิดปากของนาง เทยาเข้าไปเรื่อยๆ

ซือถูเย้นถือกล่องยาเข้ามา เห็นซือถูจิ้งที่สวมชุดแต่งงานในใจของเขาก็พลันเจ็บปวดขึ้นมา สีหน้าห้อมล้อมไปด้วยความโกรธและเศร้าโศก

“ช่วยข้าป้อนยาที มีเท่าไหร่ป้อนเข้าไปเท่านั้น!” หลีโม่สั่งซือถูเย้น ส่วนตนเองเปิดกล่องยานำถุงเข็มและยาล้างพิษออกมา

หลังจากอาเจียนจึงจะให้ยาล้างพิษได้ แต่ตอนนี้ต้องใช้กลยุทธ์ฝังเข็มทองคำฝังลงบนชีพจรของนางเสียก่อน รักษาลมหายใจของนางเอาไว้

องครักษ์ตกใจปรากฏตัวออกมาเงียบๆ

หลังจากหลีโม่ฝังเข็มก็ป้อนยาด้วยตนเองอีกครา ซือถูเย้นต้องวางมือ มือคว้าชายเสื้อขององรักษ์ผู้หนึ่งเอาไว้ กล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน “นำตัวเซียวมา!”

“ขอรับ!” องครักษ์รับคำสั่งก่อนออกไป

น้ำเกลือปริมาณมากไหลเข้าไป หลีโม่ล้วงเข้าไปในลำคอของนางอีกครั้งให้อาเจียนออกมา แต่ซือถือจิ้งยังคงสลบอยู่ หลีโม่จับชีพจรที่เต้นเบาบางลงจนแทบสัมผัสไม่ได้