พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 456

ตอนที่ 456 เจ้าทำได้อย่างไร

หลีโม่ถอนหายใจในใจ นั่นเป็นผู้หญิงที่ถูกต้องตามกฎหมายของเจ้านะ ไม่อยากพบผู้หญิงของตนเอง แต่กลับคิดถึงผู้หญิงที่ไม่ใช่ของตนเองแล้ว

ผู้ชายในโลกนี้แย่แบบนี้เหมือนกันหมดเลยหรือ?

ฮ่องเต้ยังไม่อยากจบบทสนทนา ก็ถามต่ออีก “ข้าได้ยินว่า อ๋องอานชินกับแม่เจ้าไปมาหาสู่กันบ่อยหรือ?”

หลีโม่ไม่รู้ว่าฮ่องเต้ต้องการอะไร แต่ถามแบบนี้ทำให้กังวลมาก “เอ่อ หม่อมฉันไม่ได้กลับบ้านไปนานแล้ว เลยไม่ทราบว่าพวกเขาทั้งสองเป็นดั่งเช่นฮ่องเต้กล่าวหรือไม่”

ไม่ปฏิเสธ ไม่ยอมรับ มันคลุมเครือ

ฮ่องเต้ค่อยๆยิ้ม “หลีโม่ เจ้ากลัวข้าไหม?”

ก็กลัวอยู่ ท่านเป็นถึงคนชี้เป็นชี้ตาย ท่านเป็นฮ่องเต้

แต่หลีโม่ไม่พูดเช่นนั้นหรอก แต่ก็พูดอย่างตะลึงว่า “ทำไมฮ่องเต้ถึงได้ถามเช่นนี้? ท่านเป็นพี่ชายของท่านอ๋อง เป็นคนตระกูลเดียวกัน คนบ้านเดียวกันมีแต่จะสนิทสนม ไม่ใช่เกรงกลัวกัน”

“คนบ้านเดียวกัน? ” ฮ่องเต้ก็บ่นพึมพำคำนั้น แล้วก็เงยหน้ามองหลีโม่ “ถ้าอ๋องอานชินอยากจะแต่งกับแม่เจ้าละก็ การนับญาติก็จะมั่วหมด”

หลีโม่ไม่รู้จะพูดอะไรดี แล้วท่านแต่งกับแม่เจ้า การนับญาติจะไม่มั่วหรือ?

หลีโม่พูดไม่ออก ได้แต่พูดเบาๆว่า “นั่นเป็นเรื่องของพวกเขาสองคน พวกเราไปก้าวก่ายก็จะไม่เหมาะ ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะ ท่านแม่ข้าเคยบอกว่าอยู่คนเดียวดีสุด ดูเหมือนว่านางก็คงไม่อยากจะมีชายคนใหม่แล้ว”

“แต่ว่าผู้หญิงต้องหาผู้ชายให้เป็นที่พึ่งตลอดชีวิต ผู้หญิงเก่งแบบนาง ใครจะเทียบทัน? ยากจะพบคนแบบพ่อเจ้า”

“แค่เคยถูกงูกัด ก็ทำให้กลัวเส้นเชือกไปสิบปี แม่ข้าคงเข็ดแล้ว และคงยังไม่คิดเรื่องนี้ ” หลีโม่รีบตอบ

“ใครถูกงูกัด?”

มีเสียงตอบดังขึ้น ซือถูเย้นเดินเข้ามาจากผ้าม่าน เขาเปิดม่านออก แล้วเดินเข้ามา

หลีโม่เห็นเขาเข้ามา ก็โล่งอก แล้วพูดยิ้มว่า “ก็เจ้าไง กลัวอาซื๋อกูกู”

ซือถูเย้นพูดว่า “ข้าไม่กลัวหรอก”

หลีโม่ยักไหล่

“ท่านพี่ วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง ” ซือถูเย้นถาม

ฮ่องเต้ลุกขึ้นนั่ง “มีสติมากขึ้นแล้ว ยังดีมีหลีโม่ช่วย”

พูดจบ แล้วก็หันมามองหลีโม่ “วิชาการแพทย์ของเจ้า แม่เจ้าเป็นคนสอนหรือ?”

หลีโม่ส่ายหัว “ไม่ใช่เพคะ ท่านแม่ไม่รู้วิชาการแพทย์ ข้าเรียนกับหมอท่านหนึ่ง”

“สอนเจ้าออกมาได้เก่งเช่นนี้ อาจารย์ต้องเก่งมากแน่ๆ ” ฮ่องเต้กล่าวชม “ไปเชิญมาให้ข้ารู้จักได้ไหม?”

หลีโม่ยิ้ม “อาจารย์หม่อมฉันไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว ตอนนี้ก็หาตัวไม่พบ”

“เหรอ? เขาชื่ออะไรละ? ให้ข้าสั่งให้คนไปตามหาไหม? ” วันนี้ฮ่องเต้เป็นอะไร จะถามหลีโม่ให้รู้เรื่องให้ได้

หลีโม่ตกใจ “ชื่ออาจารย์หม่อมฉัน จริงๆแล้วข้าก็ไม่รู้จัก รู้แต่ว่าท่านแซ่เหล่า”

เหล่าซือ(อาจารย์)

ฮ่องเต้ได้ยินนางพูดเช่นนั้น ก็ไม่ถามอีก เปลี่ยนมามองซือถูเย้น “เลิกว่าราชการแล้วหรือ? จัดการทุกด้านหรือยัง? ให้รางวัลสิ้นปีแล้วใช่ไหม?”