พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 419

ตอนที่ 419 แย่งเงิน

ครั้งนี้องค์รัชทายาททำเรื่องเอง ไม่มีฮองเฮาและไท่ฝู้หนุนหลัง หลังจากที่เขาบอกเรื่องทั้งหมดไปก็คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ขอร้องฮองไทเฮา ว่าไม่ให้เรื่องนี้มันแดงขึ้นมา

ฮองไทเฮามองเขาอย่างหมดหวัง เป็นถึงองค์รัชทายาทแต่มาร้องไห้ขี้มูกโป่ง ขอร้องแต่ไม่ยอมรับผิด ไม่พูดแก้ตัวอะไรสักอย่าง ช่างน่าอนาถ ไม่เอาไหน

“เล่นละครเสแสร้งก็ทำไม่เป็น ตำแหน่งองค์รัชทายาทนี้ เจ้าคู่ควรหรือ? บ้านเมืองของบรรพบุรุษ จะมอบให้กับคนอย่างเจ้าได้อย่างไร? ” ฮองไทเฮากล่าว

“หลานไม่กล้าทำแล้ว ได้โปรดอย่าบอกท่านอากับเหลียงไท่ฝู้ ” องค์รัชทายาทร้องไห้ขอร้อง

ฮองเฮาอยากจะตบหน้าเขาสักที นางลุกขึ้น แล้วก็หน้ามืด ซุนกงกงรีบพยุงไว้ “ไทเฮาอย่าทรงกริ้วเลย”

ฮองไทเฮาค่อยๆนั่งลง ในใจคิดขึ้นได้ว่า ใช้ไม่ได้ รัชทายาทคนนี้ไม่ได้เรื่อง ถ้าตำแหน่งฮ่องเต้ตกอยู่ในมือคนนี้ คงจะทำให้สิ่งที่บรรพบุรุษสร้างมาทั้งหมดพังลง

“ไสหัวกลับตำหักเจ้าไป ถ้าไม่มีคำสั่งข้า ห้ามออกมา ใครก็ห้ามเข้าพบ เหลียงไท่ฝู้ก็ห้ามพบ ” ฮองไทเฮาตะหวาดสั่ง

“ขอรับ ขอรับ หลานจะรีบกลับไป ” องค์รัชทายาทกลัวว่าจะถูกปลดตำแหน่ง

“เจ้าอย่าเพิ่งรีบดีใจไป เรื่องนี้จะต้องบอกท่านอาเจ้า แล้วตกลงว่าจะลงโทษเจ้าอย่างไร ให้ท่านอาเจ้าตัดสินใจก็แล้วกัน ” ฮองไทเฮาพูดนิ่งๆ

“ท่านย่า...........”

“ไสหัวไป！” ฮองไทเฮาเอามือตบโต๊ะ แล้วตะหวาดเสียงแหลม

องค์รัชทายาทรู้ว่านางกำลังโกรธ คงไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ได้แต่ขอตัวลากลับก่อน

หลังจากองค์รัชทายาทกลับ ฮองไทเฮาก็มองซุนกงกงอย่างเศร้าสร้อย “ข้ากังวลใจ ข้ากลัวว่าบ้านเมืองจะพังพินาศเพราะเขาคนนี้”

ซุนกงกงก็ไม่รู้จะตอบอะไร “ไทเฮาอย่าได้กังวล เรื่องในราชสำนักให้ท่านอ๋องไปจัดการก็พอ”

“ไม่ ไม่ได้ ” ฮองไทเฮาโบกมือปฏิเสธ “ข้าจะอาศัยเวลาที่ฮ่องเต้ยังรู้สึกตัว ต้องไปพูดกับฮ่องเต้เสียหน่อย”

“อย่าไปทำให้ฮ่องเต้กังวลพระทัยเลย ท่านกำลังรักษาอาการประชวรอยู่ มิอาจได้รับข่าวร้าย ” ซุนกงกงกล่าว

“ไม่ได้ ฮ่องเต้ต้องรู้เรื่อง”

เมื่อฮองไทเฮาพูดจบ ก็สั่งการให้คนเตรียมเกี้ยว นางจะไปตำหนักซีเวย

ผีซ้ำด้ะมพลอย ไทเฮาเพิ่งเข้าไปตำหนักซีเวย ก็เห็นหมอหลวงวิ่งออกมา แล้วมาเจอไทเฮา ก็รีบพูดว่า “เรียนไทเฮา อาการฮ่องเต้ไม่สู้ดีนัก ”

ฮองไทเฮาใจไม่ดี “อะไรนะ”

นางรีบเดินเข้าไป เห็นแต่หมอหลวงอีกคนกำลังนั่งรออยู่ข้างเตียงบรรทม ฮ่องเต้สีหน้าเหลืองมาก หายใจลำบาก ถึงแม้ยังรู้สึกตัว แต่ลูกตาเหลือกกลับไปข้างบนแล้ว สามารถหมดสติได้ตลอดเวลา

ฮองไทเฮาก็ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว “แล้วนี่..........จะทำอย่างไรดี? พวกเจ้ารีบคิดหาวิธีสิ”

“กระหม่อมลองทุกวิถีทางแล้ว ไม่มีวิธีแล้ว” หมอหลวงคุกเข่าพูด

ลู่กงกงพูดเบาๆว่า “ฮองไทเฮา ให้พระชายาอ๋องซื่อเจิ้งมาดูหน่อยไหม?”

“ไม่ ไม่ได้ ” ฮองไทเฮารีบปฏิเสธ “ไม่ได้เด็ดขาด”