พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 523

ตอนที่ 523 ห้องลับหลบมันหนีลำบาก

หลีโม่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร คำพูดเมื่อครู่ ฟังดูแล้ว....พูดอะไรไม่ออก นางพูดเสียตัวเองดูน่าสงสาร เป็นผู้ถูกทำร้าย

ก็จริงนะ เป็นลูกสาวตระกูลซุนเหมือนกัน แต่ทำไมนางได้เป็นแค่กุ้ยเฟย อีกคนได้เป็นฮองเฮา นางบอกว่าดีกว่าอีกคนหมดทุกอย่าง แล้วทำไมต้องมายอมตกอยู่ใต้อำนาจของอีกคน

ก็น่าจะเข้าใจได้ง่าย

แต่พอมาคิดดูแล้ว ก็ไม่เข้าใจ

ในโลกนี้ คนที่ดีกว่ากุ้ยเฟยมีตั้งมากมาย แต่คนพวกนั้นก็ไม่ได้มาแก่งแย่งชิงดีกับกุ้ยไท่เฟย เพราะทุกคนมีทางเดินของตัวเอง มีหน้าที่ที่ตนเองต้องรับผิดชอบ

นางอาจจมองแค่ภายนอก ว่ามีทุกอย่างดีกว่าฮองเฮา แต่ในด้านความเป็นมนุษย์แล้ว นางมีทางไหนดีบ้าง?

มาถึงความเป็นแม่คน นางก็ล้มเหลว ลูกทั้งสองคนล้วนเป็นเครื่องมือของนาง ไม่มีความเป็นแม่เลย ในด้านการเป็นสนมของฮ่องเต้ นางอยากแต่จะไต่เต้าขึ้นที่สูง ที่ปรนนิบัติฮ่องเต้ก็เพราะอยากเป็นใหญ่ ไม่มีความจริงใจกับใคร ในหัวมีแต่แผนร้าย ทุกๆคนล้วนถูกนางใช้งานได้ง่ายๆ ไม่คิดถึงชาติบ้านเมือง มีแต่ความต้องการของตัวเอง หลงในอำนาจ

คนแบบนี้ จะเป็นฮองเฮาไดอย่างไร?

ในจุดนี้ สายตาฮ่องเต้องค์ก่อนก็ถือว่ามองทะลุปรุโปร่ง แรกเป็นแม่ของแผ่นดิน อันดับแรกจะต้องมีความรักต่อผู้อื่น ถึงแม้ฮองไทเฮาจะเด็ดขาดไปบ้าง แต่ไม่ว่าเรื่องไหน นางก็จะคิดถึงส่วนรวมเป็นหลัก

ความโลภของกุ้ยไท่เฟยไม่มีทางเติมเต็ม ยังเป็นเนื้อร้ายของราชสำนัก

“ถ้าเจ้าไม่อยากเขียน ก็ค่อยๆคิดดู ข้าไม่รีบ ในหุบเขาแห่งนี้ ไม่มีใครหาเจ้าพบแน่นอน ” กุ้ยไท่เฟยเห็นนางนิ่งอย่านาน ก็รู้ว่านางกำลังคิดแผนอะไรบางอย่าง

นางไม่รีบ เพราะเมื่อก่อนรีบร้อนเกินไป ทำให้เสียแผนไปหมด

พูดจบ นางก็เดินออกไป

ครั้งนี้ เหลือตะเกียงน้ำมันไว้ให้นางหนึ่งอัน แสงไฟอันน้อยนิด ส่องสว่างในห้องผนึกหิน

หลีโม่ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอก มันวุ่นวายมาก แต่ไม่รู้ว่ามีกี่คนคอยเฝ้าอยู่

จริงแล้วเรื่องอำนาจของกุ้ยไท่เฟย พวกนางไม่ค่อยรู้รายละเอียด วันที่ลงมือฆ่านั้น น่าจะเอาทหารเดนตายออกมาใช้หมดแล้ว แต่ในมือนางไม่ใช่มีแค่ทหารเดนตาย นางเอาสมบัติทุกอย่างมาเลี้ยงดูทหารพวกนั้น

หลีโม่ซุบลงบนโต๊ะ ร่างกายอ่อนแรง แล้วก็เอามือมาคลำกระเป๋า พบว่าถุงเข็มยังอยู่

เหมือนว่าพิษจะหายแล้ว แต่ยังหลงเหลือในร่างกาย นางก็เลยอ่อนแรง

นางฝังเข็มให้ตัวเอง ค่อยมีอาการดีขึ้น แต่นางไม่มีอาวุธของตัวเอง จะสู้ก็คงไม่ได้

ตอนนี้ถ้ายังไม่รู้ว่าหมุยเฟยเป็นหักหลังนาง ก็คงจะโง่มาก

แต่นางไม่เข้าใจว่าทำไมหมุยเฟยต้องทำเช่นนี้

นางเริ่มมาคิดดู ว่าความสนิทสนมของตนเองกับเตาเหล่าต้ามีมากน้อยเพียงใด

แต่ว่า คิดไปคิดมาก็เหมือนจะไม่ได้ผล เพราะเตาเหล่าต้าเป็นคนซื่อ เล่นละครตบตาไม่เป็น แล้วก็ไม่เข้าสายตาที่เข้าจะส่งไปให้ ถ้าเป็นเย็นเอ๋อร์ก็ว่าไปอย่าง

กุ้ยไท่เฟยคงไม่ให้นางพูดกับเตาเหล่าต้าตามลำพังแน่ ถ้ามีคนอื่นด้วย นางก็ไม่สามารถบอกอะไรกับเขาได้ ไม่เช่นนั้น ก็จะทำให้เขาตายฟรีๆ

หลีโม่เดาว่าที่นี่เป็นเทือกเขาบริเวณวัดเจิ้นโก๋ ก่อนหน้านี้เคยถามคนในวัง ได้ยินว่าวัดเจิ้นโก๋ตั้งอยู่บนยอดเขาหลินซาน นางคิดว่าเขานี้จะไม่สูงเพราะมีคนมากราบไหว้มากมาย สร้างไว้สูงเช่นนี้ใครจะขึ้นมาเหนื่อยตายกันพอดี

แต่ว่า นางลืมไปว่า ยังมีการแบกหามกันขึ้นเขาด้วย

นางไม่มรทางรู้ว่าที่นี่อยู่ห่างจากวัดเจิ้นโก๋แค่ไหน เพราะไม่รู้ว่าตอนที่ตนเองสลบอยู่นั้นถูกแบกมาไกลแค่ไหน

ถ้าเขาแถวนี้มาป่าทึบ ก็จะบดบังได้ดี ถ้าแบกนางมา1-2ชั่วยามก็ไม่น่าแปลก เพราะในนี้ไม่มีใครเลย

นางคิดอะไรไม่ออกเลย

สายเชือกเตาปาก็ไม่อยู่ในตัว จะฆ่าตีวงล้อมออกไปก็ไม่ได้