พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 525

ตอนที่ 525 ถูกจับ

หลีโม่ไม่เคยวิ่งหนีเร็วแบบนี้มาก่อน ราวกับตนเองติดปีก

เตาเหล่าต้าวิ่งไป หันหลังกลับไปมอง คนชุดดำวิ่งตามมา เขาพูดหอบไปว่า “ถ้าออกไปข้างนอกพวกเราแย่แน่ เพราะพวกเราไม่มีวิชาตัวเบา”

พวกนั้นเอาวิชาตัวเบามาวิ่งตาม ครู่เดียวก็จับตัวพวกเขาได้ อีกอย่าง ข้างนอกมีสภาพเป็นอย่างไร พวกเขาไม่รู้เลย อาจจะเป็นหน้าผาก็ได้ ถ้าหล่นลงไป เละเป็นโจ๊กแน่

ข้างหน้าไม่มีทางไปต่อ มีแสงลอกเข้ามา หนีหรือ? จะหนีไปทางไหน? ออกไปก็ตายแน่

ในจังหวะนั้น หลีโม่เห็นทางออกมีประตูอยู่ นางบอกว่า “เดี๋ยวพวกเราออกไปแล้ว เจ้าก็เอาประตูปิดเสีย ฟังคำสั่งข้า ถ้าข้าบอกให้วิ่ง เจ้าก็รีบมากอดข้าไว้ ข้าต้องระยะห่างจากพวกนั้นสักนิด”

ถึงแม้จะปิดประตูหินลงมาได้ แต่ถ้าด้านนอกเป็นป่าทึบ พวกเขาก็สามารถหาที่ซ่อนตัวได้

“รับทราบ ” ถึงแม้เตาเหล่าต้าจะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกอดนาง เพราะกอดไปก็วิ่งไม่ได้อะสิ แต่เขาฟังคำสั่งของหลีโม่จนชินแล้ว หลีโม่พูดอะไรเขาก็เชื่อ

ใกล้จะถึงปากถ้ำแล้ว เหลืออีกประมาณ10กว่าเมตร หลีโม่ตะโกนว่า “วิ่ง”

เตาเหล่าต้ารีบหันกลับมากอดนางไว้ หลีโม่เอาสายเชือกเตาปายื่นออกมา สายเชือกเตาปาลอยออกไป ดึงทั้งสองคนลอยไป

หลังจากบินออกจากปากถ้ำ ก็เอาเท้าถีบหินปากถ้ำลงมาปิดทางไว้ คนชุดดำก็ตามไม่ทัน

แต่พวกนั้นเปิดประตูเร็วมาก หลีโม่พาเตาเหล่าต้าวิ่งไปสักพัก ก็เอาเชือกมาบินต่ออีกครั้ง บินไปบนต้นไม้สูง โชคดีที่มีใบไม่เยอะ ถ้าหลบอยู่ข้างบนเงียบๆ พวกนั้นก็คงหาไม่เจอ

คนชุดดำเปิดประตูได้เร็วมาก มองที่พื้นมีรอยเท้าอยู่ ก็เลยวิ่งตามทางที่หลีโม่วิ่งไป

หลีโม่และเตาเหล่าต้าหลบอยู่ข้างบนอย่างกังวลใจ เห็นคนชุดดำวิ่งผ่านไปๆ ก็โล่งใจ

เตาเหล่าต้าพูดเสียงเบาๆว่า “พระชายา ท่านฉลาดมาก ถึงได้หลอกให้พวกนั้นไปผิดทิศ ตอนนี้พวกนั้นมันไปแล้ว พวกเราออกไปเถอะ”

หลีโม่บอกให้เงียบๆ “ยังมีอีก2คน ” เมื่อครู่ที่สู้กัน นางนับจำนวนคนไว้

จริงๆด้วย ครู่เดียว ก็มีอีก2คนตามมา ตรวจสอบดูหน้าถ้ำ แล้วก็ตามรอยหลีโม่ไป

หลีโม่ลากเตาเหล่าต้าลงจากต้นไม้ ต้นไม้มีกิ่งใหญ่โต ทั้งสองคนทุลักทุเล พอถึงพื้นดิน ก็รีบวิ่งไปทางทิศตรงข้าม

ในเมืองหลวง หลีโม่ได้หายตัวไป3วันแล้ว

เรื่องนี้ คนในเมืองหลวงต่างก็ทราบข่าว ฮ่องเต้ก็รู้ เขาก็กังวลไม่น้อย ด้านหนึ่งก็เป็นห่วงหลีโม่ อีกด้านก็เกรงว่าอ๋องซื่อเจิ้งจะคิดเป็นอื่นต่อราชสำนัก

อีกด้านก็กังวลอาการป่วยของตนเอง ดังนั้น เขาได้เพิ่มประกาศว่าใครพบหลีโม่จะได้รางวัลอย่างงาม

ทางด้านวัดเจิ้นโก๋ก็ได้ปูพรมค้นหา

ในที่สุดก็มีเบาะแส เป็นถ้ำร้าง แต่ช่วงนี้มีคนเข้าออก อ๋องเย่ให้คนเข้าไปหา พบทางเดินยาวๆ ข้างในมีสองห้อง มีที่ทำกับข้าว อีกห้องถูกไฟเผา อีกห้องมีของใช้ประจำวันและที่นอน

เคยมีคนพักอยู่ที่นี่

ตรวจข้างในอย่างลเอียด ไม่มีร่องรอยที่แสดงว่าหลีโม่เคยมาที่นี่ แต่ว่า อ๋องเย่เห็นรอยมีดที่กรีดผนังก็รู้ว่า เตาเหล่าต้ามาต่อสู้ที่นี่ เพราะบนผนังมีรอยดาบของเขา

เขาเป็นคนมีกำลังมาก รอยดาบก็เลยลึก

“หรือว่าเปลี่ยนที่ไปแล้ว?” อ๋องเย่ก็ตามเข้ามา

“มีรอยต่อสู้ ทั้งสองอาจจะหนีไปแล้ว และอาจจะถูกทำร้ายแล้ว ” อ๋องเย่พูดเบาๆ

อ๋ฮงเหลียงตกใจ “ไม่หรอกมั้ง? นางยังมีสายเชือกเตาปาไม่ใช่หรือ?”

“สายเชือกเตาปาก็ใช่ว่าจะทำได้ทุกอย่าง”

อ๋องเหลียงหน้าซีด “ถ้าเกิดอะไรขึ้น แล้วท่านอาเจ็ดกลับมา ต้องระเบิดลงแน่นอน”

อ๋องเย่กล่าว “อย่าเพิ่งคิดมาก หาต่อไป”