พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 527

ตอนที่ 527 ฮ่องเต้อาการดีขึ้น

หลีโม่ให้หมุยเฟยนั่งลง แล้วพูดว่า “หมุยเฟย ก่อนหน้านี้เจ้ากับข้ามีเรื่องกัน มันก็ผ่านไปแล้ว เจ้าไม่ได้ทำร้ายอะไรข้า เสี้ยฮ่าวหรานก็กลับมาแล้ว ทุกอย่างจบกันไป ไม่ต้องถือโทษกัน ตอนนี้เราอยู่กันสองคน ข้าจะพูดจากใจข้าเลยว่า ซือถูเย้นให้ความสำคัญกับลูกเจ้าไม่ใช่เพราะจะหลอกใช้ แต่เพราะเห็นว่าเหมาะสมแล้ว เจ้าไม่เชื่อมั่นลูกเจ้าหรือ? ไม่คิดว่าเขาฉลาดเกินกว่าคนอื่นหรือ? ตระกูลซือถูจะต้องมีคนมารับช่วงต่อราชบัลลังก์ คนก่อนเป็นฝ่าบาท ครั้งนี้ซือถูเย้นบอกว่าเป็นลูกของเจ้า แล้วทำไมไม่เชื่อพวกเรา? การหลอกใช้พวกเจ้ามันมีผลอะไรกับข้า พูดเลยว่า ถ้าซือถูเย้นอยากจะเป็นฮ่องเต้ยังจะต้องอาศัยลูกเจ้างั้นหรือ?”

หมุยเฟยก็เห็นด้วย ถ้าอ๋องซื่อเจิ้งจะชิงบัลลังก์ก็ไม่มีใครห้ามได้

เขาเป็นอ๋องซื่อเจิ้ง แถมตอนนี้ยังสงคราม ประชาชนให้ความหวัง เขาถูกฮ่องเต้องค์ก่อนให้ความสำคัญ เขายังจะต้องพึ่งพวกเจ้างั้นหรือ?

ถ้าไม่ใช่หลอกใช้ ก็แสดงว่าอยากจะส่งเสริมองค์ชายสาม

พูดถึงจุดนี้ นางก็โล่งอก แล้วก็เชื่อใจหลีโม่ “เจ้าพูดถูก ข้าระแวงไปเอง อยู่ในวังมานานจนคิดว่าไม่น่าไว้ใจใคร มีแต่คนจะทำร้ายกัน เจ้าดูสิคนที่เคยฮองเฮา ตอนนี้ยังกลายเป็นคนบ้าเลย”

“เรื่องของฮองเฮา มีหลายเหตุผล เจ้าอย่ากังวลเรื่องนี้ เจ้าฟังนะ แผนทั้งหมดไม่เกี่ยวกับเจ้า เจ้ามีหน้าที่ดูแลลูกของเจ้าเอง ดูเรื่องการเรียน ถ้ามีใครมารบกวนพวกเจ้าก็รีบมาบอกข้า”

หมุยเฟยน้ำตาไหล รีบพยักหน้า “ได้ ได้”

หลีโม่พูดโดนใจนางมาก ต่อไปนางก็คงไม่หักหลังหลีโม่แล้ว ก็ต้องตามนี้ไปก่อน ซือถูเย้นบอกว่าองค์ชายสามนั้นเหมาะสม สายตาเขาไม่มีผิด ที่กลัวก็คือแม่ของเขา ว่าจะมาทำลายอนาคตของลูกชายหรือไม่?

ส่งสองแม่ลูกกลับไป คนอื่นก็พากันกลับด้วย ให้หลีโม่พักผ่อน

หลีโม่นอนบนเตียง แล้วก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นอีก

เรื่องที่อ๋องหนานหวยทำกับกุ้ยไท่เฟย มันฝังใจจริงๆ แม่ลูกฆ่าฟันกันเอง คิดแล้วก็อนาถใจ

กลางดึก นางให้คนเตรียมพู่กันกระดาษ นางจะเขียนจดหมายให้ซือถูเย้น

นางอยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น พูดเรื่องกุ้ยไท่เฟยและอ๋องหนานหวย คนที่สนิทกันมากนี้

นางเขียนไป3แผ่น แล้วก็ถอนหายใจ แล้วก็เผาทิ้ง จะเขียนทำไม จะทำให้เขากังวลเปล่าๆ

ถึงแม้เขาจะเป็นคนนิ่งๆ แต่ใจคนก็เหมือนกัน ใครจะทนได้ ถึงแม้นางจะข้ามภพมา เสี้ยเฉิงเสี้ยงและนายหญิงแก่ไม่ใช่ญาติแท้ๆของนาง แต่นางก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

นางฟุบตัวลงบนโต๊ะ “ซือถูเย้น เจ้าทำอะไรอยู่นะ ข้าคิดถึงเจ้า”

คิดถึงเขามาก หลีโม่ก็คิดอะไรขึ้นมา อยากไปหาเขา โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น จะตายก็ต้องตายด้วยกัน

ถุย......

เสี้ยหลีโม่เจ้าคิดดีๆหน่อย อะไรมารบจนตาย มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน

ถุยถุยถุย！

กลางดึก ซือถูเย้นที่อยู่ห่างไกล ก็นอนไม่หลับ นอนพลิกไปพลิกมา

สงครามไม่ได้รีบร้อนมาก ตามแผนของเขาแล้ว ก็ส่งทหารไปวัดกำลังของศัตรู รอฝั่งตรงข้ามโกรธ

แต่ก็ชัดเจนว่า นางอดทนกว่าที่เขาคิดไว้มาก เพราะบุกไปตีเป็น10ครั้ง ฉินโจวก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหว

ทหารแคว้นเป่ยม่อ ยังคงมั่นคงอยู่