พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 493

ตอนที่ 493 ยังมีร่องรอยการถูกพิษ

เหล่าไท่จูนถามขึ้นมาว่า “ซุนฟางเอ้อร์ล่ะ? นางตายหรือยัง?”

“หมอหลวงบอกว่าอาการไม่ค่อยดี ถ้าอยากที่จะไปดูอยู่ แต่กุ้ยไท่เฟยอนุญาตให้หย้วนพ่านรักษาได้คนเดียว ไม่ให้ข้าเข้าไปใกล้” หลีโม่พูดขึ้น

“รับไป จะต้องรักษาชีวิตของซุนฟางเอ้อร์ไว้ให้ได้” เหล่าไท่จูนรีบพูดขึ้น

หลีโม่จึงรีบพาเตาเหล่าต้าไป หย้วนพ่านกับหมอหลวงสองคนยังอยู่ที่พระราชวังซีอาน ตรงพระราชวังซีอานมีทหารองครักษ์เฝ้าอยู่อย่างหนาแน่น หน้าประตูตำหนักมีองครักษ์ส่วนตัวของกุ้ยไท่เฟยเฝ้าอยู่ เห็นหลีโม่มา อาฝูก็ออกมาพูดว่า “พระฉายา กุยไท่เฟยมีคำสั่ง ใครก็ตามที่ไม่ได้รับอนุญาต จะเข้าไปไม่ได้”

“ใช่หรือ?” หลีโม่เอาสายเชือกเตาปาออกมา พันไว้บนแขน “แบบนี้สามารถเข้าไปได้ไหม?”

อาฝูส่ายหัว “ขออภัย พระฉายา นี่เป็นคำสั่งของกุ้ยไท่เฟย พวกเราแค่ทำตามคำสั่ง”

หลีโม่หัวเราะอย่างเย็นชา “นี่เป็นสัญลักษณ์ของไทฮองไทเฮา ข้าเอาไปที่ตำหนักซีเวย แม้แต่ฮ่องเต้ยังไม่รั้งไว้”

“ฮ่องเต้ไม่รั้ง เพราะไม่มีความจำเป็น ท่านเป็นหมอรักษาฮ่องเต้ ฮ่องเต้ก็ต้องให้ท่านเข้าไปอยู่แล้ว แต่กุ้ยไท่เฟยกำลังตกอยู่ในอาการหวาดกลัว ต่อให้ไทฮองไทเฮามาด้วยตัวเอง กุ้ยไท่เฟยก็มีสิทธิ์ที่จะไม่พบ”

“ข้าไม่ได้มาหานาง แค่จะเข้าไปพระราชวังซีอาน”

“อย่างนั้นก็ไม่ได้” อาฝูตอบปฏิเสธทันที

เสียงเตาเหล่าต้าชักมีดออกมา อาฝูตะโกนพูดว่า “บังอาจ อยู่ในพระราชวังซีอานก็กล้าใช้อาวุธ? จับตัวมา”

เสียงของเขาตะโกนสั่ง ก็มีองครักษ์วิ่งมาล้อมรอบ มันก็ถือดาบอยู่ตรงหน้าเตาเหล่าต้า

เตาเหล่าต้าทุกคนมากมายล้อมไว้ ไม่มีความเกรงกลัวเลยสักนัด รอเพียงคำสั่งของหลีโม่

หลีโม่ปลดเชือกเตาปาออก มองไปยังองครักษ์อย่างเย็นชา “ข้าจะดูว่าใครจะกล้าขึ้นมาห้าม?”

นางโยนขึ้น สายเชือกเตาปาส่งเสียงดั่งลมอยู่บนอากาศ เคลื่อนไหวเหมือนดั่งมังกร

องครักษ์ต่างก็อึ้งไปจนบางคนถอยหลังไป อาฝูตะโกนพูดว่า “นี่เป็นเพียงสายเชือกที่ไทฮองไทเฮาทิ้งแล้วเท่านั้น ไม่ต้องเกรงกลัว เกิดอะไรขึ้น กุ้ยไท่เฟยจะคุ้มครองเอง”

เขามองดูหลีโม่ “พระฉายาคิดให้ดี ที่พระราชวังซีอานเพิ่งเจอคนร้ายบุกรุก พระฉายาก็พาคนมา เพ่งพายออกไป เกรงว่าคนอื่นไม่หวังดีเอาพระฉายาไปนินทาได้”

“ทำสิ่งใดด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น คนอยากเอาไปนินทาก็ให้พวกเขานินทาไปเถอะ” แล้วหลีโม่ก็ลงมือ สายเชือกเตาปาพันรดคออาฝู “จะหลีกหรือไม่หลีก?”

“หากพระฉายาจะเข้าไป ก็ฆ่าข้าเสียก่อน” อาฝูยังคงไม่เกรงกลัว เขาไม่เชื่อว่าเสี้ยหลีโม่จะฆ่าเขา ในสถานการณ์แบบนี้หากนางฆ่าคน ก็เท่ากับว่าเป็นการหาเรื่องใส่ตัวไม่ใช่หรือ?

หลีโม่หัวเราะเยือกเย็น “ได้ งั้นข้าก็จะฆ่าเจ้า”

ในมือกำแน่น สายเชือกเตาปาก็ยิ่งรัดแน่น อาฝูแทบหายใจไม่ออกแล้ว สีหน้าแดง เขาดิ้นรนอย่างแรง แต่สายเชือกเตาปากลับยิ่งรัดแน่น แต่เพียงครู่เดียว เขาก็รู้สึกว่าในหัวสมองว่างเปล่า ในอกเหมือนจะระเบิด

“หยุดนะ”

ตรงประตูตำหนักมีเสียงอันเกรงขามของกุ้ยไท่เฟยดังขึ้น หลีโม่ไม่ได้เรียกคืนสายเชือกเตาปา เพียงแค่คลายลงนิดหน่อย เพื่อให้อาฝูได้หายใจออกบ้าง

“ก่อเรื่องใช้อาวุธภายในพระราชวังซีอานของข้า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นฮองเฮาแล้วหรือ?” กุ้ยไท่เฟยตะโกนเดินมาต่อว่าอย่างรวดเร็ว “ยังไม่ปล่อยเขา?”